نمایش‌های ایرانی؛ ریشه‌های تاریخی ما که نباید فراموش شوند

به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری آنا، نمایش «رستم و سهراب» به کارگردانی رضا حسن خانی و بازی آسو خسروی اجرایش را از بیستم آذر ماه در کارگاه نمایش تئاتر شهر آغاز کرده که به دلیل استقبال مخاطبان این کار در این هفته نیز تمدید شده است.

«رضا حسن خانی» کارگردان این نمایش در گفت وگو با آنا عنوان کرد: قرار بود نهم دی ماه اجرای ما در تئاتر شهر به اتمام برسد اما به دلیل استقبال زیاد تماشاگران که خارج از ظرفیت هم میهمان داشتیم، این اجرا این هفته نیز تمدید شد و تا جمعه ادامه خواهیم داد حتی مجموعه به ما پیشنهاد تمدید دوباره داده منتها چون دیگر شرایط برای گروه ما که دانشجو هستند و امتحان دارند، فراهم نیست امکان تمدید مجددمان خیلی ضعیف است.

*شاهنامه فردوسی و اثر فاخر رستم و سهراب

وی درباره نمایشنامه رستم و سهراب توضیح داد: نمایشنامه اثر فاخر شاهنامه فردوسی است حوزه نظم آن که براساس شاهنامه و حوزه نثرش با داریوش نصیری و مرتضی وکیلیان است که تنظیم و نگارش متن را برعهده داشتند. علاقه خودم به حوزه ادبیات باعث شد که از شاهنامه کار انتخاب کنم و تحصیلاتم در حوزه ادبیات نمایشی و علاقه ای که به ادبیات گونه های ایرانی دارم، مرا وارد این عرصه کرد.

حسن خانی با بیان اینکه نمایش های ایرانی جزو ریشه های ما محسوب می شوند که نباید اجازه دهیم فراموش شوند، گفت: همین کار نشان می دهد که چه کسانی در ایران بودند و از خاکمان دفاع کردند! من در این کار خواستم به مردم نشان دهم که تاریخ کشور خودمان چقدر مهم است و باید به آنها وفادار باشیم با همه شرایطی که شاید مطلوب هم نیست، حس وطن پرستانه نسبت به ایران را نباید از دست بدهیم، باید آن را ریشه یابی کنیم چون ریشه های ما در همین ادبیات، فرهنگ و ادب است.

این کارگردان تئاتر با تأکید بر اینکه اصلا برای اجرای این کار نگاه به گیشه نداشته اما ناباورانه اثرش مورد اقبال زیاد قرار گرفته، گفت: امیدوارم شیوه کارگردانی و متن و علاقه مردم به وطن پرستی باعث این خروجی از سالن شده باشد.

وی اظهار داشت که امکان دارد پس از بازبینی کار مورد پسند برای اجرا در جشنواره فجر قرار بگیرد.

وی درباره انتخاب کارگاه نمایش برای اجرای کارشان گفت: اولین انتخابم برای اجرا در تئاتر شهر سالن کارگاه نمایش بود چرا که در شیوه کارگردانی که داشتم و کار تک پرسوناژ بود ، احساس میکردم این تک بازیگر در این سالن بهترین کار را می تواند ارائه بدهد بنابراین به ما پیشنهاد سالن قشقایی و سایه را هم داده بودند اما من احساس میکنم دراین سالن ارتباط نزدیک تری با تماشاگر داریم چرا که تماشاگر در دل کار است بنابراین دکور خاصی هم نداشتیم بیشتر کار در حیطه کارگردانی طراحی نورو موسیقی و استفاده از آکسسوارها بود.

حسن خانی یادآور شد: آنقدر شاهنامه فردوسی عظیم است که صفر تا صد کار را نمی توان در آورد مثل این می ماند که شما بگویید همه آن زیبا است و از ابتدا بخواهید شروع کنید، اما شدنی نیست. در  واقع از همان «به نام خداوند جان و خرد» کار را می توان اجرا کرد و همینجا آموزنده است بنابراین ما نخواستیم دست روی نقطه خاصی از شاهنامه بگذاریم اما خروجی هم برای کار دیکته نکردیم بلکه پایان را باز گذاشتیم تا تماشاگر خودش فکر کند بهرحال درباره ارتباط رستم و سهراب با هم نقدهایی هم وجود دارد که اینها واقعا همدیگر را شناختند یا خیر، همین را گذاشتیم خود تماشاگر تفکر کند و هر خروجی که ازآن گرفت قابل قبول و ارزشمند است.

وی در پایان گفت: در نهایت کار که سهراب پدرش را می بیند و می شناسد، سرنوشت اینها کننار هم قرار می گیرد ، رستم به دنبال نوشدارو می رود و به نظر می رسد که پایان کار می تواند اوج درماتیک اثر نمایشی من باشد.