آنا گزارش می‌دهد؛
خون‌بازی اسرائیل زیر سایه حقوق بشر
غزه در آتش و خون به سر می‌برد و هر روز تعداد زیادی از مردمان این باریکه جان خود را زیر بمباران‌های رژیم موقت اسرائیل از دست می‌دهند در چنین شرایطی کشورهای اروپایی و آمریکا به جای دلنگرانی از وضعیت خونین غزه ضمن نادیده گرفتن حقوق بشر، پیوستگی خود را با کودک‌کشان صهیونیست محکم‌تر می‌کنند.
گروه بین‌الملل خبرگزاری علم و فناوری آنا - مصطفی خدابخشی؛ ۱۹ روز از آغاز عملیات طوفان الاقصی سپری شد و طی این روز‌ها رژیم موقت صهیونیستی ضمن انجام مجموعه اعمال غیرانسانی در نوار غزه به دنبال مظلوم‌نمایی و تطهیر صورت کریه و جنایت‌بار خود است.
مظلوم‌نمایی اسرائیلی‌ها در شرایطی در حال رقم خوردن است که با انجام عملیات روانی و اجرای پروژه رسانه‌ای به دنبال تغییر نقش ظالم و مظلوم برآمده و در این راه دست به دامان کشورهای اروپایی و آمریکایی شده‌اند تا این نمایش مضحک، اما خون‌بار خود را به صحنه ببرند.
با وجود تمامی این تلاش‌ها شکل‌گیری راهپیمایی‌های اعتراضی در نقاط مختلف جهان و به اجرا درآمدن پویش‌های مختلف در فضای مجازی در حمایت از مردم غزه از شرق تا غرب عالم حکایت از شکست این پروژه منحوس دارد.
یقیناً آنچه این روز‌ها در نوار غزه جریان دارد را، می‌توان جنایت‌آمیزترین اقدام علیه بشریت طی قرن اخیر دانست. صهیونیست‌ها در سه هفته اخیر دست به هر اقدامی همچون قطع آب و برق، بستن تمام راه‌های امدادرسانی و نهایتاً موشک‌باران مناطق امن و مسکونی، تخریب مساجد و کلیسا‌ها و حمله مستقیم به بیمارستان‌ها که منتج به زیر آوار ماندن مردمان بی‌دفاع غزه و تکه‌تکه شدن کودکان و زنان شده، زده‌اند. رژیمی که وزیر جنگش در سخنانی تأسف‌آمیز ساکنان غزه را حیوان می‌پندارد و کشتار مردم بی‌دفاع این باریکه در برابر دیدگان جهانی را دفاع مشروع.
بر اساس آمار رسمی ارائه شده از سوی وزارت بهداشت فلسطین در طی این ۱۹ روز تا کنون بیش از 6 هزار و 55 هزار نفر به شهادت رسیده و آمار مجروحین از مرز ۱۵ هزار نفر عبور کرده است و هنوز از وضعیت ۱۵۰۰ تن خبری در دست نیست و بیش از یک میلیون و ۴۰۰ هزار نفر آواره شده‌اند. با وجود این آمار وحشت‌آفرین، بی‌تفاوتی سازمان ملل و بسنده کردن آن به صدور بیانیه‌ها و نطق‌هایی با مضمون دلنگرانی از شرایط موجود را باید زنگ خطری برای حقوق بشر به‌حساب آورد. حقوقی که گویی برای صهیونیست‌ها معنی می‌یابد و ساکنان باریکه غزه بهره‌ای از این حق نداشته و نخواهد داشت.
مردمان غزه طی روز‌های گذشته شاهد سهمگین‌ترین حملات در طی دوران رودررویی با اسرائیل در طول عمر نامیمون این رژیم موقت هستند به نحوی که تنها در ۲۴ ساعت ۵۰۰ نفر از غیرنظامیان به شهادت می‌رسند و در مقابل حمله به بیمارستان المعمدانی سران کشور‌ها نقش تماشاگر را به خود می‌گیرند.
استفاده از بمب‌های فسفری، به قتل رساندن بیش از دو هزار کودکان بی‌گناه، حمله به بیمارستان‌ها و تخریب منازل مسکونی تنها بخشی از جنایت‌هایی است که در غزه در حال وقوع است، اما کلان رسانه‌های جهان نسبت به پرداخت به آن‌ها منفعلانه عمل کرده و یا در صورت ورود به مباحث تحلیلی، دفاترشان در سرزمین‌های اشغالی تعطیل و حق فعالیت به‌منظور پوشش دهی رویداد‌های این جنگ نابرابر از آن‌ها صلب خواهد شد همانند آن چیز که برای شبکه خبری الجزیره رخ داد.
این انفعال از سوی مجامع بین‌المللی، سازمان‌ها و نهاد‌های حقوق بشری و نهایتاً رسانه‌ها که می‌بایست زبان گویای این درد که قلب خاورمیانه را هدف قرار داده است، باشند تنها یک معنی‌دارد و آن اینکه حقوق بشر در اینجا بی‌معنی است و این نهاد‌ها بیش از آنکه نگران جان انسان‌ها باشند قلبشان برای هراس سگ‌های اسرائیلی که از موشک‌های حماس ترسیده‌اند، می‌تپد.
در شرایطی که هر روز شمار زیادی از مردمان غزه یا به شهادت می‌رسند و یا با تن زخمی راهی مراکز درمانی بدون برق می‌شوند و یا خانه بر سرشان آوار می‌گردد، دولت آمریکا با تصویب کمک ۱۴ میلیارد دلاری به رژیم موقت اسرائیل مجوزی جدید به قتل مردمانی بی‌دفاع در پرتراکم‌ترین نقطه زمین صادر کرده است. از سوی دیگر سران کشورهای اروپایی با حضور در سرزمین‌های اشغالی هر روز ضمن ابزار نگرانی از شرایط اشغالگران، پیوستگی خود را با کودک کشان محکم‌تر می‌کنند که این یعنی ادامه خون بازی اسرائیل با مردم فلسطین.
حال سؤال اینجاست که چرا تا این لحظه سازمان ملل و شورای امنیت به این موضوع حساس ورود نکرده و این نسل‌کشی بزرگ را نادیده می‌گیرد؟ آیا این سازمان‌ها نمی‌توانند در برآورده کردن نیاز‌های اولیه مردم غزه با گشایش مبادی ورودی تا حدودی آلام آنان را کاهش دهند؟
چرایی این سکوت معنی‌دار را باید در لابی‌های صهیونیستی که عملاً قدرت تصمیم‌گیری در کشورهای تأثیرگذار را در اختیار دارند دید و به این نتیجه رسید که حقوق بشر ابزاری و مجوزی برای توحش و خون بازی اسرائیل است و لاغیر.
انتهای پیام/
