مراسم چهلمین روز درگذشت منوچهر ستوده برگزار شد
پیشنهاد مسجد جامعی برای احداث خانه موزه ستوده
مراسم چهلمین روز درگذشت منوچهر ستوده با حضور مهدی محقق، احمد اقتداری، سید محمود دعایی، احمد مسجد جامعی، محمدتقی رهنمایی، علی دهباشی، سامان توفیق و علی امیری در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.
به گزارش گروه فرهنگی آنا و به نقل از روابط عمومی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان تهران، در ابتدای این مراسم، علی دهباشی سردبیر مجله بخارا، با یادداشتی از مرحوم ایرج افشار سخنان خود را آغاز کرد و گفت: «ایرج افشار در یادداشتی نوشته است: «در 60 سالی که در خدمت ستوده بودم چند صفت او برجسته بود، یکی بیابانی و ساده بودن که به تعیّن و تجمل اعتقادی نداشت و دیگری بی اعتنایی به فلک و افلاک است، وی هیچ دبدبه‌ای نداشت.»
علاقه ستوده به ورزش از زبان محقق
در ادامه مهدی محقق با بیان اینکه 63 سال مرحوم ستوده را می‌شناختم و با هم ارتباط دوستی داشتیم، اظهار کرد: «در سال 1332 که در دبیرستان البرز ادبیات عرب درس می‌دادم، منوچهر ستوده ادبیات انگلیسی تدریس می‌کرد. وی کتابچه‌ای در آن زمان نوشت که روش تدریس انگلیسی را آموزش می‌داد. در سال 1340 که برای تدریس زبان فارسی به دانشگاه لندن دعوت شدم، این کتاب راهنمای من برای تدریس بود.»
او با اشاره به اینکه ستوده جنبه‌های مختلفی داشت که یک جنبه آن علاقه‌مندی به سیر و سیاحت و گردش و کشف گوشه و کنار این مملکت بود، ادامه داد: «ما در انجمن مفاخر فرهنگی 12 جلد از آثار مرحوم ستوده «از آستارا تا استرآباد» منتشر کردیم که این آثار نشان دهنده کنجکاوی ستوده از سلسله جبال البرز بود که وی با پای پیاده طی کرده بود.»
دعایی: مادح خورشید مداح خود است
سخنران بعدی این مراسم، حجت‌الاسلام سید محمود دعایی مدیر مسئول روزنامه اطلاعات بود. او طی سخنانی عنوان کرد: «چه باید گفت درباره دانشور دانشمندی که برای تحقیق، در ایران عزیز، آبرو به آرمغان آورد و با گام‌هایی خستگی ناپذیر، وجب به وجب این سرزمین کهنسال را پیمود تا از ناگفته‌های تاریخ برای دوستداران ایران، پیام روشنی بیاورد.»
او ادامه داد: «شما بهتر از هر کسی می دانید که فقید عزیز ما، راهب خستگی ناپذیر دیر ایرانشناسی بود و توانست با پایداری و پایمردی، این رشته را در چندین مرحله ارتقا بخشد.»
دعایی به زنده یاد ایرج افشار اشاره کرد و گفت: «دکتر منوچهر ستوده، به همراهی بزرگمرد دیگر عرصه ایرانشناسی، زنده یاد ایرج افشار، از مفاخر ملی معاصر محسوب می‌شود که نامش همچون نگینی درخشان، موجب عزت و احترام تحقیق و پژوهش شده است.»
مدیر مسئول روزنامه اطلاعات بیان کرد: «ویژگی استاد فقید این بود که فرش عافیت را کنار زد و روی گلیم سخت کوشی نشست و با سرانگشتانی که چیزی جز تفحص و کاوش نمی‌شناخت، آثاری را پدید آورد که افتخار نکردن به آنها ناسپاسی است. نسل جدید و به طور خاص استادان جوان امروز ما، قدردان تلاش‌های ماندگار دکتر ستوده هستند و نیک می‌دانند که حاصل تلاش‌های او، حاصل خون دل خوردن ستوده مردی بود که دلش برای ایران می‌تپید و به تعبیر خودش، خون است دلم برای ایران.»
