هر آنچه باید در مورد «ارتباطات الکترونیکی» بدانید!
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، پیش از ظهور ارتباطات الکترونیکی، جهان به طور کلی حرکت کُندی داشت. نامهها و تماسهای از راه دور، زمانبر و پرهزینه بود. با این حال گسترش ارتباطات الکترونیکی امکان تماسهای از راه دور را آسان، سریع و ارزان کرد.
امروزه کابلهای اترنت، فیبرنوری، دادههای بیسیم و ارتباطات فضایی با انتقال سیگنالهای دیجیتالی، ارتباطات الکترونیکی را برای بشر فراهم میآورند.
ارتباطات الکترونیکی چیست؟
ارتباطات الکترونیکی انتقال اطلاعات به وسیله سیگنالهای الکتریکی است. اطلاعات میتواند سیگنالهای آنالوگ یا دیجیتال (صفر و یک ) باشد. این اطلاعات از طریق رسانههای مختلف مانند کابلها یا برجهای بیسیم از مبدا به مقصد میرسند.
انواع ارتباطات الکترونیکی
ارتباطات الکترونیکی را میتوان به سه دسته طبقهبندی کرد: انتشار (Broadcast)، نیمه دوطرفه(Half Duplex) و تمام دوطرفه(Full Duplex).
انتشار: زمانی که ارتباط یک طرفه است و محتوا به یک گروه یا جامعه منتقل میشود. رادیوFM و کانالهای تلویزیونی نمونههایی از ارتباطات از نوع انتشار هستند.
نیمه دو طرفه: زمانی که فقط یک نفر میتواند در یک زمان صحبت کند. مثلا دستگاههای «واکیتاکی» یا همان بیسیمهای معروف پلیس، ایستگاه آتش نشانی و سایر شرکتهای خدماتی، نمونههایی از ارتباطات نیمه دوطرفه هستند.
تمام دو طرفه: زمانی که دو یا چند نفر میتوانند در یک زمان با هم صحبت کنند مانند تلفنهای همراه، تلفنهای ثابت و اینترنت.
رسانه ارتباط الکترونیکی
امروزه سه رسانه ارتباط الکترونیکی وجود دارد که ارتباط از طریق آنها انجام میشود.
اِتِرنت: یک ارتباط مبتنی بر سیم است که اطلاعات را به صورت سیگنالهای الکتریکی بین فرستنده و گیرنده منتقل میکند.
فیبر: در این نوع ارتباط، اطلاعات به سیگنالهای نوری تبدیل شده و سپس با انتقال از کابلهای فیبر نوری از فرستنده به گیرنده میرسد. کابل فیبر نوری میتواند از شیشه یا پلاستیک ساخته شود.
بیسیم: در این نوع رسانه، اطلاعات به امواج الکترومغناطیسی مانند امواج رادیویی تبدیل میشود؛ امواجی که میتوانند در فضا و هوا حرکت کنند تا از فرستنده به گیرنده برسند. سیستمهای ارتباطی مدرن مبتنی بر ماهوارهها نیز از امواج رادیویی استفاده میکنند.
ارتباطات الکترونیکی چگونه کار میکنند؟
ارتباطات الکترونیکی با تبدیل سیگنالهای اطلاعاتی از شکلی به شکل دیگر از طریق مدارهای الکترونیکی کار میکنند.
در سمت فرستنده، اطلاعات توسط یک پردازنده سیگنال، به سیگنال آنالوگ یا دیجیتال تبدیل و به آنتن، فیبر نوری یا سیم ارسال میشود.
در سمت گیرنده، سیگنال از طریق آنتن، فیبر نوری یا سیم دریافت میشود. پردازشگر سیگنال آن را به یک مبدل آنالوگ یا دیجیتال میفرستد تا اطلاعات را به شکل واقعی خود تبدیل کند.
در اینجا چند نمونه از تبدیل دادهها به سیگنال برای انتقال، معرفی میشوند:
صدا: صدا با ورود به میکروفون، توسط مدارهای الکترونیکی به سیگنال الکتریکی تبدیل میشود.
ویدئو: فیلم از طریق حسگر تصویر CCD ضبط و به شکل دیجیتال به سیگنال الکتریکی برای انتقال از طریق سیم تبدیل میشود. اگر بخواهیم این سیگنالها به صورت بیسیم مخابره شود، ویدئوی دیجیتال از طریق سیگنالهای رادیویی منتقل خواهد شد.
تاریخچه ارتباطات الکترونیکی
ارتباطات الکترونیکی زمانی متولد شد که «ساموئل مورس» « Samuel Morse» در سال 1838 تلگراف را اختراع کرد. تلگراف ارتباطی بود که با کد، نقاط و خط تیرههایی کار میکرد که از طریق سیمهای برق ارسال میشدند. بعدها اضافات زیادی برای بهبود طراحی مورس صورت گرفت.
سپس «گراهام بل» « Graham Bell» در سال 1876 اولین تلفن را در آزمایشگاه بل اختراع کرد. این سیستم مبتنی بر اتصالات سوئیچ، سیگنالها را از طریق جریان مستقیم 48 ولت منتقل میکرد. اما این ارتباط الکترونیکی دارای محدودیتهای جغرافیایی و فیزیکی بود. امکان پوشش یک منطقه بزرگ با این سیستم وجود نداشت و ارتباط با کشتیها نیز امکان پذیر نبود.
در سال 1901، « گولییِلمو مارکونی» « Guglielmo Marconi» آزمایش موفقیت آمیزی در انتقال سیگنال بیسیم انجام داد که زمینههای جدیدی را در ارتباطات الکترونیکی باز کرد. در طول جنگ جهانی اول و دوم، پیشرفتهای عظیمی در ارتباطات بیسیم انجام شد.
بعدها، تحقیق و توسعه محققان منجر به اختراع و پرتاب موفقیت آمیز ماهواره «اسپوتنیک» روسیه در سال 1957 شد.
اندکی پس از آن در سال 1960 اولین لیزر «روبی» «Ruby» اختراع شد که مرزهای ارتباطات الکترونیکی را گسترش داد.
در سال 1973 «رابرت مِتکالف» «Robert Metcalf » با اختراع اترنت که به صورت تجاری در سال 1980 توسط موسسه جهانی مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) معرفی شد، ارتباطات الکترونیک یک قدم جلوتر رفت.
پس از آن، دوران اینترنت آغاز شد.
انتهای پیام/