افراد مبتلا به کووید طولانی در عملکرد مغز تغییراتی دارند

به گزارش خبرنگار گروه جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، براساس مطالعه جدیدی که توسط محققان دانشکده پزشکی دانشگاه مریلند (UMSOM) انجام شد، افرادی که کووید طولانی را تجربه می‌کنند، فعالیت مغزی غیرطبیعی دارند.

به طور معمول «کووید طولانی» چند هفته پس از ابتلا به «کووید۱۹» تشخیص داده می‌شود؛ یعنی زمانی که بیمار با وجود داشتن نشانه‌های بهبودی، همچنان برخی علائم این بیماری را دارد.

به گفته ماریا ون کرخوف از کارشناسان سازمان جهانی بهداشت، اثرات بلندمدت کووید معمولاً حدود ۹۰ روز پس از از بین رفتن علائم عفونت اولیه ظاهر می‌شود.

تحقیقات نیز نشان داده که بیش از یک سوم از افرادی که سابق ابتلا به کووید۱۹ را داشتند، پس از گذشت بهبودی برخی از علائم «کووید طولانی» را نشان داده‌اند. این علائم عبارتند از خستگی، تنگی نفس، اضطراب، سردرد، اختلال «مه مغزی» که باعث فراموشی و ایجاد تفکرات پریشان و نداشتن تمرکز می‌شود 

بر اساس مطالعه منتشر شده در ژورنال «Neurology»، مبتلایان به کووید طولانی مدت که ماه‌ها پس از تشخیص کووید-۱۹ مه مغزی، مشکلات حافظه یا سایر علائم عصبی روانپزشکی را تجربه می‌کنند، در طول آزمایشات ام‌آر‌آی فعالیت مغزی غیرطبیعی را نشان می‌دهند.

به گفته محققان، کووید طولانی همراه با علائم عصبی با فعالیت کمتر در نواحی خاصی از مغز که معمولاً برای کار‌های مربوط به حافظه استفاده می‌شود و فعالیت بیشتر در سایر مناطق مغز مرتبط است.

لیندا چانگ، استاد رادیولوژی تشخیصی و پزشکی هسته‌ای در UMSOM و محقق ارشد این مطالعه گفت: در این مواقع که فرد با کووید طولانی دست و پنجه نرم می‌کند فعالیت بیشتر در خارج از شبکه مغز و حافظه کاری معمولی رخ داده که ما اغلب چنین تغییراتی را در بیماران مبتلا به آسیب مغزی مشاهده می‌کنیم: نقص در شبکه حالت پیش فرض مغز منجر به افزایش فعالیت در مناطق دیگر برای کمک به حفظ عملکرد مغز می‌شود.  

سرپرست این مطالعه ادامه داد: «درحالی که مطالعه ما ثابت نمی‌کند که کووید باعث این تغییرات مغزی شده است، به نظر می‌رسد که ارتباط قوی با این تغییرات و علائم عصب روانپزشکی طولانی مدت وجود دارد».

این تیم تحقیقاتی اسکن MRI عملکردی را روی ۲۹ بیمار که به طور متوسط ۷ ماه قبل مبتلا به کووید-۱۹ بودند انجام دادند؛ از این تعداد ۹ نفر از آن‌ها به دلیل بیماری شدیدتر در بیمارستان بستری شده بودند. هر بیمار حداقل یک علامت عصبی روانپزشکی مداوم مانند از دست دادن حافظه، افسردگی یا اضطراب داشت. گروه مورد مطالعه با یک گروه کنترل متشکل از ۲۱ نفر که هیچ سابقه شناخته شده عفونت کووید نداشتند، همسان شدند.

براساس داده‌های به دست آمده، گروه  مبتلایان به کوووید طولانی نسبت به گروه غیر کووید نمرات ضعیف تری در تست‌های مهارت و استقامت حرکتی داشت. آن‌ها همچنین احساسات منفی بیشتری مانند خشم و غم و استرس و سطح بالاتری از استرس را گزارش کردند و در مقایسه با کسانی که هرگز مبتلا به این ویروس نشده بودند، امتیازات کمتری برای رضایت از زندگی داشتند.

علاوه بر این، بر اساس این مطالعه، افراد مبتلا به کووید طولانی مدت نمرات بیشتری برای افسردگی، اضطراب، خستگی و درد نسبت به گروه کنترل داشتند.