برای آموزش ریاضیات نیازمند رویکردی اجتماعی‌فرهنگی هستیم؟
بسیاری از پژوهشگران تأکید می‌کنند که «تشویق دانش‌آموزان به مرتبط‌کردن درس ریاضیات با جهانی که در آن زندگی می‌کنند» امری ضروری است.
به گزارش گروه آموزش و دانشگاه خبرگزاری علم و فناوری آنا، بسیاری از پژوهشگران تأکید می‌کنند که «تشویق دانش‌آموزان به مرتبط‌کردن درس ریاضیات با جهانی که در آن زندگی می‌کنند» امری ضروری است.
در این میان روزا (Rosa, M.) و آری (Orey, D)، پژوهشگران برزیلی حوزه آموزش، تأکید دارند که با برخی کنش‌های پداگوژیک می‌توان میان فعالیت‌های ریاضیاتی در جامعه و درس ریاضی رابطه برقرار کرد. از نظر این دو پژوهشگر، چنین کاری تنها با خلق فعالیت‌های ریاضیاتی مبتنی‌بر فرهنگ ممکن است.
پداگوژی (Pedagogy) یک علم اجتماعی، آموزشی و علم تربیتی است که به مطالعه توانایی‌ها، مهارت‌ها، روش‌ها و حتی برخی چالش‌های مرتبط با آموزش و پرورش افراد می‌پردازد. پداگوژی شامل یک سری دانش و تکنیک‌های آموزشی می‌باشد که در فرایند آموزش و پرورش انسان به کار می‌روند.
دی‌آمبروسیو (D’Ambrosio)، نظریه‌پرداز مکزیکی حوزه آموزش، بر مفهوم ریاضیات‌مردمی (Ethnomathematics) تأکید می‌کند. این دیدگاه می‌گوید ریاضیات نوعی برساخت فرهنگی است. بنابراین، چشم‌انداز ریاضیات‌مردمی توصیه به فعالیت‌هایی می‌کند که بر ویژگی‌ها و نیازهای محیطی مبتنی است. ریاضیات‌مردمی اجازه می‌دهد «دانش ریاضیات را با تاریخ انسان درک کنیم و نقش آن را از چشم‌انداز گروه‌ها، جوامع و ملت‌های مختلف ببینیم.»
به همین ترتیب، مدارس نیز باید بیش از هر چیز به یادگیری و انگیزه دانش‌آموز اهمیت بدهند. بر اساس باور این نظریه‌ها طرح مسائل ریاضیاتی مبتنی بر زندگی افراد می‌تواند انگیزه دانش‌آموزان و آموزگاران را برای یادگیری و آموزش افزایش دهد. به‌علاوه، چنین رویکردی آموزش محتوای درسی را نیز ساده‌تر می‌کند. اما آیا آموزگاران نیز با نظریه‌پردازان و پژوهشگران هم‌نظر هستند؟
برای ارزیابی این امر، گیلبرتو شاواریا آرویو (Chavarría-Arroyo, Gilberto) و همکارانش در دانشگاه ملی کاستاریکا، در پژوهشی با عنوان «مسائل ریاضیاتی در زندگی روزمره؛ چشم‌انداز معلمان درباره شیوه ارائه مسئله» کوشیده‌اند دیدگاه آموزگاران مقطع متوسطه را درباره انتخاب، ارزیابی و استفاده از مسائل ریاضی مبتنی بر جامعه را تحلیل کنند. برای این منظور پژوهشگران از ۶۷ آموزگار ریاضیات در مقطع متوسطه خواستند به پرسشنامه‌ای اکتشافی و توصیفی پاسخ دهند.
در این پژوهش منابع آموزشی آموزگاران، دشواری‌های پیش روی آن‌ها و گذشته دانش‌آموزان برای انتخاب و ارزیابی مسائل ریاضی تحلیل شد.
به‌علاوه، بستر طرح مسائل ریاضی این آموزگاران طبقه‌بندی شد. نتایج نشان می‌دهد که آموزگاران بیش از هر چیز از کتاب‌های درسی برای انتخاب مسائل ریاضی استفاده می‌کنند. همچنین، نظر آن‌ها نسبت به بهره‌گیری از بستر واقعی برای طرح سوال‌های جدید ریاضی مثبت بود. بااین‌حال، بسیاری از مسائل پیشنهادی آن‌ها بستر‌هایی خیالی یا ریاضیاتی داشتند و کمتر به جامعه مربوط می‌شدند. بیشتر مشارکت‌کنندگان در این پژوهش بر این نکته تأکید داشتند که برای طرح مسائل ریاضی مبتنی‌بر بستر اجتماعی، باید دوره آموزشی برای آموزگاران طراحی شود.
انتهای پیام/
