زیبایی‌شناسی ادبیات را به دانش‌آموزان یاد نداده‌ایم

فریده داودی‌مقدم، مدرس دانشگاه- در این نشست، ابتدا دربارۀ تمایل نداشتن دانشجویان به زبان و ادبیات فارسی و «تنفر» آنان از این درس اشاره و سپس با طرح پرسش‌هایی اظهار کرد: ما چه هویت فرهنگی‌ای به ادبیات داده‌ایم که دانشجو به اینجا رسیده است؟ اگر از منظر زیبایی‌شناسی ادبیات را به دانش‌آموزان می‌آموختیم چنین می‌شد؟

او سپس با اشاره به گرایش جدی مردم آمریکا به ترجمه‌های کلمن بارکس از آثار مولانا خاطرنشان کرد: دروسی از ادبیات، که در دبیرستان‌های ما تدریس می‌شود، بیشتر از قالب پایداری و اندرز انتخاب شده‌اند و این تک‌صدایی، بزرگ‌ترین آسیب در حوزه انتخاب محتوای کتاب است.

این مدرس دانشگاه زبان و ادبیات فارسی با اشاره به آماری که نشان‌دهندۀ «تنفر» روزبه‌روز دانشجویان از درس فارسی عمومی است، هشدار داد: مسئلۀ زبان و ادبیات به‌شدت در دانشگاه‌ها ضعیف شده و باید پژوهشگران و دلسوزان عرصۀ ادبیات فارسی را متوجه این آسیب، تقابل و ضعف کرد.

مهدی صالحی، فعال حوزه زبان فارسی و مجری کارشناس نشست هم با اشاره به توجه و اهتمام فرهنگ‌های مختلف درباره چگونگی تربیت ذوق عمومی این پرسش را طرح کرد: فهم زیبایی‌شناسانه و لطافت در کجا باید قرار گیرد؟ در این زمینه بسیاری از عرصه‌ها از دست حاکمیت خارج شده و دست مخالفان ایران افتاده است. 

صالحی در این‌باره افزود: ورود ما به عرصۀ تک صدایی مهوع شده و طبق آماری که صدا و سیما ارائه کرده است، ۷۵درصد خانواده‌ها گفته‌اند که فرزندانشان از درس ادبیات فارسی متنفرند.

فریده داودی مقدم در ادامه این نشست بخشی از این جریان را ناشی کنکوری‌بودن ادبیات اعلام کرد و گفت: شاهنامه در روزگار گذشته، وجهی درمانی داشته و اجرای فرازهایی از آن در قالب نقالی و پرده‌خوانی آن برای دانش‌آموزانی که سست عمل و خجالتی  بوده‌اند توصیه می‌شده است. وی در پایان اضافه کرد: زبان و ادبیات در دانش‌آموزان دورنی نشده است.