کنونی امت اسلام، تفرّق مسلمین است. تفرق و نزاع بنا به قول صریح قرآن کریم، موجب سستی و از بین رفتن عزت می‌شود و ذلت و تسلط دیگران، معلول قطعیِ تفرقه و نزاع است.
کمااینکه امیرالمؤمنین(ع) بارها در این خصوص انذار داده‌اند و با ارجاع به تاریخ، به عبرت گرفتن از گذشتگانی که اختلاف، منجر به نابودی و سلب عزت آنان شد، توصیه کرده‌اند. امروز هم اختلاف بین شیعه و سنی، «آرزوی» دشمن است و همان گونه که رهبر انقلاب اشاره کردند، موجود فاسدی به نام رژیم صهیونیستی، مهم‌ترین پایگاه دشمنان اسلام برای ایجاد افتراق و اختلاف است. رژیم صهیونیستی در حال تلاش برای تحقق آن چیزی است که خداوند در قرآن کریم نسبت به آن هشدار داده است؛ به طور خاص، در آیه ۱۱۸ سوره آل عمران که به آن اشاره شد: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید، غیرِ خود (کفار) را محرم راز خود نگیرید که در تباهی شما کوتاهی نکنند و آرزو دارند که به سختی و رنج افتید و دشمنی آن‌ها با شما از سخنان‌شان آشکار شد و آنچه از دشمنی که در دل دارند، بیشتر است. آیات را بر شما بیان کردیم اگر تعقل کنید.»
امروز در شرایطی هستیم که یکی از سیاست‌های اصلی دشمنان دیرینه اسلام با همکاری خائنین، پیشبرد سیاست عادی‌سازی روابط با صهیونیست‌ها از یک سو و در عوض، برافروختن آتش فتنه مذهبی در بین مسلمانان از سوی دیگر است؛ سیاستی که دیگر علنی شده و غیر قابل انکار است، این‌جاست که اهمیت اصل وحدت، آشکار می‌شود. وحدت مسلمین، همواره دغدغه اندیشمندان بزرگ مذاهب اسلامی بوده است، چنان که از بدو پیروزی انقلاب اسلامی، جزئی بنیادین در اندیشه سیاسی امام راحل و البته بخشی جدایی‌ناپذیر از منظومه فکری رهبر معظم انقلاب بوده است.
گاهی برخی از روی جهل یا وابستگی به دشمنان اسلام، با ادعای دلسوزی، ایده وحدت اسلامی را نفی می‌کنند و آن را مساوی با تحمیل و تفوّق یک مذهب بر دیگر مذاهب اسلامی و در نهایت، نوعی پذیرش تحمیل عقیدتی و یا منافیِ استقلال ملت‌های مسلمان جلوه می‌دهند. به طور قطع این یک مغالطه در راستای وارونه جلوه دادن ایده وحدت است.
پاسخ رهبر انقلاب به این تصور واهی، چنین است: «مراد از وحدت به طور قطع وحدت مذهبی نیست؛ یعنی اینکه این به مذهب آن دربیاید، آن به مذهب این دربیاید، یک مذهب [باشد]؛ نه، این قطعاً مراد نیست. وحدت جغرافیایی هم نیست؛ مثل آن چیزی که در دهه‌های شصت و هفتاد میلادی، بعضی از کشورهای عربی با هم اتحاد پیدا و اعلام کردند یکی هستند، که نشد و نمی‌شود و امکان ندارد؛ مراد این هم نیست. مراد از وحدت، وحدت در حفظ منافعِ امّت اسلامی است. اول تشخیص بدهیم منافع امّت اسلامی کجاست، در چیست، بعد در این زمینه ملت‌ها با هم توافق کنند...
