شیاطین سرخ از تیم گواردیولا الگو بگیرند؛ منچستریونایتد دستپاچه‌ترین تیم پنجره‌های نقل و انتقالاتی جهان

به گزارش خبرنگار گروه ورزش خبرگزاری علم و فناوری آنا، پس از چند هفته استراحت، دوره تعطیلات آخر فصل تیم‌های حرفه‌ای به پایان رسید و باردیگر دوره آماده‌سازی و برگزاری اردو‌های مختلف آغازشد. این در حالی است که پنجره نقل و انتقالاتی تابستانی بازاست و باشگاه‌ها براساس «نیاز» و «توان مالی» خود در بازار موجود، بازیکن مورد نظرشان را خرید می‌کنند.

در این اوضاع، تیم‌های موفق هستند که ضمن حفظ نیرو‌های مفید خود، بازیکنان مازاد را به قیمت‌های خوب واگذارکنند و با توجه به پولی که از این راه کسب می‌شود و بودجه‌ای که از قبل تعیین کرده اند، بتوانند گزینه‌های خرید را به براساس «ارزش واقعی» خریداری کنند. با این توضیح می‌توان گفت یکی از ایراد‌های که به تیم بزرگ منچستریونایتد، به خصوص در سالیان اخیر گرفته می‌شود، بحث «کم دقتی در خریدها» بوده است. این که باشگاه با وجود سرمایه‌گذاری قابل توجه و گذاشتن پولی زیاد بر روی میز، اقدام به خرید بازیکن براساس «ارزش واقعی‌اش» نکرده است.

عقب ماندگی یونایتد از همشهری‌ها

از فصل قبل که «اریک تن هاخ» هلندی به عنوان سرمربی به الدترافورد آمد، مشخص است که شیاطین سرخ از نظر فنی پیشرفت قابل ملاحظه‌ای کرده‌اند، اما یونایتد هنوز هم در مورد «برنامه‌ریزی» و «تحقق پروسه خرید بازیکن»، رفتار نامعقولی از خود نشان می‌دهد. این در حالی است همشهری آن یعنی «منچسترسیتی» از نقل و انتقالات بیشتر از یونایتد در دهه گذشته کسب درآمد کرده است. سیتیزن‌ها ۱۴۳ میلیون پوند (۱۸۳ میلیون یورو) از فروش رحیم استرلینگ، اولکساندر زینچنکو و گابریل ژسوس، در تابستان گذشته درآمد کسب کردند و با وجود جذب ارلینگ هالند و کالوین فیلیپس، در مجموع ۹۵ میلیون پوند (۱۲۱ میلیون یورو) سود کسب کردند.

در آن سوی شهر، «یونایتدها» در مجموع ۱۳ میلیون یورو به دست آوردند که بیشتر آن حاصل از فروش آندریاس پریرا به فولام بود. در همان تابستان باشگاه بیش از ۹۸ میلیون یورو تنها برای آنتونی هزینه کرد. پریرا فصل را با ۱۰ گل در لیگ برتر به پایان رساند و یکی از تاثیرگذارترین بازیکنان فولام در اولین فصل حضورش در این تیم بود. از سویی دیگر «آنتونی» در لیگ برتر تنها ۶ گل برای سرخپوشان به ثمررساند. او در فاصله نوامبر تا مه تنها یک گل زد و در ماه آوریل نیز فقط یک پاس گل داد.

شاید مقایسه قیمت‌های دو بازیکن در شرایط سنی مختلف، موقعیت و مراحل متفاوت حرفه‌ای شان حرکتی خودسرانه تعبیر شود، اما با توجه به عملکردشان در فصل گذشته، منصفانه است بگوییم یونایتد، «پریرا» را که میزان تاثیرگذاری‌اش زیاد بود، به قیمتی پایین واگذار کرد و در عوض بابت آنتونی، متحمل کلی هزینه شد. به باور بسیاری از کارشناسان فوتبال جزیره، «ضعف» منچستریونایتد در امر نقل و انتقالات با این همین مقایسه آشکار می‌شود؛ این که تیم الدترافوردی نمای بسیار ضعیفی از خود هنگام رایزنی در خرید و فروش‌ها از خود برجای گذاشته است!

