یادداشت/
فیلم‌های کوتاه و اراده‌های بلند/ جرقه‌های جشنواره فیلم کوتاه ماندگار می‌شوند؟
تداوم حمایت از فیلمسازان حوزه فیلم کوتاه می‌تواند چنین تولیداتی را به یکی از رسانه‌های پرقدرت آموزش و تربیت جامعه تبدیل کند.
گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، ونوس بهنود ـ سی و نهمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران در حالی برگزار شد که به نظر می‌رسد فیلمسازان جوان در انتظار تأثیرات ماندگار حمایتی آن در بازار پر دغدغه فیلم هستند.
شاید بتوان یکی از موتور‌های محرک ساخت محتوا‌های هنری را جشنواره‌ها دانست. هر چند همواره این رویداد‌ها با منتقدانی مواجه بوده، اما در مجموع جشنواره‌ها یکی از رویداد‌های فرهنگی محسوب می‌شوند که در کنار تشویق و ترغیب به تولید محتوا، زمینه آشتی و ارتباط‌گیری بدنه جامعه با قشر هنرمند را فراهم می‌سازند.
در کنار افت و خیز‌های جشنواره‌ها، یکی از رویکرد‌های آن یعنی تشویق هنرمندان جوان برای سهم‌گیری از فضای رقابتی تولید، قابل رصد است. موضوعی که در سی و نهمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران نیز مشاهده شد.
جشنواره‌ای با قابلیت مردمی‌تر شدن
این جشنواره با اکران هزار و ۹۹۶ اثر در بازه زمانی ۲۷ مهر تا دو آبان ۱۴۰۱ به دنبال احیای بخشی از محتوای هنری سینمایی یعنی فیلم کوتاه است.
مطابق اعلام دبیرخانه جشنواره از کل آثار رسیده به این رویداد هنری، هزار و ۳۶۴ فیلم داستانی، ۲۶۱ فیلم مستند، ۲۶۴ فیلم تجربی و ۱۰۷ فیلم پویانمایی را شامل می‌شود. این جشنواره در دو بخش سینمای ایران و بین الملل امسال توانسته معدل مشارکت شهرستان‌ها را بیشتر از سال‌های قبل لمس کند. بطوریکه از کل آثار رسیده به جشنواره تنها ۳۰ درصد مربوط به تهران و مابقی مربوط به سایر شهرستان‌ها است.
حضور بانوان نیز در این جشنواره هر چند ۱۶ درصد فیلمسازان را شامل می‌شود، اما گویای تحرکات بانوان ایرانی در عرصه فیلم‌سازی است.
اما این جشنواره به دلیل موضوعات جاری و اتفاقات اخیرو شلوغی‌ها نتوانسته به اندازه‌ای که باید و شاید در سطح جامعه تبلیغ و معرفی شود.
استقبال مردم از جشنواره در روز جمعه و در مقابل خلوت بودن سالن‌ها در روز‌های دیگر نشان می‌دهد هر چند فیلم‌های کوتاه مخاطبان خاص خود را دارد، اما رویداد‌های فرهنگی در صورتی که معرفی گسترده‌تری داشته باشد می‌تواند از سوی عموم مردم مورد استقبال قرار گیرد.
بخش‌های جنبی جشنواره نیازمند معرفی
عموماً رویداد‌های فرهنگی اقشار خاصی را به سمت خود جلب می‌کند، اما فیلم به دلیل محبوبیت عمومی و علاقه‌مندی ویژه ایرانی‌ها به سینما یکی از ابزار‌های مهم فرهنگی و یکی از رسانه‌های پویا محسوب می‌شود.
جشنواره فیلم کوتاه نیز از این قاعده مستثنی نیست و به اعتقاد برخی شهروندان می‌تواند در قد و قواره جشنواره فیلم فجر رشد کرده و مردمی شود.
این جشنواره هر چند بخش‌های جنبی مانند، نشست‌های تخصصی، نمایشگاه عکس و نمایشگاه کتاب تدارک دیده است، اما از قِبَل این امکان نیز به میزانی که باید و شاید نتوانسته مخاطبان را به سمت خود بکشاند.
این در حالی است که فیلم کوتاه یکی از ابزار‌های آموزشی در جوامع پیشرفته محسوب شده و اگر چنین جشنواره‌ای حتی با همین میزان کیفیت و کمیت در جای دیگر برگزار می‌شد، مردم بیشتر در سالن‌های اکران فیلم و بخش‌های جنبی حضور می‌یافتند.
یک بام و دوهوایی در خصوص حضور بدون بلیط و رایگان مردم در این جشنواره حتی بعد از برگزاری آن موجب شد تا جشنواره فیلم کوتاه با وجود تلاش‌های مؤثر در حمایت از فیلمسازان جوان، نمره قابل قبولی در استقبال مردمی نداشته باشد.
محل برگزاری این جشنواره نیز یکی از دلایل کاهش مخاطب عام بوده است. این در حالی است که جشنواره می‌توانست همزمان با برگزاری در پردیس ملت به اکران فیلم در پارک‌ها، میادین و بخش‌های پر رفت و آمد شهر اقدام کرده و نه تنها به شادی و نشاط عمومی منجر شده بلکه فرصت معرفی فیلمسازان در سطح گسترده را فراهم سازد.
ظرفیت‌ها و جذابیت های فیلم کوتاه
بررسی میدانی خبرگزاری آنا نشان می‌دهد در این دوره از جشنواره فیلم‌هایی با قابلیت حضور در رویداد‌های جهانی به نمایش درآمده‌اند. شب گذشته (جمعه ۲۹ مهرماه) و در یکی از سانس‌های شامگاه روز سوم جشنواره، فیلم‌های قهوه‌خانه عاشیقلار ساخته رضا جمالی از اردبیل، جابجایی ساخته «سیاوش بهادری‌راد» از تهران، «دندان درخت» ساخته «علی پاک‌نیا» از تهران، «لیدی» ساخته فردین انصاری از تهران و «فلس» ساخته هومن نادری از اصفهان روی پرده رفت و توجه تماشاگران را به خود جلب نکرد.
هرچند موضوعی سخت و مشکل در برخی از این فیلم‌ها گنجانده شده بود، اما تشویق تماشاگران نشان می‌داد که فیلم‌های کوتاه مورد استقبال است و می‌تواند فارغ از هزینه، سختی ساخت و تعدّد بازیگر در فیلم‌های بلند، دست روی موضوعات سخت و غیرکلیشه‌ای گذاشته و پیام خود را با ضربه‌ای کاری بر قلب مخاطب حک کند.
به نظر می‌رسد هر چند جشنواره فیلم کوتاه در باغ سبزی برای حمایت فیلمسازان است، اما تداوم این حمایت‌ها می‌تواند روزی چنین تولیداتی را به یکی از رسانه‌های پرقدرت آموزش و تربیت جامعه تبدیل کند. آیا این تداوم را می‌توانیم در برنامه تصمیم‌سازان ببنیم؟
انتهای پیام/
