باید از فرایندهایی که به تضمین کیفیت میانجامند حمایت شود
دکتر رافائل لاوری مدیر روابط بینالملل آژانس ارزیابی دانشگاههای اسپانیا و عضو هیات مدیره شبکه اعتبارسنجی دانشگاههای اروپا در گفتوگو با آنا درباره ارزیابیاش از کیفت آموزش در دانشگاهها در ایران گفت: «من اوایل اردیبهشت 95 برای اولین بار به ایران آمدم. در مدت اقامتم در ایران ارتباطات دانشگاهیام فقط با تعدادی از همکاران ایرانی بود. بخشی از برنامهریزی سفر من به ایران آشنایی بیشتر و ایجاد ارتباطات با استادان ایرانی بود تا بتوانم ارزیابی بهتری از وضعیت فعلی و کیفیت آموزش در دانشگاههای ایران داشته باشم.»
او پیشنهادهایی برای افزایش کیفیت آموزش دانشگاهی و استانداردسازی سطح علمی دانشگاهها در ایران کرد و گفت: «در سخنرانیام در دهمین همایش و سومین کنفرانس ملی "ارزیابی کیفیت نظامهای دانشگاه" به این نکته اشاره کردم که مسئله "تضمین کیفیت" برای دانشگاهها، اولویت اصلی نیست، وظیفه اصلی هر دانشگاهی در درجه اول تمرکز بر روی آموزش و پژوهش است اما تضمین کیفیت نیز باید در کنار این اولویتها به عنوان یکی از دغدغههای اصلی هر دانشگاهی برای مسئولان آن مطرح باشد و به آن توجه شود.»
او افزود: «باید فرایندهایی که به "تضمین کیفیت" منتج میشوند مورد حمایت قرار بگیرند و در زمان هدفگذاری برای پژوهشهای دانشگاهی و ایجاد دورههای آموزشی و همچنین هنگام بررسی نتایج این پژوهشها و آموزشها به این مسئله نیز توجه شود. بنابراین تضمین کیفیت آموزش به مثابه ساختاری حمایتی وظیفه مراقبت از بدنه کاری اصلی هر دانشگاه یعنی آموزش و پژوهش را بر عهده دارد.»
لاوری درباره کارهایی که برای اعتباربخشی دانشگاهی می توان در ایران انجام داد گفت: «اعتباربخشی یکی از ابزارهایی است که دولتها برای ایجاد سطح آستانه کیفیت و تعریف حداقلهای کیفی در اختیار دارند. اهمیت این مسئله در این است که باعث میشود یک رویکرد برونسازمانی ناظر بر کیفیت دانشگاهی ایجاد شود و طی این فرایند افزایش کیفیت به یک فرهنگ آکادمیک بدل شود.»
او افزود: «در یک مقیاس بزرگتر، این کار برای دانشجویان و حتی کل جامعه نیز سودمند است و باعث ارتقای کیفی کل جامعه نیز میشود. نکته اصلی در رابطه با اعتبار بخشی دانشگاهی، این است که تضمین کیفیت را از مسئلهای درون سازمانی خارج کرده و در یک چشمانداز ملی به آن نگاه میکند.»
مدیر روابط بینالملل آژانس ارزیابی دانشگاههای اسپانیا گفت: «این کار یا از طریق دولت یا یک سازمان مستقل بیرونی که توان مقایسه میان سازمانی را برای مراکز آموزشی دارا هستند و میتوانند سطح کلی دانشگاهها را رصد کرده و از سطح کیفی آنها مراقبت کنند انجام میشود.»
انتهای پیام/