آشنایی با ستوده و ادای دین به استاد
پس از قرائت پیام آیت‌الله محقق داماد، محمدتقی رهنمایی استاد بازنشسته جغرافیا برای سخنرانی به جایگاه آمد و در سخنانی گفت: «من سه خاطره جالب از دکتر ستوده دارم که نخستین خاطره‌ام به دوره ابتدایی تحصیلم برمی‌گردد؛ زمانی که من در تالش زندگی می‌کردم و پدرم از معتمدین محلی بود و فرماندار و استاندارها به دیدن پدرم می‌آمدند. یک روز مرد بلندبالایی را دیدم که به دیدن پدرم آمد و پدرم بسیار به او احترام گذاشت. او برای تحقیق درباره فرهنگ و اماکن تاریخی گیلان آمده بود و از پدرم خواست که یک راهنما به او معرفی کند. احترامی که پدرم به مرحوم ستوده گذاشت، نخستین مشوق من بود تا راهی را انتخاب کنم که دکتر ستوده انتخاب کرده بود؛ چرا که دیدم پدرم فارغ از احترامات معمول مسئولان اداری، به او احترام گذاشت.»
او در ادامه افزود: «زمانی رسید که در کنکور با رتبه نخست قبول شده و بورسیه آلمان شدم. پس از پایان تحصیلم برای تحقیق به ایران آمدم و به من گفتند که دکتر منوچهر ستوده به موضوع تحقیقت مرتبط است و من هم بسیار خوشحال شدم که ایشان را یافتم اما گویا بد موقعی را برای دیدار با ایشان انتخاب کردم؛ چرا که او در حال گرفتن عسل بود و به سوالات من با بی‌حوصلگی جواب داد و مرا از سر خود باز کرد.»
پیشنهاد تاسیس خانه موزه ستوده
احمد مسجد جامعی عضو شورای اسلامی شهر تهران، نیز در سخنانی تصریح کرد: «یک نکته در روش کار دکتر ستوده برای من بسیار جالب است و آن این که برای شناخت یک زیست بوم یا یک شهر و روستا، باید با مشاهده مستقیم و گفت وگو با افراد محلی و دیدار از ابنیه تاریخی به شناخت بدون واسطه برسیم.»
او اضافه کرد: «روش دکتر ستوده بر پایه تاریخ شفاهی که مستند و ملموس بود و آنچه که می‌دید می‌نوشت. حتی چند گونه گیاهی نیز به نام ایشان ثبت شده است . روش او کتاب محور نبود و اطلاعات گسترده‌ای را در گفت وگو با محلی‌ها و مشاهدات کسب می‌کرد.»
مسجد جامعی بیان کرد: «این اطلاعات در کتاب‌ها پیدا نمی‌شود. اطلاعات ما معمولا کتابخانه‌ای است. او خود اطلاعات را تولید می‌کرد.»
عضو شورای اسلامی شهر تهران، با بیان اینکه من با گزارش شمیران او کار کردم و منابع آن منحصر به فرد است، تاکید کرد: «او مدتی هم در مناطق مرکزی ایران کار می‌کرد. حتی کاری که درباره «فرارود» انجام داده است، نه اینکه مبتنی بر کار کتابخانه‌ای نباشد اما خودش هم به آنجا می‌رود و کارش را انجام می‌دهد.»
او با اشاره به اینکه روش مطالعات ستوده متفاوت و متواضعانه بود، بیان کرد: «وی به دنبال فراگیر کردن علم بود اما متأسفانه در عصری که ما زندگی می‌کنیم بسیاری افراد عالم تر از آنچه هستند خود را نشان می‌دهند به همین دلیل مدرک گرایی موضوعیت دارد نه علم گرایی اما نسل ستوده به دنبال دانایی بودند.»
مسجد جامعی در پایان پیشنهاد داد: «مدرسه‌ای وجود دارد که از آن زمان باقی مانده است. این مدرسه ارزش تاریخی و معماری دارد و به نظرم می‌توان این مدرسه را به عنوان خانه موزه ستوده در نظر گرفت.»
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
