معرفی چند رمان از نویسنده‌های بنگلادشی

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری علم و فناوری آنا، نفیسه اسماعیلی، دومین رمان ندیم زمان، نویسنده بنگلادشی، با عنوان «وارثان» درباره قدرت بنگلادشی‌های دور از خانه است، موضوعی که بسیاری از خواننده‌های اهل جنوب آسیا با آن آشنا هستند.

در سال‌های اخیر، مرتب خبر‌هایی درباره میلیاردر‌های هندی که بعد از اختلاس اموال عمومی و بانک‌ها و دریافت حق پناهندگی از کشور‌های توسعه یافته از کشورشان فرار می‌کنند، شنیده می‌شود. این ثروتمندان اختلاسگر محدود و منحصر به هندوستان نیستند، و این پدیده‌ای است که به کرات در کشور‌های شرق آسیا که قبلاً مستعمره کشور‌های غربی بوده‌اند دیده می‌شود.

این ثروتمندان بعد از این که از کشورشان دور می‌شوند و از آن فرار می‌کنند، باز هم می‌توانند کنترل و نفوذشان را بر زادگاه خود حفظ کنند. این موضوع دستمایه نگارش دومین رمان نویسنده بنگلادشی اصل، ندیم زمان، به نام «وارثان»، شده است.

رمان دیگری که می‌خواهیم معرفی کنیم، رمان «آخر شب که همسفر» به زبان اردو و نوشته قره العین حیدر است که در سال ۱۹۷۹ نوشته شده است. این رمان درباره افزایش تنش‌ها بین هندو‌ها و مسلمانان پاکستان شرقی از دهه ۱۹۳۰ به بعد و تلاششان برای کسب استقلال است.

در حالی که تشکیل بنگلادش همراه بود با وحشی گری‌ها و نسل کشی‌های بسیار علیه مسلمان‌های بنگالی از جانب نیرو‌های اکثریت اردوزبان و پنجابی زبان، اما سرنوشت مشابهی را می‌توان در مورد بنگلادشی‌های اردو زبان نیز توصیف کرد، مهاجرین بیهاری هنوز در میان بداقبال‌ترین گروه‌های غیرشهروندی جهان قرار دارند و تنها مسلمان‌های روهینجا بودند که توانستند رکورد آن‌ها را از نظر شدت بدبختی و بیچارگی بشکنند.

غلام سرور در سال ۱۹۷۱، رمان معروفش، «سنگام»، رمانی درباره دغدغه‌ها و نگرانی‌های مهاجران مسلمان بیهاری در داکا نوشت. همچنین رمان اردو زبان عبدوس صمد، «دو متر زمین» (۱۹۸۸) نیز درد ورنج مردم اردو زبان داکا را به تصویر می‌کشد.