ورزشکاران چگونه از «فناوری پوشیدنی» برای کسب پیروزی استفاده می‌کنند؟

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، یکی از لذت‌های تماشای المپیک، دیدن سرعت، قدرت و لطف رقباست. شگفت‌انگیز است که چگونه بهترین ورزشکاران جهان این کار را آسان می‌کنند؛ اما برای هر کسی که تجربه شخصی در یک ورزش خاص دارد، قدردانی از کار سخت، فداکاری و فداکاری است که برای تولید نمایش‌های برنده مدال انجام می‌شود.

سایت «conversation» نوشت: با توجه به استاندارد‌های بالای مسابقات المپیک، تعجب‌آور نیست که مربیان و ورزشکاران به دنبال هر مزیت احتمالی باشند؛ حال از رژیم غذایی تا نوآوری‌های تجهیزات و روش‌های جدید تمرینی برای به حداکثر رساندن شانس موفقیت باشد. یکی از جدیدترین ابزار‌های موجود در زرادخانه المپیک، فناوری پوشیدنی است که بسیاری از ما با آن آشنا هستیم. دستگاه‌هایی مانند «پولار» (Polar)، گارمین (Garmin)، «فیت‌بیت» (Fitbit ) و «اپل واچ» (Apple Watch) به ما اجازه می‌دهند تا جنبه‌های مختلف سلامت و عملکرد خود را اندازه‌گیری و ردیابی کنیم.

فناوری پوشیدنی مخصوصاً برای پیگیری ورزشکاران در زمانی که زمین‌های تمرین به دلیل همه‌گیری تعطیل می‌شدند مفید بود. لیگ برتر انگلیس از آن برای پیگیری بازیکنان خود در طول تمرین از راه دور پس از قرنطینه استفاده کرد. به عبارت ساده، «فناوری پوشیدنی» به هر چیزی که به بدن متصل است اشاره می‌کند که برخی از جنبه‌های عملکرد را در حین فعالیت‌های فیزیکی مانند دویدن، دوچرخه سواری، پیاده‌روی یا شنا اندازه‌گیری می‌کند.

چگونه حسگر‌ها حرکت را نظارت می‌کنند

بسیاری از دستگاه‌های کنونی شامل سیستم‌های میکروالکترومکانیکی هستند که حسگر‌هایی را دربرمی‌گیرند که برخی از جنبه‌های عملکرد یا حرکت فیزیکی مانند ضربان قلب، سرعت، نیرو یا شتاب را اندازه‌گیری می‌کنند. یکی از مزایای اصلی سیستم‌های پوشیدنی این است که نسبتاً ارزان و به اندازه کافی کوچک هستند تا به هر قسمت از بدن انسان متصل شوند. محققان بیومکانیک معمولاً حرکت را در یک آزمایشگاه با دوربین‌های سه‌بعدی گران‌قیمت تجزیه و تحلیل می‌کنند. در حالی که این کار درجه بالایی از دقت را ارائه می‌دهد، انواع و کمیت حرکات قابل تجزیه و تحلیل را محدود می‌کند.

فناوری پوشیدنی فرصت‌های هیجان‌انگیز جدیدی را برای اندازه‌گیری عملکرد از منظر کاملاً جدید فراهم می‌کند، از معیار‌های اساسی مانند تعداد قدم‌ها یا ضربه‌ها گرفته تا معیار‌های جدید و بسیار پیشرفته مانند نسبت هارمونیک (تحلیل فرکانس) و فراکتال (خود مشابه) تشخیص الگو را شامل می‌شود. در نتیجه، فناوری پوشیدنی این قابلیت را دارد که مجموعه وسیعی از معیار‌ها را به مربیان و ورزشکاران در بسیاری از ورزش‌های مختلف از میزان گام برداشتن و میزان ضربه در دویدن، شنا و پارویی گرفته تا زمان تماس با زمین و تجزیه و تحلیل نیرو در اسکیت سرعت و پرش ارائه دهد.