منتقدین می‌گویند در همین قضیه جذب میسون مونت از چلسی نیز باشگاه باز رفتار قابل بحثی داشت. چرا که روسای باشگاه موافقت کردند بابت مونت ۷۰.۵ میلیون پوند بپردازند. آن‌ها می‌گویند هرچند این بازیکن در آخرین سال قراردادش با چلسی بود و باشگاهش نیاز شدیدی به فروش بازیکن و دریافت پول نقد داشت، اما در مذاکرات و چانه‌زنی‌های رایج، یونایتد معقول و منطقی عمل نکرده است. همین تحلیل گران می‌پرسند: چرا باید باشگاهی به وسعت و گستردگی منچستر، اجازه دهد «داوید دخه آ» بدون قرارداد و مجانی به تیمی دیگر برود، اما برای به خدمت‌گیری «اندره اونانا» از اینترمیلان، در تدارک پرداخت کلی پول باشد؟

تمام پولی که برای آنتونی دور ریخته شد

یکی از ایراد‌های که در زمینه ترانسفرها، به منچستریونایتد از سوی اهل فن وارد می‌شود، این است که باشگاه به دلایل نامعلومی، تمایل دارد برای بازیکنان مورد نظرش، رقمی بیش از حد واقعی پرداخت کند؛ چیزی که به واقع مورد نقد و نفی است. این که مسئولان باشگاه اغلب سعی می‌کنند «معامله پشت معامله» انجام دهند. در واقع وقتی روی گزینه‌ایی برای خرید «زوم» می‌کنند، به چپ و راست توجهی ندارند و به ارزیابی دقیق اوضاع نمی‌پردازند. در این حال آن‌ها حاضرند هرکاری انجام دهند تا قرارداد بسته شود. نتیجه چنین رفتاری همین است که اغلب برای بازیکنی که می‌توانند با رقم پایین‌تری به خدمت بگیرند، بسیار بیشتر پرداخت می‌کنند. البته شاید با در نظرگرفتن کاری که انجام می‌دهند، اینگونه برای علاقه‌مندان به نظر آید که خواهان قطعی بازیکن مورد نظرشان هستند. شاید با این حرکت، پیام دهند که تمام قد پشت خریدشان ایستاده و به بازیکن جدید باوردارند.

اما در کنار این موضوع، باید در نظرداشت به این ترتیب، ارقام زیادی را بیهوده «هدر» می‌دهند و حتی باعث تمام شدن بودجه خرید می‌شوند. یک نمونه از رفتار غیرمنطقی باشگاه قدیمی در همین زمینه، خرید «آنتونی» از آژاکس آمستردام در تابستان گذشته است. در آن موقع تیم هلندی نمی‌خواست وینگر ملی‌پوش برزیلی‌اش را بفروشد، اما سران باشگاه متوجه شدند که یونایتد‌ها تحت هر شرایطی خواهان به خدمت‌گیری این لژیونر هستند. «ادوین فان درسار» مدیر اجرایی آن موقع آژاکس بعدا اعتراف کرد در مذاکرات باشگاهش با توجه به موضع ضعیف یونایتد، «دست بالا» را گرفته و تمام قدرت چانه‌زنی‌ها را در اختیارداشته است.

او در این باره به پرتال اتلتیک گفت: دلمان می‌خواست یک سال دیگر نیز او را نگه می‌داشتیم. الزامی نداشتیم که حتما این بازیکن را بفروشیم. پول در بانک داشتیم، اما رقم بالایی که یونایتد داد، وسوسه کننده بود. ما هم تا جایی که توانستیم رقم را افزایش دادیم و یونایتد را دنبال خود کشیدیم.

در تابستان قبل، باشگاه لیگ برتری ابتدا اعلام کرد که بیش از ۷۰.۵ میلیون یورو برای آنتونی پرداخت نخواهد کرد، اما همانگونه که مدیر باشگاه هلندی عنوان کرد، این رقم تا ۹۸ میلیون یورود به اضافه پاداش‌ها افزایش یافت. باشگاه انگلیسی در نهایت چنین پولی داد، اما در ادامه راه به مشکل کم پولی در خرید‌های زمستانی برخوردکرد. در حالیکه لیورپول «کودی خاکپو» را به خدمت گرفت، تن هاخ تنها توانست «وت وخهورست» را جذب کند. آن هم در زمانی که کریستیانو رونالدو را در ماه نوامبر از دست داد و مارسل زابیتسر را به صورت یار قرضی از بایرن گرفت.

