ایمان دبیری: بعد از «قصه‌های در گوشی» سراغ آثار فانتزی و سوررئال می روم

ایمان دبیری، بازیگر نمایش «قصه‌های درگوشی» در گفتگو با خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا درباره چالش بازی در نقش مهرداد در این نمایش گفت: این شخصیت دوگانگی زیاد داشت. در تمام شرایط مهرداد بر سر یک دو راهی است. حتی نقاط قوت او هم جزو نقطه ضعف‌های او به شمار می‌آید. او در هیچ شرایطی نمی‌تواند از موضع قدرت وارد شود.

وی ادامه داد: این دوگانگی که در رفتار و تفکر این شخصیت هست به مخاطب تسری پیدا می‌کند. تماشاگر نمی‌داند که او بر نقاط ضعفش واقف است و در حال تلاش برای پوشاندن آنهاست یا نه. درک این مسئله و اجرای آن برای من بسیار دشوار بود تا مخاطب را به سمت و سوی آشنایی با فضای روحی و روانی این فرد ببرم.

این هنرمند با اشاره به اینکه چالش اصلی کار دقیقا در ابتدای نمایش و درست زمانی که این شخصیت محیط امن زندگی خود را در خطر میبیند؛ اتفاق می‌افتد؛ افزود: زمانی که خود را در موقعیت این شخصیت قرار می‌دهم؛ نمیدانم من در چنین جایگاهی چه خواهم کرد؟! مهرداد در این شرایط نمی‌تواند دست به خشونت بزند، چون این ویرانی مخرب‌تر است، اما نمی‌تواند ساکت هم بنشیند. برای من به عنوان بازیگر فاصله این درک به خطر افتادن موقعیت و واکنش نشان دادن چالش برانگیز است.

وی افزود: این شخصیت از یک اوج به فرود می‌رسد و باید در زمان خیلی کوتاه خود را از چاه بالا بکشد. در یک جمله تلاش من در به تصویر کشیدن منجلابی است که مهرداد در آن افتاده است. منجلابی که پیش‌تر هم در آن حضور داشته، ولی نمی‌خواسته است باور کند.

این هنرمند با بیان اینکه بازی در آثار واقعگرا و سوررئال هیچ تفاوتی با هم ندارد، عنوان کرد: بازیگر در تمامی گونه‌های نمایشی دست به تحلیل می‌زند، نیاز به جزئی نگری دارد، باید نقش را باور و زندگی کند و در واقع تنها نگاه کارگردان است که سبک‌ها و نوع بازی را متفاوت می‌کند.

او ادامه داد: حذف و اضافه‌هایی که کارگردان به آن نیاز دارد و مواردی که او می‌خواهد تا بازیگر بیشتر یا کمتر به سراغ‌شان برود. تفاوت در ارائه سبک‌ها و نقش‌ها را به وجود می‌آورد.

دبیری با اشاره به اینکه روند شناخت، تحلیل و ارائه نقش برای مخاطب از فیلتر ذهنی بازیگر با یکسری فرمول خاص می‌گذرد؛ افزود: برای من هیچ فرقی نمیکند که کار رئال یا سوررئال باشد. از آنجاکه کار رئال به جهان پیرامون من نزدیک‌تر است و شناخت و آگاهی بیشتری به آن دارم؛ پس دستیابی به یکسری جزییات نقش هم برایم راحت‌تر اتفاق می‌افتد، اما بازی درست به عنوان بازیگر در این نمایش‌ها کار سختی است. این هنرمند بیان کرد: در هر شکل به عنوان بازیگر ترجیح میدهم وارد جهانی شوم که نمیشناسم و با فضا‌های جدید و ناشناخته دست و پنجه نرم کنم و به همین دلیل به شخصه دوست دارم تا در تجربیات دیگر به سراغ آثار سورئال یا فانتزی بروم.

ایمان دبیری در پایان سخنانش گفت: تماشاگر از سرک کشیدن در زندگی آدم‌های «قصه‌های درگوشی» و اطلاعاتی که پله پله برایشان فاش می‌شود؛ لذت می‌برد. در این اثر به مخاطبان می‌گوییم که برای یک ساعت پشت دریچه خانه ما بایست و زندگی مان را ببین و بشنو. قطعا چیز‌هایی خواهی دید که برایت جذاب است گاهی با آن‌ها میخندی و گاهی گریه خواهی کرد.

لازم به یادآوری است، نمایش «قصه‌های در گوشی» به کارگردانی حسین حیدری‌پور و نویسندگی امیررضا کوهستانی از دوم خرداد تا  دوم تیر در تئاتر شهر (سالن سایه) اجرا شد . ایمان دبیری و مرجان آقانوری بازیگران این نمایش هستند.

 در خلاصه این نمایش آمده است: دوس دارم برم یه جایی که هیچ‌کی باهام کاری نداشته باشه. توی زندگی خیلی چیزها واستون عقده شده و به خاطر همینم دارین عقده‌هاتون رو سر بقیه خالی میکنین. من شما دخترها رو خوب می‌شناسم. اول با ایما و اشاره و چشم و ابرو طرف رو خر می‌کنین، بعد که حسابی دوشیدینش ولش می‌کنین به امون خدا.