شه‌بخش: بعد از المپیک می‌روم دنبال بوکس حرفه‌ای/ هر وقت از سیستان به تهران می‌آیم ۲۴ ساعت در راهم!

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، دانیال شه بخش، تنها مدال آور جهانی بوکس ایران از امید‌های کسب سهمیه بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس است. او که یکی از دو نماینده بوکس کشورمان در المپیک ۲۰۲۰ توکیو بود، امیدوار است که بتواند برای دومین بار حضور در بزرگترین فستیوال ورزشی دنیا را تجربه کند. بوکسور تاریخ ساز سیستانی این روز‌ها در کنار سایر ملی پوشان زیر نظر "رینالدو فونتس" مربی تازه وارد کوبایی، تمرین می‌کند.

به بهانه حضور سرمربی جدید تیم ملی بوکس، خبرنگار ورزشی آنا گفت و گویی را با بوکسور وزن ۵۷ کیلوگرم کشورمان انجام داده که در زیر می خوانید: 

آنا: از اردوی تیم ملی چه خبر، تمرین با مربی کوبایی خوب پیش می‌رود؟

با این که اردو‌ها خیلی دیر برگزار شد، اما شروع خوبی داشتیم. با توجه به این که استان‌های کشور، امکانات و سخت افزار لازم را در رشته بوکس ندارند، همیشه تمرینات تیم‌های ملی در تهران برگزار می‌شود. این بار، اما با ورود مربی کوبایی، خرم آباد میزبان اردوی تیم ملی شد. حقیقتا باید بگویم اردوی بسیار خوبی داشتیم. میزبانی استان لرستان از بوکسور‌ها فوق العاده بود و من به شخصه از آن‌ها تشکر می‌کنم. در مورد مربی کوبایی هم، تقریبا ۱۶ روز زیر نظر او تمرین کردیم. از دیدگاه من مربی بدی نیست. ارزیابی من از عملکرد او در این مدت مثبت است. ما مربیان بزرگی در سطح بین المللی داریم که در این سال‌ها خدمت زیادی به تیم ملی بوکس کردند. منکر زحمات آن‌ها نیستیم اما، واقعیت این است که همه می‌دانند، بوکس ایران در این مقطع، واقعا نیاز به دانش مربیان خارجی دارد. امیدوارم که شرایط در آینده بهتر شود.

آنا: به نظرت، فدراسیون خیلی دیر به فکر مربی خارجی نیفتاده، آن هم در فاصله ۶ ماه مانده به المپیک؟

بله، با نظر شما موافقم. صرف نظر از این که مربی تیم، داخلی باشد یا خارجی، فدراسیون باید زودتر از این ها، پیگیر برگزاری اردو می‌شد. ما زمان زیادی تا رقابت‌های انتخابی المپیک نداریم. اولین مسابقه، اسفند ماه در ایتالیاست و مسابقه آخر هم خرداد ماه سال آینده در تایلند. همه قهرمانان بزرگ دنیا، مدت هاست که سخت مشغول تمرین هستند تا خودشان را به ایتالیا برسانند اما ما تازه کار را شروع کردیم. مربیان خارجی زیادی در گذشته مسئولیت بوکس ما را به عهده گرفتند، اما متاسفانه هیچ وقت زمان کافی به آن‌ها داده نشده تا بتوانند خودشان را نشان بدهند. یک مربی با حضور در یک مسابقه نمی‌تواند معجزه کند. به هر حال مربی و ورزشکار تنها چند ماه باید وقت بگذرانند تا نسبت به شیوه تمرینی و سبک مبارزه همدیگر شناخت پیدا کنند.

آنا: فکر نمی‌کنی با این شرایط برای کسب سهمیه به مشکل بخوری؟

مسئولان فدراسیون به خوبی این قضیه را درک می‌کنند. تقاضای من از آن‌ها این است که ترتیبی دهند تا در رقابت‌های گزینشی المپیک پیش رو، مربی شخصی ام را همراهم به مسابقات بیاورند. بهترین بوکسور‌های آسیا و جهان از کشور‌های ازبکستان و قزاقستان هستند. ما همیشه در مسابقات می‌بینیم که این نفرات به جز سرمربی تیم ملی، مربیان شخصی شان را که از پایه با آن‌ها کار کردند، هم در رقابت‌ها حضور دارند. من هم اگر بتوانم مربیم (محمود نهتانی) را کنارم داشته باشم، خیلی راحت‌تر به سهمیه المپیک نزدیک می‌شود.

آنا: فدراسیون بوکس گفته که حضور فونتس در تیم ملی مقطعی است و در حال مذاکره با فونتانا، مربی کوبایی صاحب نام‌تر دیگری هستند. اگر فونتانا در این فاصله از راه برسد، حتما وضعیت تمرینی تیم بهم می ریزد.

