راز رهبری کسل‌کننده ملکه الیزابت دوم

به گزارش گروه دیگر رسانه‌ها خبرگزاری آنا، درگذشت ملکه الیزابت دوم، ملکه انگلیس در روز‌های اخیر، به تیتر اول رسانه‌های دنیا بدل شده و تحلیلگران از زوایای گوناگون به زندگی و مشی او پرداخته‌اند.

در همین زمینه فرید زکریا، تحلیلگر مشهور بین‌الملل، با انتشار یادداشتی در روزنامه واشنگتن‌پست با عنوان «ملک‌های که به خاطر بریتانیا تصمیم گرفت کسل‌کننده باشد» از درس‌های منش ملکه برای ایالات‌متحده سخن گفته است.

چشمگیرترین جنبه سلطنت ۷۰ ساله ملکه الیزابت دوم برای من عزم آهنین او برای «کسل‌کننده بودن» بود. در آن هفت دهه، او به ندرت اجازه داد که دیدگاه خود را در مورد هر یک از رویداد‌های بزرگ سیاسی و عمومی که به صورت اسمی مسئولیت آن‌ها را بر عهده داشت، روشن شود.

در عصر اعتراف و خود اظهاری، وقتی هر ایده، انگیزش، تکانه و تصویری را که به ذهنمان خطور می‌کند پست می‌کنیم، این زن به مصلحت‌اندیشی خود عمل کرد. همانطور که تینا براون، نویسنده کتاب جذاب «یادداشت‌های قصر» اشاره می‌کند، الیزابت حتی در مراسم عروسی و تشییع‌جنازه‌ی خانواده‌اش مراقب بود، به ندرت لبخند می‌زد یا گریه می‌کرد و همیشه ظاهر بی‌تفاوت خود را حفظ می‌کرد.

او حتی در طول بحث بر سر برگزیت، هرگز اجازه نداد ترجیحات خودش را مشخص کند. (دیوید کامرون، نخست‌وزیر وقت، شخصاً مجبور شد برای افشای اینکه ملکه از رد استقلال اسکاتلند در همه‌پرسی خوشحال است به‌طور رسمی عذرخواهی کند).

روی دیگر سکه

تصورش سخت نیست که خانواده سلطنتی بریتانیا زندگی جذابی دارند. آن‌ها می‌توانند در کاخ‌های بزرگ زندگی کنند و از توجه جهان و در بیشتر موارد از تحسین و تمجید لذت ببرند. این همه درست است.

اما ملکه روی دیگر سکه را نشان داد: اینکه این موضوع می‌تواند در نوع خود سخت  باشد. یک جریان بی‌پایان از وظایف عمومی، کوچک و بزرگ وجود دارد که بیش از همه، مستلزم عزت‌نفس است.

اودیسه سلطنت مدرن

به نوعی، اودیسه هری و مگان -دوک و دوشس ساسکس- چالش‌های سلطنت در عصر مدرن را آشکار می‌کند.

فارغ از نژادپرستان‌های که آن‌ها علیه سایر اعضای خانواده سلطنتی مطرح کردند، به نظر می‌رسید آن‌ها از زندگی توأم با روبان بریدن و بازدید‌های استانی دلسرد شده‌اند، به ویژه با توجه به اینکه آن‌ها به عنوان اعضای کوچکتر خانواده سلطنتی، مقدر شده بودند که زندگی نسبتاً متواضعان‌های داشته باشند. (به همین دلیل است که شاهزاده اندرو همیشه دور افراد ثروتمند میچرخید و به امید کمک مالی یا بیشتر بود.)

با توجه به شهرت آنها، به نظر می‌رسد هری و مگان متوجه شده بودند که می‌توانند با آزادی شخصی، ثروت بسیار بیشتری به دست بیاورند و رفاه بیشتری داشته باشند و در نهایت هم چنین کردند. اما آن‌ها به شکل فردگرایانه عمل می‌کردند و سود و رضایت خود را به حداکثر می‌رساندند.

منبع: اقتصادنیوز

انتهای پیام/۴۱۲۹/