لازمه «مبارزه با تروریسم» همکاری گسترده کشور‌های منطقه است

گروه منطقه و جهان خبرگزاری آنا- محمد مهدی ملکی: رشد و گسترش گروه‌های تروریستی و افراط گرا در منطقه غرب آسیا در سال‌های اخیر همواره یکی از مهمترین نگرانی‌های مردم و برخی از دولت‌های منطقه بوده، چرا که تروریسم آسیب‌های جانی، مالی و روانی بسیاری را در یک دهه اخیر به طور خاص از خود برجای گذاشته است.

عراق، افغانستان، سوریه، ترکیه و برخی دیگر از کشور‌های منطقه در سال‌های اخیر به طور مستقیم درگیر «عملیات‌های تروریستی» انجام شده توسط گروه‌های افراط گرا بوده و هستند و قربانیان زیادی را داشته اند.

در این میان «برخی بازیگران منطقه» امنیت خود را در ناامنی و بی ثباتی دیگر کشور‌ها تعریف کرده اند که نمونه بارز آن در دوره ناآرامی‌های سوریه و حمایت برخی رهبران منطقه‌ای از گروه‌های تروریستی در آن کشور بود.

اما برخی دیگر نیز امنیت خود را به امنیت سایر کشور‌های منطقه گره زده که نمونه آن را می‌توان در «سیاست‌های تهران» مشاهده کرد که همواره درصدد ایجاد و گسترش صلح، ثبات و امنیت در کشور‌های منطقه بوده و هست و برای این مهم نیز تا کنون هزینه‌های بسیاری را پرداخت کرده است

کمک‌های ایران در یک دهه اخیر در مسیر «مبارزه با تروریسم» و «گروه افراط گرای داعش» در سوریه و عراق درقالب کمک‌های مستشاری، منجر به شهادت چندین مقام نظامی امنیتی آن شده که در بالاترین سطح آن شهادت سردار قاسم سلیمانی بود

ایران همواره در دیدار‌های رسمی و غیر رسمی خود با بازیگران منطقه‌ای از آن‌ها خواسته تا در راستای ایجاد و گسترش ثبات و امنیت، با یکدیگر «همگرایی امنیتی» داشته باشند و به «گفتگو‌های منطقه ای» روی آورند، طرحی که تا کنون با کارشکنی‌ها و مخالفت‌های برخی بازیگران محقق نشده است

مبارزه با گروه‌های افراط گرای تکفیری با رشد توانمندی‌هایی که اخیرا از آن برخوردار شده اند، نیازمند «مقابله چندوجهی» است.

برخی از راهکار‌های پیشنهادی مقابله با جریان‌های افراط گرای تروریستی در منطقه به شرح زیر است:

مقابله با «جریان فکری وهابیت»، سلفی گری و مراکز آموزشی آن‌ها در برخی کشور‌های منطقه که اطلاعات دقیق و همراه با جزییات آن را سرویس‌های امنیتی منطقه به خوبی آگاه هستند

مسدود سازی «رسانه‌های خبری» و «شبکه‌های اجتماعی» منتسب به این گروه‌ها توسط شرکت‌های مربوطه و جلوگیری از ارتباط گیری اعضا و جذب نیروی آن‌ها در این بستر

افزایش «آگاه سازی عمومی» کشور‌های فرامنطقه‌ای و به خصوص مردم و رهبران اروپایی نسبت به مخاطرات و آسیب‌های تروریسم و تسری آن به کشور‌های قاره سبز 

متقاعد سازی کشور‌های اروپایی در راستای «هزینه کردن» برای مقابله با تروریسم، چرا که آن‌ها به خوبی مطلع هستند که عدم انجام این مهم منجر به ناامن شدن کشور‌های خودشان خواهد شد

«مسدوسازی منابع مالی» گروه‌های مذکور که اطلاعات این موضوع نیز به خوبی در اختیار سرویس‌های امنیتی کشور‌های منطقه قرار دارد و می‌توانند در همفکری و همگرایی با یکدیگر مانع از دسترسی آن‌ها به منابع مالی شوند 

پیگیری قضایی «پرونده حامیان» گروه‌های مزبور در کشور‌های غربی و منطقه‌ای که امروز آزادانه به زندگی خود ادامه میدهند و از مصونیت‌های سیاسی و دیپلماتیک برخوردارند، در حالی که آن‌ها مرتکب بالاترین سطح اقدامات ناقض حقوق بشری شده اند

«کمک به ایجاد ثبات و امنیت» در کشور‌هایی که از این مهم بنا به دلایلی برخوردار نیستند و زمینه رشد گروه‌های ذکر شده و انجام عملیات‌های تروریستی در آن‌ها بیشتر فراهم است که در این خصوص میتوان به عراق، سوریه و افغانستان اشاره کرد همچنان نیازمند حمایت کشور‌های دیگر هستند 

این امیدواری وجود دارد که رهبران منطقه‌ای به درک مشترک در این خصوص برسند که «امنیت جمعی» اینک مقوله‌ای است انکار ناپذیر و دیگر نمیتوان مدعی شد که همسایگان در بی ثباتی روزگار بگذارنند و صرفا برخی معدود کشور‌ها از ثبات و امنیت برخوردار باشند.

علی رغم تمام کارشکنی‌ها و حمایت‌های پیداو پنهان برخی بازیگران منطقه‌ای از گروه‌های تروریستی که منجر به افزایش تنش و ناامنی در سال‌های اخیر شده است، ایران همچنان بر سیاست خود مبنی بر کمک به ایجاد و گسترش ثبات و امنیت در کشور‌های ناآرام و بی ثباتی، چون عراق، افغانستان، سوریه و دیگر کشور‌ها ادامه میدهد.

اما نکته مهم در این خصوص آن است که مبارزه واقعی با تروریسم زمانی رخ میدهد که تمام کشور‌های منطقه و فراتر از آن به میدان آیند و هزینه کنند، چرا که نه ایران و نه هیچ کشوری نمی‌تواند به تنهایی هزینه‌های گزاف مبارزه با تروریسم با پرداخت کند و دیگران نیز باید برای برخورداری از امنیت و ثباتف در «هزینه مقابله با تهدیدات امنیتی» شریک باشند.