تکرار اشتباه با مگوایر
یونایتد‌ها در ماجرای انتخاب «هری مگوایر» هم همین اشتباه را مرتکب شدند. این بازیکن همراه با تیم انگلیس در جام جهانی ۲۰۱۸ عملکرد عالی از خود نشان داد و ژوزه مورینیو سرمربی وقت یونایتد او را با ۷۰ میلیون یورو می‌خواست، اما مدیریت باشگاه تمایلی نشان نداد. سپس در تابستان بعد، وقتی منچسترسیتی، رقیب همیشگی که توسط پپ گواردیولا با اقتدار هدایت می‌شود، برای جذب این بازیکن ابراز علاقه کرد، باشگاه لسترسیتی برای انتقالش ۱۰۰ میلیون پوند (۱۱۸ میلیون یورو) مطالبه کرد.

منچسترسیتی اعلام کرد در نهایت برای این بازیکن، ۷۰ میلیون پوند حاضر به پرداخت است، اما اما یونایتد برای آنکه در رقابت با همشهری‌ها «کم» نیاورد، با پرداخت ۸۰ میلیون پوند انتقال را کامل کرد. حالا ۴ سال از آن ترانسفرگذشته و مگوایر تا حد پنجمین مدافع خط میانی تیم تنزل کرده است. او فصل گذشته تنها در ۸ بازی از لیگ برتر حضور داشت که تازه در دقایقی محدود مجبور شد به عنوان مدافع چپ به جای لوک شاو بازی کند. این بازیکن «روی دست مانده» یونایتد در تابستان در لیست فروش باشگاه است و طبق گزارش‌ها رقم واگذاری‌اش ۶۰ میلیون پوند تعیین شده که با توجه به اوضاع کنونی بعید به نظر می‌رسد تیمی حاضر به پرداخت چنین رقمی شود.

یونایتد فرگوسن متفاوت عمل می‌کرد

یکی از ویژگی‌های خوب منچستریونایتد دوران طلایی سر آلکس فرگوسن این بود که در بازار نقل و انتقالات با شنیدن قیمت بازیکن مورد نظرش، فوری «دستپاچه» نمی‌شد و چک را رو نمی‌کرد. بلکه مدت‌ها تامل می‌کرد و اگر رقم، در حد واقعی نبود، از خرید انصراف می‌داد. این همان کاری است که حالا همشهری‌های سیتیزنی آن را به خوبی انجام می‌دهند. آن‌ها فصل قبل علاقه‌مند بودند «مارک کوکوریا» را از برایتون به خدمت گیرند، اما وقتی رقم ۵۳ میلیون یورویی را شنیدند، انصراف دادند. در عوض سرخیو گومز از بروسیادورتموند را انتخاب و مبلغ ۱۳ میلیون یورو برای این بازیکن ذخیره پرداخت کردند. سیتیزن‌ها همین رفتار را هم برای کالیدو کولیبالی و جورجینیو داشته و تصمیمات درستی گرفتند. اآن‌ها امسال هم علاقه‌مند بودند دکلان رایس را از وستهام به خدمت گیرند، اما وقتی رقمی فضایی به آن‌ها از سوی باشگاهش اعلام شد، جا را خالی کردند تا این بازیکن به آرسنال برسد.

حالا با الگوگرفتن از همشهری‌ها و رجوع به تصمیمات تقریبا صحیح دوران فرگوسن، منچستریونایتد در مسیر پیشرفت و بازگشت به دوران خوب گذشته، چاره‌ای ندارد جز این که رفتارش را در ایام خرید‌های تابستانی و زمستانی، تغییر داده تا رسانه‌ها دیگر لقب «دستپاچه‌ترین تیم پنجره‌های نقل و انتقالاتی» را برایش به کار نبرند.