تهیه کننده های پاور در گفت‌وگو با آنا؛
نیازمند پژوهش تحقیقی در حوزه فیلم‌های دفاع مقدس هستیم
مهدی عظیمی میرآبادی گفت: موضوعی که نقطه ضعف فیلم‌های ایرانی به حساب می‌آید مساله فیلم نامه است. ما در فیلم نامه و حتی پایان بندی داستان اکثرا با چالش روبرو هستیم.
به گزارش خبرنگار سینمای خبرگزاری آنا، برنامه تلویزیونی اینترنتی نقطه ویژه چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر که در بستر روبیکا و آپارات قابل رویت و تماشا است با مشارکت موسسه راوینو، اداره فیلم و نمایش معاونت فرهنگی هنری بسیج و همچنین خانه اکران فیلم بسیج برگزار می‌شود.
مهدی عظیمی میرآبادی، تهیه کننده فیلم های پاور در جشنواره فجر، ضعف فیلم نامه در فیلم‌های ایران را اصلی‌ترین چالش سینمای ایران دانست و مساله پژوهش جدی در حوزه سینمای دفاع مقدس را امری ضروری عنوان می‌کند
مهدی عظیمی میرآبادی با اشاره به رشد قابل توجه فیلم‌های ایرانی در جشنواره چهل و یکم به موضوع فیلمنامه به عنوان پاشنه آشیل فیلم‌های ایرانی اشاره کرده و در این باره می‌گوید: من تقریبا همه فیلم‌های جشنواره چهل و یکم را تماشا کردم و به نظر سطح برخی از فیلم‌ها واقعا خوب بوده که می‌توان به بچه زرنگ و غریب اشاره کرد. پویانمایی بچه زرنگ از نظر تکنیکال بسیار جذاب بوده و به نظرم با حضور در سایر جشنواره‌های خارجی حتما قابلیت درو کردن جوایز را خواهد داشت.
وی افزود: ما اگر از منظر تکنیکی به صنعت سینما نگاه کنیم، قابلیت رقابت با سایر فیلم‌های خارجی و حتی هالیوودی را داریم، ولی موضوعی که نقطه ضعف فیلم‌های ایرانی به حساب می‌آید مساله فیلم نامه است. ما در فیلم نامه و حتی پایان بندی داستان اکثرا با چالش روبرو هستیم. تجربه انتقال به مخاطب، شخصیت پردازی‌ها و پیرنگ داستانی به گونه‌ای بوده که گاهی با آزمون و خطا روبرو شده و مخاطب را درگیر نمی‌کند.
عظیمی میرآبادی یادآور شد: برای حل این موضوع نیازمند تامل بیشتر در نگارش فیلم نامه‌ها هستیم. اگر یک فیلمی در مرحله تولید قرار بگیرد و حتی یک پلان از آن تغییر کند هزینه بسیار زیادی را ایجاد خواهد کرد، ولی قبل از تولید می‌توان بار‌ها اصلاح و اضافه کرد و هزینه‌ای هم نخواهد داشت؛ بنابراین به جای تعجیل در رسیدن فیلمنامه‌ها بهتر است که در حوزه پژوهش وقت و زمان بیشتری گذاشته شود.
تهیه کننده فیلم های پاور به اثربخشی نهاد‌های فرهنگی در حوزه سینما اشاره داشت و در این باره افزود: در گذشته رسم بدی وجود داشت که مسئولین و متولیان فرهنگی در جلسات می‌نشستند تا فیلم سازان با ایده‌های شخصی پیشنهاد سوژه و فیلمنامه بدهند و چون این ایده‌ها بر اساس مدل تجربه شخصی بوده لزوما پژوهش لازم را نداشته و خلق اثر برمبنای انتزاع ذهنی شکل می‌گرفت. پس از روی کارآمدن نهاد‌های فرهنگی همچون اوج، حوزه هنری، بنیاد روایت و.. مدل فیلم سازی تغییر کرد و این بار نهاد‌های فرهنگی بودند که پیشنهاد سوژه می‌دادند و فیلمساز ناچار بوده برای تحقق هرچه بهتر ایده‌های ارائه شده، پژوهش‌های لازم را انجام دهد.
وی یادآور شد: این تحول براساس سفارشات مکرر مقام معظم رهبری شکل گرفته بود و جنبشی در فیلم سازی نیز به حساب می‌آمد. در واقع سیاست گذاران در حال حاضر معطل یا پشت در تهیه کنندگان و کارگردان‌ها قرار نمی‌گیرند بلکه خود نهاد‌های فرهنگی نام برده شده با دغدغه‌هایی که دارند اقدام به فیلم سازی می‌کنند که نمونه‌های بارز اثرگذارش را می‌توان در جشنواره امسال به خوبی مشاهده کرد. از این جهت این موضوع را بسیار مهم می‌دانم که مساله دفاع مقدس با فیلم‌های ساخته شده نسبت میان انگشت نمدار در دریا و خود دریا است، پس عظمت دفاع مقدس بالاتر از آثاری است که ساخته می‌شود. حال به این موضوع بحث تاریخ انقلاب، ظهور حضرت حجت، مدافعان سلامت و امنیت را نیز اضافه کنید.
وی در انتها به شاخصه‌های مهم فیلم «های پاور»اشاره کرده و افزود: قبل از توضیح درباره فیلم (های پاور) باید صادقانه بگویم که اگرچه اسم بنده به اسم تهیه کننده در فیلم انتخاب شده، ولی واقعیت این است که آقای جوکار تقریبا همه کار‌های فیلم را برای جشنواره آماده کرده بود ودر اختیار من قرار داد و از بنده خواستند که در کنارشان باشم. درباره فیلم نیز باید بگویم که شاخصه اصلی این فیلم، معرفی نوآوری‌های صورت گرفته در صنعت پدافند هوایی کشور بود. موضوع فیلم (های پاور) زمان اهمیت پیدا می‌کند که قبل از این پدافند هوایی، ما با هر حمله هوایی ارتش عراق بیش از ۵ هزار نفر از سربازانمان شهید می‌شدند، ولی بعد از راه اندازی آن، این عدد به صفر میل کرده و مجبور شدند که از طریق زمینی حمله کنند.
عظیمی میرآبادی در پایان گفت: ما جلسه‌ای در مرکز حفظ و نشرآثار دفاع مقدس داشتیم که در آنجا مطرح شده بود که نمونه‌های بسیاری همچون این پدافند هوایی در تاریخ دفاع مقدس وجود داشته که هنوز بدان پرداخته نشده است. شما ببینید وقتی ما فیلم‌های آمریکایی و روسی را می‌بینیم و از اینکه یک تک تیرانداز، قهرمان داستان می‌شود لذت می‌بریم چرا نباید به تک تیرانداز‌ها و قهرمان‌های خودمان همچون عبدالرسول زرین بپردازیم؟! نمونه‌های این قهرمان‌ها به وفور وجود دارد فقط نیازمند یک پژوهش تحقیقی و ذره بین مناسب سوژه یابی است.
انتهای پیام/