ایشان در ادامه با تعبیرِ «اشتراک عمل در برابر نقشه‌های استکبار» مفهوم و معنای وحدت را توضیح می‌دهند. به بیان رهبر انقلاب، دنیای امروز در حال فاصله گرفتن از نظام تک‌قطبی است و دستخوش تغییراتی جدی و بنیادین است؛ امت اسلامی باید جایگاه خود را در این دنیای جدید، تعیین کند. مسلمانان، می‌توانند و باید جایگاهی رفیع و حتی پیشرو داشته باشند. اما شرط اساسی دستیابی به چنین جایگاهی، «نداشتن تفرقه» است. تحقق چنین شرطی، امکان‌پذیر است و خواص جهان اسلام، نقش تعیین‌کننده‌ای در دستیابی به این مقصود ایفا می‌کنند: «ما حالا از سیاستمداران و زمامداران و حکمرانان کشورهای اسلامی هم ناامید نیستیم، امّا بیشترین امیدمان به خواص دنیای اسلام است؛ یعنی همین طوری که گفتیم، به علمای دین، به روشنفکران، به اساتید دانشگاه، به جوانان روشن‌بین، به فرزانگان، به ادبا، به شعرا، به نویسندگان، به گردانندگان مطبوعات؛ امید ما به این‌ها است...» از نگاه رهبر انقلاب، خواص می‌توانند افکار عمومی را جهت‌دهی کنند و افکار عمومی هم قهرا به سیاست‌های اداره کشور، جهت می‌دهند. دستیابی به چنین هدفی، یک رؤیای غیرواقع‌بینانه نیست، اما نیاز به تلاش دارد.
رهبر انقلاب، جمهوری اسلامی و تاب‌آوری آن در مقابل ضدیت شرق و غرب و همچنین، ایستادگی امام راحل در مقابل زورگویی شرق و غرب را به عنوان یک نمونه عینی و واقعی و تحقق‌یافته، مطرح کردند. امروز نهال انقلاب اسلامی تبدیل به درخت تناوری شده است که داغ ریشه‌کن کردن آن، به دل دشمنان اسلام مانده است؛ به گونه‌ای که به آب و آتش می‌زنند و راه به جایی نمی‌برند. راهی که پیش روی امت اسلامی است، چنان که رهبر انقلاب تصریح کردند، بدون سختی نیست اما: «سختی فقط در ایستادگی نیست؛ تسلیم شدن هم سختی دارد، با این تفاوت که وقتی انسان ایستادگی می‌کند، سختی او، او را به پیش می‌برد ــ ما سختی می‌کشیم، اما پیش می‌رویم ــ آن که تسلیم می‌شود، سختی می‌کشد، عقب‌رفت دارد، پیشرفت هم نمی‌کند...«در منظومه فکری رهبر انقلاب،» می‌شود به سمت وحدت مورد نظر اسلام و قرآن پیش رفت در امت اسلامی، با وجود همه اختلافاتی که وجود دارد...«امروز دشمن در زمینه اختلافات مذهبی، بیش از گذشته طمع کرده است؛ چنان که رهبر انقلاب اشاره کردند که بحثِ شیعه و سنی به محافل سیاستمداران آمریکایی و انگلیسی که دشمنی‌شان با اصل اسلام بر کسی پوشیده نیست کشیده شده و این بیانگرِ خطری جدی است که در کمین امت اسلام است.
توصیه رهبر انقلاب در این خصوص، پرهیز از کشاندن اختلاف عقیده و اختلاف مذهبی به «تنازع» است. عناصر تندرو و تفرقه‌افکن، همواره در میان شیعیان و اهل سنت وجود داشته‌اند. در این راستا، رهبر انقلاب، نمونه‌هایی از خشونت مذهبی در قرن‌های متأخر را ذکر کردند و همچنین بار دیگر، مسئله «شیعه انگلیسی» را که اصطلاحی است در توصیف برخی عناصر تفرقه‌افکن و وابسته به بیگانگان، مطرح کردند.