داده‌های پیوسته

یکی از بارزترین مزایای فناوری پوشیدنی، توانایی آن در ارائه اطلاعاتی است که قبلاً در دسترس نبود. برای مثال، مقاومت‌های سنجش نیرو که در کفش‌ها، چکمه‌های اسکی یا پدال‌های دوچرخه قرار می‌گیرند، می‌توانند یک جریان مداوم از داده‌ها را برای کل جلسات تمرینی فراهم کنند. به همین ترتیب، مربیان والیبال که می‌خواهند تعداد پرش‌ها را در یک بازه زمانی معین (در هر تمرین یا در طول یک هفته) برای نظارت بر حجم تمرین برای پیشگیری از آسیب دیدگی زانو دنبال کنند، قبلاً مجبور بودند ساعت‌ها ویدئو را تماشا کنند تا این اطلاعات را به دست آورند.

اکنون، یک دستگاه پوشیدنی ساده به نام «وِرت» (VERT) می‌تواند به طور خودکار این اطلاعات را با استفاده از شتاب‌سنج استخراج کند. یکی از پروژه‌های تحقیقاتی اخیر از همین حسگر برای تعیین تعداد سکته مغزی و چرخش بدن در شناگران نخبه استفاده کرد؛ زیرا هر دوی این عوامل در مکانیسم‌های آسیب شانه نقش دارند.

باید دقیق و قابل اعتماد باشد

برای بهره‌مندی از عملکرد، داده‌های جمع‌آوری‌شده از فناوری پوشیدنی باید هم معتبر (دقیق) و هم قابل اعتماد (اندازه‌گیری مداوم) باشند. این به آن سادگی که به نظر می‌رسد نیست؛ زیرا الگوریتم‌هایی که برای استخراج معیارهای عملکرد معنی‌دار استفاده می‌شوند، اغلب دشوار هستند. برای اینکه اطلاعات برای مربیان برای ارزیابی عملکرد و اتخاذ تصمیمات مربوط به آموزش (مانند اصلاح تکنیک) مفید باشد، باید قابل اعتماد باشد.

داده‌ها هم باید در زمینه مناسب قرار گیرند تا معنی داشته باشند. به عنوان مثال، یک حسگر می‌تواند میانگین ضربات یک شناگر را برای کل مسابقه (یا جلسه تمرینی) به مربی بگوید؛ اما به اندازه دانستن اینکه چگونه در طول مسابقه تغییر کرده یا چه زمانی تغییر کرده است، معنادار نیست. درک داده‌ها در زمینه مناسب می‌تواند بینش‌هایی در مورد تاکتیک‌های مسابقه، استراتژی‌های سرعت و شرطی‌سازی ارائه دهد؛ اما بدون این اطلاعات، داده‌ها اغلب بی‌معنی هستند.

مقدار داده‌ها می‌تواند غیرقابل مدیریت باشد

ملاحظات اضافی برای اجرای فناوری پوشیدنی توسط ورزشکاران المپیک، میزان داده‌ای است که تولید می‌شود. فناوری پوشیدنی مقادیر زیادی از داده‌ها را تولید می‌کند که باید با انواع دیگر اطلاعات، مانند مجموعه‌ها، تکرارها، شدت‌ها و زمان‌های بازه‌ها تحلیل و زمینه‌سازی شوند. وقتی چندین ورزشکار و جلسات تمرینی درگیر هستند، مقدار بسیار زیاد داده می‌تواند به راحتی غیرقابل مدیریت شود.

در حالی که چالش‌برانگیز است، ظرفیت فناوری پوشیدنی برای فراهم کردن فرصت‌های جدید برای ورزشکاران المپیکی برای بهینه‌سازی عملکرد نامحدود است، به‌خصوص که محققان علوم ورزشی به ایجاد روش‌های جدید (مانند هوش مصنوعی) برای کشف توانایی‌های این فناوری ادامه می‌دهند.

تصور آینده‌ای نه چندان دور غیرواقعی نیست که در آن حسگرهای کوچک و محجوب در یک کفش یا عینک شنا نه‌تنها می‌توانند عملکرد ورزشی را افزایش دهند؛ بلکه می‌توانند میزان خطر آسیب ناشی از یک دونده تفریحی را نیز تشخیص دهند. الگوی گام خاص یا یک پزشک میزان خطر مرتبط با راه رفتن یک فرد مسن؛ امیدواریم در این راه، فناوری پوشیدنی مزایای مهم بسیاری را برای جامعه در آینده فراهم کند.