صادرات ۹۰ هزار بشکه ای نفت از غرب کارون

به گزارش گروه اقتصادی آنا به نقل از پایگاه اطلاع رسانی شرکت ملی نفت ایران عبدالرضا حاجی حسین نژاد با اشاره به تعهد شرکت متن برای صادرات روزانه ۹۰ هزار بشکه نفت، گفت: بر اساس برنامه ریزی، ۶۰ هزار بشکه از این میزان نفت صادراتی باید از میدان آزادگان جنوبی و ۳۰ هزار بشکه از میدان یاران شمالی تامین شود.

وی با بیان اینکه شرکت متن در نهایت تا مهرماه می تواند، تعهد صادراتی خود را تحقق بخشد، گفت: در صورت تزریق روان و مستمر منابع مالی، شاید بتوان تولید از آزادگان جنوبی را از ۶۰ هزار بشکه به ۸۰ هزار بشکه افزایش داد و بیش از میزان تعهده شده، نفت صادر کرد.

حسین نژاد، مقصد نفت میدان های مشترک غرب کارون به منظور صادرات را واحد بهره برداری جفیر اعلام کرد و گفت: نفت ارسالی از جفیر به اهواز منتقل می شود.

انجام مراحل پایانی طرح جمع آوری گازهای همراه

مدیرعامل شرکت مهندسی و توسعه نفت از انجام مراحل پایانی طرح جمع آوری گازهای همراه (آماک)، خبر داد و گفت: این طرح هم اکنون در مرحله انجام تست های پایانی است. کمپرسورها نیز راه اندازی شده است. در واقع باید این طرح را تمام شده حساب کرد.

طرح آماک به صورت قرارداد بیع متقابل نوع یک و با هزینه‌‌ای افزون بر ۴٨٠ میلیون دلار اجرا شد، همان زمان مصوبه‌ای مبنی بر اجرای دو مرحله‌ای طرح آماک ارائه شد تا در دو فاز اقتصادی و زیست محیطی کار را اجرا کنیم که این مهم انجام شد.

فاز اقتصادی طرح آماک شامل تکمیل هفت ایستگاه تقویت فشار و نم‌زدایی گاز ترش، یک پالایشگاه شیرین سازی، حدود ١٨٠ کیلومتر خط لوله، حدود ١٠٠ کیلومتر خط انتقال نیرو، یک ایستگاه برق و سه بخش توسعه ایستگاه برق می‌شود که این فاز تکمیل شده و در سال ٨٨ در اختیار بهره‌بردار قرار گرفته است.

فاز دوم شامل ٩۶ کیلومتر خط لوله انتقال گاز اسیدی، تقویت فشار و نم‌زدایی گاز اسیدی است که کاربرد زیست محیطی دارد و گاز اسیدی را به پتروشیمی رازی به عنوان خوراک تحویل می‌دهد.

تمام هنر IPC ایجاد جذابیت برای سرمایه گذاران خارجی است

مدیرعامل شرکت مهندسی و توسعه نفت در مورد توسعه پروژه های غرب کارون در قالب قراردادهای IPC، گفت: واگذاری توسعه میدان های مشترک غرب کارون در قالب مدل جدید قراردادهای نفتی به این معنا نیست که امکان توسعه این میدان ها با استفاده از توانمندی داخل وجود ندارد بلکه مسئله مهمتر منابع مالی است که در قالب این مدل قراردادی راحت تر تزریق می شود.

وی تمام هنر IPC را ایجاد جاذبه برای سرمایه گذاران خارجی خواند و گفت: این مدل قراردادی با رعایت قانون ۵۱ درصد، الزام وجود جوینت ایرانی و توجه به اهداف اقتصاد مقاومتی به جذب سرمایه خارجی اقدام می کند. از طرفی باید این نکته را هم در نظر داشت که قرارداد باید حتما برای آورنده سرمایه جذابیت داشته باشد.

حسین نژاد با اشاره به ایرادهای مربوط به قراردادهای بیع متقابل، تصریح کرد: در قراردادهای بیع متقابل بخش توسعه میدان به پیمانکار واگذار می شد و پیمانکار موظف بود در بازه‌ زمانی مشخصی تولید اقتصادی توافق شده در قرارداد را محقق کند. با شروع تولید اقتصادی از میدان، بازپرداخت هزینه ها از محل درآمد خود میدان صورت می گرفت از این رو پیمانکار در توسعه میدان به نحوی عمل می کرد که بازپرداخت های او تضمین شود و تولید از میدان در بلندمدت برای او اهمیت و اولویتی نداشتِ؛ در نتیجه، تولید غیر صیانتی از میادین صورت می گرفت.

به گفته وی، مدل جدید قراردادهای نفتی به دلیل بلند مدت بودن شامل دوره توسعه و تولید است. در این قراردادها پاداش تولید به ازای تولید هر بشکه پرداخت می شود از این رو نگاه پیمانکار به مخزن، نگاهی بلند مدت است.

وی تصریح کرد: در قراردادهای IPC، پیمانکار برای دستیابی به سود حداکثری، خود را ملزم به تولید حداکثری می کند و برای تحقق تولید حداکثری، نگاهی صیانتی به میدان دارد و به دنبال حداکثر بازیافت از مخزن در بلندمدت است.

وی با اشاره به نیاز داخل به بهره مندی از تکنولوژهای روز دنیا برای تحقق افزایش تولید و ضریب بازیافت از مخارن، اظهار کرد: اگر قراردادهای IPC بتواند تنها بخشی از این نیاز هم تامین کند، خوب است.