«مستوران»؛ شهری که بر شالوده حکایت‌های کهن بنا شد

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، فصل دوم مجموعه تلویزیونی «مستوران» به کارگردانی علی هاشمی به عنوان سریال شبانه شبکه یک سیما پخش خود را از آخرین روز‌های آذر امسال آغاز کرده است.

نویسنده این مجموعه تلویزیونی که محصول سازمان هنری رسانه‌ای اوج بوده و در استودیو بادبان تهیه و تولید شده، محمد حنیف است و عطا پناهی تهیه‌کنندگی آن را به عهده دارد. کارگردانی فصل اول این مجموعه تلویزیون که تابستان ۱۴۰۱ در ۲۶ قسمت روی آنتن رفت را نیز مسعود آب‌پرور به عهده داشت.

 شهری خیالی از دل افسانه‌ها

داستان سریال برگرفته از افسانه‌های کهن و حکایت‌های قدیمی ایرانی است و در شهری خیالی به نام «مستوران» رقم می‌خورد. در فصل اول، دزدیده شدن کودکی از اهالی این شهر به نام لطفعلی فرزند لیث عطار آغازگر ماجرا‌های پرپیچ و خم این سریال بود. اتفاقی که با حمله قبیله وحشیان به مستوران رقم خورد. فقدان لطفعلی، پسر محبوب و تیزهوش و خوش‌صحبت مستوران در روزی که کاروان شادی به شهر آمده و بساط جشن و تفریح برپا بود، اهالی شهر را آشفته می‌کند. در این میان، لیث عطار و همسرش «لطیفه خاتون» در جستجوی یافتن فرزند دلبندشان با رخداد‌های عجیبی مواجه می‌شوند. آن‌ها به دنبال راهی هستند تا به هر قیمت کودکشان را پس بگیرند، امّا موانع زیادی بر سر راهشان رقم می‌خورد و...

در فصل دوم، 20 سال از این ماجرا‌ها گذشته و لطفعلی که به عنوان عطار و طبیب شهر جایگزین پدرش شده با دیدن ماه‌منیر دختر حاکم شهر دلبسته او می‌شود، اما نوذر حاکم مستبد و خودرأی «مستوران» با ازدواج این دو مخالف است؛ از سوی دیگر به صورت موازی شاهد قصه قبیله وحشیان و اختلافات داخلی آن‌ها نیز هستیم.

بهنام تشکر، کاوه خداشناس، محیا دهقانی، ثریا قاسمی، فرهاد آئیش، فاطمه گودرزی، رویا میرعلمی، رابعه اسکویی، سولماز غنی، قاسم زارع، محمدصادق ملک، الهه خادمی، شاهو رستمی، شکوفه هاشمیان و میلاد میرزایی از جمله بازیگران فصل دوم سریال «مستوران» هستند.

سریالی با بوی خاطره و قصه

مستوران توانسته با بهره‌گیری از عناصر خیال‌انگیز مندرج در حکایت‌ها و افسانه‌های ایرانی داستان خود را روایت کند و همین موضع می‌تواند نقطه قوت این مجموعه باشد.

محمدرضا سرشار راوی این مجموعه است که صدایش برای مخاطبان یادآور برنامه دیرپا و خاطره‌انگیز قصه ظهر جمعه رادیو است. سرشار که خود از نویسندگان شناخته شده پس از انقلاب است با تسلط بر ادبیات داستانی و منابع کهن افسانه‌های ایرانی در ابتدای هر قسمت، ورودیه‌ای دلپذیر برای مخاطبان فراهم می‌آورد.

«قصه» و «خیال» محور اصلی مستوران است و این دو وقتی با طراحی صحنه و لباس جذاب این مجموعه همراه می‌شود می‌تواند مخاطبان را با خود همراه سازد. کاوه خداشناس به خوبی توانسته ویژگی‌های شخصیتی لطفعلی همچون حجب و ادب، معصومیت، آرامش و البته علاقه‌ای که به دلداده خویش «ماه منیر» دارد را در چهره و بازی خود منعمکس کند.

محیا دهقانی هم پس از حدود یک دهه تجربه اندوزی در نقش‌های فرعی سینمایی و تلویزیونی و البته حضور در نقش اول سریال فصل دوم «نجلا» در مستوران نقش دختری اهل کمال و صاحب جمال را بازی کرده که برخلاف پدرش نگاهی مهرآمیز و دلسوزانه به طبقات پایین و مردم عادی دارد.

دیالوگ‌های روان و بهره گیری از نگارگری ایرانی

روان بودن دیالوگ‌ها و پرهیز از به کاربردن واژگان سنگین نیز به فرایند پذیرش داستان از سوی مخاطب کمک کرده است. با اینحال بخش‌هایی از فیلم‌نامه از لحاظ به‌کارگیری واژگان و جمله‌بندی‌ها دارای ایراد است.

یکی از ویژگی‌های فرمی «مستوران» بهره‌گیری از عناصر و دقایق نگارگری ایرانی در طراحی تیتراژ آغازین و پایانی، طراحی صحنه و لباس و در نهایت دکور این مجموعه است؛ موضوعی که ژاله زکی‌زاده طراح لباس «مستوران» پیش از این در گفت‌و‌گویی با خبرگزاری آنا به آن اشاره کرده و گفته بود: «گذشتگان ما لباس‌هایی با رنگ شاد می‌پوشیدند؛ آن‌ها اهل هنر و شادابی بودند و رنگ تیره رنگ غالب لباس‌ها نبوده. برای همین هم تلاش می‌کنم در طراحی لباس‌هایم این موضوع را یادآور و گوشزد کنم. البته این دغدغه شخصی نیست و نشات گرفته از همان آثار به جا مانده از گذشتگانمان مانند نقاشی‌ها و مینیاتور‌ها است. اکثر رنگ‌ها و اشخاصی که در تصاویر هستند زنده‌اند و این نشان می‌دهد تا چه میزان زندگی جریان داشته است.»

«مستوران» نمونه نسبتاً موفق در بهره‌گیری از ظرفیت قابل‌توجه ادبیات کهن و افسانه‌های ایران در تولیدات نمایشی است. ادبیات مکتوب و شفاهی ایران‌زمین به مثابه معدنی ارزشمند باید مورد توجه فیلمنامه‌نویسان و فیلمسازان قرار بگیرد و از طرف مدیران فرهنگی نیز حمایت شود تا بتوانیم شاهد یک جریان‌سازی فرهنگی قابل قبول به سوی ایجاد تمدن نوین اسلامی باشیم.