پیام دبیر جشنواره نمایش‌های آیینی سنتی منتشر شد
دبیر بیست و یکمین جشنواره بین‌المللی نمایش‌های آیینی و سنتی در آستانه برگزاری این رویداد فرهنگی هنری، پیامی منتشر کرد.
به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، احمد جولایی دبیر بیست و یکمین جشنواره بین‌المللی نمایش‌های آیینی و سنتی به مناسبت برگزاری این جشنواره پیام داد.
در متن پیام احمد جولایی چنین آمده است: «بر کسی پوشیده نیست که آیین، سنت، سرمایه ملی، شعار بیست و یکمین جشنواره بین‌المللی نمایش‌های آیینی و سنتی است، پرچم و نشانه‌ای که در صورت غور و دقت در آن بیش از یک شعار باید تلقی شود، همه اقوام و ابناء بشر، با توجه به زیست‌بوم خود، قلعه فرهنگ خود را ساخته و خشت خشت این بنای فرهنگی هیچ نیست، مگر آیین و سنت که ملات آن باور‌های مردم است، اینکه نمایش خاستگاهی آیینی دارد، امری است که تقریبا کاملا پذیرفته‌شده است. این نظریه در بین اهل‌فن از نمایشی‌ها گرفته تا مردم شناسان و حتی آنان که به علم نگاهی دکارتی دارند و خرد ابزاری را در دستور کار خود قرار می‌دهند امری پذیرفته‌شده و به‌آسانی نمی‌توانند از موضوع آیین نیایش و نمایش گذر کنند. تا جایی که کنکاش درباره اقوام، اصالت‌های رفتاری و...
علاوه‌بر مقوله بوم‌شناسی و نگاه به فرهنگ دیرینه آنان، امکان شناخت بیشتر و آگاهی از ماهیت اندیشه و روند تکاملی آن را فراهم می‌سازد. بیندیشیم و باور کنیم که بشر با همه دانشش تاکنون نتوانسته زیستگاهی غیر از زمین برای انسان شناسایی نماید، این ربع مسکون، همه دارایی بشر و چراغ روشن جای‌جای آن، آیین است و سنت.
ایران به لحاظ اقوام، در حوزه مناطق مختلف جغرافیایی سیاسی قرار گرفته تا جغرافیای فرهنگی، در حقیقت یک رنگین‌کمان زیبا را شکل می‌بخشد که هر چه در این قوس و قزه غور شود رنگ‌های خیره‌کننده آن باعث آرامش و تجربه یک حس زیبایی‌شناختی خاص در آدمی می‌شود.
شاید از همین منظر باشد که کسانی مثل «کُخ ویکتور ترنر» همکاری بین مردم شناسان و کسانی که در حوزه مردم‌نگاری فعالیت می‌کنند را با کسانی که در حوزه نمایش به فعالیت می‌پردازند، ممکن و تا حدودی ضروری می‌دانند، او برای این حرف خود شاهد می‌آورد، از همکاری بین کولین ترن بول و چهره شناخته‌شده دنیای نمایش پیتر بروک در باب (ایک‌های اوگاندا) که در یک مطالعه میدانی مردم نگارانه با خلاقیت و ظرفیت‌های نمایش به یک پدیده صحنه‌ای جذاب و درخور توجه بدل می‌سازد و حتی پا را فراتر نهاده (ترنر) و می‌گوید: «این همان کارکرد کلاسیک نمایش در یونان و مشحون از جنبه‌های آموزشی است.»
در این روش علاوه بر آنکه هر کس نقش و مسئولیت خود را در پیشبرد جنبه‌های آیینی به عهده دارد، هر بار حضور در جمع و اجرای آیین‌های نمایش‌ها باعث می‌شود به توانایی بیشتری از خود دست یابد، حتی وقتی‌که نقش و مسئولیت خودش را در آئین به عهده دارد. به نوعی کشف از درون و تقویت باور‌های خود، نسبت به خود هم برسد. توانایی‌هایی که قبلا شاید موردتوجه خود او هم قرار نگرفته بود. نظیر قدرت بدنی، توانایی انتظار، صبر، مداومت درحرکت و از همه مهم‌تر انتظار برای رخ داد حادثه‌های خوب و لحظه‌ای که منتظرش بود.
و اما در جشنواره چه می‌گذرد قریب ۱۰ نوع فعالیت نمایشی در قالب انواع نمایش و فعالیت‌های انفرادی گرفته تا جمعی به میزان ۸۱۰ مورد درخواست فردی و گروهی برای شرکت در بیست و یکمین جشنواره بین‌المللی نمایش‌های آیینی و سنتی، از گرو‌های داخلی و نزدیک به ۲۵ گروه از کشور‌های خارجی اروپایی، آسیایی، آفریقایی و حتی آمریکای لاتین و شرق دور، و خواستار حضور در جشنواره مؤید همین نکته است که جشنواره‌های آیینی و سنتی می‌توانند، بستر مناسب برای بازتاب و صیقل خوردن، آیین و سنت‌های، ملل گوناگون در کنار هم باشند، این آیین‌ها و سنت‌ها گرچه گاه ظاهری متفاوت باهم دارند، اما در صورت دقت می‌توان دریافت که از خاستگاه و جایگاهی مشابه برخوردارند. آیین‌ها شکل یافتند تا در سایه‌سار تجربه فردی فرد و تعالیم آموزگاران بشر که بعد از طبیعت سهم بزرگی در آموزش بشر دارند، در ابناء بشر در صلح و آرامش، زمان حیات خویش را بر این کره خاکی بگذرانند، پس آیین، سنت، سرمایه‌ای عظیم است برای هر ملتی، قومی و..»
بیست و یکمین جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی از اول مهرماه ۱۴۰۲ در پنج استان کشور برگزار می‌شود.
انتهای پیام/