دقیقا همین طور است، اگر بخواهیم یک تایم را با فونتس تمرین کنم بعد مربی دیگری بیاید، قطعا یکسری بی برنامگی در کار اینجاد می‌شود. باید تصمیم گیری‌ها هر چه زودتر انجام شود. همه بچه‌ها انصافا دارند، زحمتشان را می‌کشند و منظم تمریناتشان را انجام می‌دهند. من به شخصه، همیشه سعی کردم ورزشکار بی حاشیه‌ای باشم و مشکلی برای فدراسیون درست نکنم. امیدوارم فدراسیون بدون حاشیه این مسئله را حل کند تا ماهم با تمرکز کامل تمریناتمان را انجام بدهیم و به المپیک برسیم.

آنا: نظرت در مورد فونتانا چیست؟

مربیان قدر بوکس دنیا، کوبایی هستند. آن طور که می‌گویند، فونتانا هم جز خوب‌های این رشته است. مطمئنا اگر فونتانا ستاره‌های بیشتری نسبت به فونتس داشته باشد، بیشتر به درد ما می‌خورد.

آنا: بوکس ایران می‌تواند دو سهمیه المپیک دوره گذشته اش را تکرار کند؟

کار خیلی سخت است، اما ان شالله می‌توانیم سهمیه‌های المپیک توکیو را تکرار کنیم. به هر حال ما باید در سطح جهانی رقابت کنیم. همه خوب‌های دنیا در دو انتخابی پیش رو حاضر هستند. در همین بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو که یک میدان آسیایی بود، نایب قهرمان المپیک توکیو حذف شد.

آنا: ای کاش در بازی‌های آسیایی سهمیه را می‌گرفتی که الان کارت اینقدر حساس نمی‌شد.

متاسفانه ما برای بازی‌های آسیایی هانگژو شرایط خوبی نداشتیم. چرا که هیچ برنامه تدارکاتی برای این موضوع نداشتیم. برای همین به سهمیه نرسیدیم. سهمیه هم فقط به فینالیست‌ها تعلق می‌گرفت و کار سخت بود. در کل دیگر نمی‌خواهم به این بازی‌ها فکر کنم و آن را فراموش کردم.

آنا: بوکس همیشه جز ورزش‌های مظلوم کشور بوده که نگاه درستی به آن نشده، در آستانه المپیک درخواستی از مسئولان نداری؟

بچه‌های تیم ملی بوکس هیچ کدام منبع درآمدی ندارند و در سخت‌ترین شرایط امرار معاش می‌کنند. هر زمان که یک طراز مالی برای ورزش کشور در نظر می‌گیرند، بوکسور‌ها آخر جدول هستند و کمترین بودجه را به آن می‌دهند. خود من از محروم‌ترین استان کشور آمدم و اولین مدال جهانی را در تاریخ بوکس ایران گرفتم. استانی که هیچ چیزی ندارد و هیچ وقت به آن نرسیدند. هر وقت می‌خواهم از سیستان به تهران بیایم ۲۴ ساعت در راهم. چون به جز من بوکسور‌های دیگری در زاهدان هستند، هیئت بوکس استان نمی‌تواند همیشه برای من هزینه کند و بلیت هواپیما بگیرد. البته که حاج محمود درخشانی به تازگی حامی مالی ما شده. او از چهره‌های بانفوذ سیستان است و به ورزش کشور کمک می‌کند. فکر کنم با این حرف‌ها درخواستم را به مسئولان گفته باشم.

آنا: از فدراسیون حقوق ماهیانه نمی‌گیری؟

نه اصلا. حتی قرار بود از قبل بازی‌های آسیایی هانگژو به ما حقوق ماهیانه بدهند، اما تا به الان هیچ اتفاقی نیفتاده است. من تنها بورسیه کمیته بین المللی المپیک هستم که ماهیانه ۵۰۰ دلار دریافت می‌کنم. این رقم هم به طور کامل خرج هزینه هایم می‌شود.

آنا: نتوانستی استخدام اداره ورزش سیستان و بلوچستان شوی؟

در استان، قول‌های بزرگ تری از اداره ورزش به من دادند. هنوز کاری صورت نگرفته. منتظرم تا ببینیم چه می‌شود.

آنا: پیشنهادی برای لژیونر شدن نداشتی؟

در حال حاضر ندارم. در این چند وقت اخیر دو مبارزه در بوکس حرفه‌ای انجام دادم. یکی در دبی بود و دیگری در ایروان. فعلا تمرکزم در بوکس آماتور و کسب سهمیه المپیک است. ان شالله بعد از این که سهمیه المپیک پاریس را گرفتم، می‌خواهم دنبال بوکس حرفه‌ای بروم به این امید که از درآمد آن بتوانم کسب و کاری برای خودم داشته باشم.