سیاست جمهوری اسلامی، همواره در جهت برخورد با عناصری بوده است که عواطف مذهبی مسلمانانِ فرَق مختلف اسلامی را جریحه‌دار کرده‌اند. امروز که دشمن بیش از هر زمانی به تفرقه امید بسته است و برای آن برنامه دارد، وظیفه تمام مسلمانان است که از کوته‌نظری بپرهیزند و به تصویر بزرگ‌تر که رویای امت اسلام است نگاه کنند و بازیچه دستهای پنهان دشمنان دین نشوند. هیچ کس نباید خود را متوهمانه، تنها پیرو و مدافع راستین اهل بیت (ع) و یا اصحاب رسول خدا (ص) بداند. متأسفانه، گاهی شاهدیم که جوانان پرشور و حرارت از همه فرق و مذاهب، به شعارها و اعمالی روی می‌آورند که اگر از سلسله‌جنبان این گونه حرکات آگاه بودند، هرگز به چنین اعمال و تندروی‌های تهی از آگاهی و شعور دینی، تن نمی‌دادند. در این خصوص، ممالک اسلامی شاهد ماجراهای غریبی بوده‌اند. مثلا در ایران، پول‌پاشی سفارت انگلیس برای برگزاری مراسم‌های بدعت‌گونه سب و لعن، تنها یک نمونه از اعمالی است که اوج خباثت دشمنان امتِ محمد مصطفی (ص) را نشان می‌دهد.
امروز، امت اسلام در رنج است. رنجی که رنج رسول مهربانی‌هاست...این درد، مختص امروز نیست. بنابراین، این دغدغه، یک روزه در نظام اسلامی پدیدار نشده است. به این جملات امام راحل توجه کنید: «جرم و گناه ما، احیای سنت پیامبر_صلی الله علیه وآله و سلم_ و عمل به دستورات قرآن کریم و اعلان وحدت مسلمانان اعم از شیعه و سنی، برای مقابله با توطئه کفر جهانی و پشتیبانی از ملت محروم فلسطین و افغانستان و لبنان و بستن سفارت اسرائیل در ایران و اعلام جنگ با این غده سرطانی و صهیونیسم جهانی و مبارزه با نژادپرستی و دفاع از مردم محروم آفریقا و لغو قراردادهای بردگی رژیم کثیف پهلوی با آمریکای جهان‌خوار بوده است.
«به راستی اگر مسلمانان متحد بودند و نه متشتّت، امروز فهرست ملل مسلمانی که تحت ظلم و ستم و تجاوز دشمنان اسلام قرار دارند، این چنین بلند و بالا می‌شد؟! آیا کسی جرئت می‌کرد چنین توحشی را در حق مسلمانان میانمار روا دارد؟ آیا کسی دانش‌آموزان مظلوم و بی‌پناه افغانستانی را با انفجار بمب، تکه تکه می‌کرد؟ آیا صهیونیست‌ها جرئت می‌کردند این چنین وحشیانه کشتار کنند و به مقدسات مسلمین، بی‌حرمتی نمایند؟ آیا مسلمانان نیجریه، چنین غریبانه با ظلم و جنایت سازمان‌یافته، دست به گریبان می‌بودند؟ به بیان خمینی عزیز، «راستی اگر بسیج جهانی مسلمین تشکیل شده بود، کسی جرئت این همه جسارت و شرارت را با فرزندان معنوی رسول‌الله_ صلی الله علیه و آله و سلم_ را داشت؟
«آری...امروز و «هنوز» امت اسلام در رنج است و این رنج، رنج رسول خداست و این رنج، «آرزوی» دشمنان دین خداست. دشمنان اسلام برای تداوم و شدت بخشیدن به این رنج، روی تفرقه بیشتر ما حساب باز کرده‌اند؛ در چنین شرایطی، «اتحاد» تنها یک شعار نیست، یک ضرورت است؛ ضرورتی برای تمام مذاهب و فِرَق اسلامی. ضرورتی که نفی‌کننده هویت مذهبی شیعه و سنی نیست و بر احترام متقابل و انسجام در مقابل دشمنان دینِ محمدی (ص)، استوار است. اگر می‌بینیم که قرآن کریم، مسلمانان را به اتحاد با پیروان سایر ادیان الهی فراخوانده است و آن را ممکن می‌داند، قطعا اتحاد و دوستی پیروان مذاهب اسلامی، بسیار بیشتر از آن قریب و امکان‌پذیر است. اگر همت کنیم و اگر هوشیار باشیم، تحقق این آرزو ممکن است؛ آرزویی که بنا بر تصریح رهبر انقلاب، قطعا آرزوی روح مطهر نبی مکرم اسلام(ص) نیز هست:«وحدت اسلامی».
