طراح صحنه سریال «شهرزاد»‌: خانه «بزرگ‌آقا» ویرانه‌ای بیش نبود

وی در ادامه افزود: به دلیل اینکه می‌خواستیم به منابع تاریخی استناد دهیم باید برخی چیزها را به صورت دقیق می‌دانستیم، مثلاً باید از تاریخ ورود آسفالت به تهران مطلع می‌شدیم یا اینکه لوله‌کشی آب در چه زمانی صورت گرفته است و از چه زمانی برق به خانه‌های تهران و در کدام بخش‌ها راه پیدا کرده است. پلاک ماشین‌ها چه شکلی داشتند به همین ترتیب اطلاعات مفصلی را جمع‌آوری کردیم که در نهایت همه آنها به صورت یک کتابچه در آوردیم.

این طراح صحنه در ادامه صحبت‌هایش با اشاره به خاطره‌ای اظهار کرد:‌ روزی در پشت صحنه این سریال فردی رو به من گفت که خیلی هم نیاز نیست تا این اندازه حساس باشید ما برای بچه‌های تاریخ که فیلم نمی‌سازیم و من در پاسخ به او گفتم اتفاقا بسیار علاقه‌مندم این سریال آنچنان در جزئی‌ترین مسائل دقیق باشد که اساتید تاریخ به دانشجویان خود سریال شهرزاد را از این جهت به عنوان یک نمونه معرفی کنند. به همین دلیل بود که کتابچه‌ای را طراحی کردم و آن را در اختیار کارگردان سریال حسن فتحی قرار دادم تا کار با کیفیت‌تری را در بخشی که مربوط به طراحی صحنه بود شاهد باشیم.

روح‌پروری در ادامه درباره نحوه فضاسازی و رنگ‌های ویژه‌ای که در طراحی صحنه و لوازم استفاده کرده است که برای مخاطب بسیار چشم‌نواز است، گفت: ابتدا باید دقت داشته باشیم که فضاسازی خانه‌ها و حتی منطقه و شخصیت‌هایی که در هر خانه زندگی می‌کردند به هم بسیار مرتبط هستند و در رنگ‌آمیزی آنها به تمام این نکات و جزئیات خاصی توجه شده است، مثلا در طراحی خانه بزرگ‌آقا و شخصیتی که در آن خانه زندگی می‌کند، دقت داشتیم تا بدانیم چه نوع رنگ‌ها و لوازمی و حتی چه ابعادی از آنها لازم است که در آنها تعبیه شود و یا اتاق شیرین با توجه به کاراکترش باید دارای چه رنگ و ویژگی‌هایی باشد.

وی در ادامه افزود: ما باید به این نکته توجه می‌کردیم که قرار است 25 قسمت سریال به مخاطب ارائه دهیم و آن با جذابیت‌های بصری نیز مواجه شود که او را به دیدن ادامه آن علاقه‌مند کند. شاید کمی استفاده ویژه از رنگ‌ها به همین منظور بوده است که پیش از شروع کار درباره تمام این موارد با گروه سازنده و به خصوص کارگردان صحبت شده بود.

این طراح صحنه با اشاره به محدودیت‌هایی که در انتخاب لوکیشن داشت‌،اظهار کرد:‌ برخی از لوکیشن‌هایی که قرار بود استفاده کنیم در شهرک غزالی استفاده کنیم وجود داشت اما برای مخاطب تکراری شده بود به همین منظور نمای خارجی را فیلمبرداری کردیم و پلان‌ها و سکانس‌های داخلی مثلاً یک کافه را در جای دیگر ضبط کردیم.

او همچنین گفت:‌ واقعاً‌ در ساخت لوکیشن‌‌های موجود در شهرک غزالی دست بردیم و بسیاری از آنها را بازسازی کردیم، خیابان لاله‌زار موجود در شهرک بسیار فرسوده شده بود، پنجره‌ها شکسته شده بودند و چارچوب‌های آنها به هم ریخته بود و ما تمام آنها را رنگ‌آمیزی کردیم، خانه بزرگ‌آقا ویرانه بود که تحویل گرفتیم و در حقیقت یک بازسازی دوباره در خیابان لاله‌زار و به مدد ساخت شهرزاد صورت گرفت. این در شرایطی است که بعد از زنده‌یاد علی حاتمی بازسازی با این کیفیت در شهرک غزالی انجام می‌شد. تا جایی که هزینه درست کردن این خیابان به اندازه هزینه ساخت یک فیلم سینمایی شد و خوشبختانه چون تهیه‌کننده این سریال نگاه فرهنگی داشتند واقعاً‌ ما را محدود نکردند.

حسن روح‌پروری که تجربه دستیاری صحنه در فیلم سینمایی «بچه‌های آسمان»، به کارگردانی مجید مجیدی را داشته درباره نوع ارتباطی که با کارگردان این سریال «حسن فتحی» داشت و اینکه تا چه اندازه تخیلات خود را توانست در این اثر به جای بگذارد، اظهار کرد:‌ خوشبختانه اعتماد خوبی به وجود آمده بود و در جلسات ابتدایی که با هم داشتیم من عکس و آلبوم و حتی نقشه جغرافیایی از تهران تهیه کرده بودم که آنها را به وی نشان می‌دادم. در اوایل کمی سخت است تا آدم‌ها کمی همدیگر را پیدا کنند و هماهنگ شوند.

وی در ادامه افزود: این هماهنگی و اعتماد تا جایی پیش رفت که اعتماد خوبی بین ما به وجود آمد. همچنین به دلیل اینکه به سرعت باید وارد کار می‌شدیم طراحی صحنه و ضبط سریال همزمان با هم پیش می‌رفت و من نمی‌توانستم فرصت زیادی از کارگردان بگیرم خوشبختانه تمام کارهایی را که در صحنه اعمال می‌کردم بدون کوچک‌ترین تغییری مورد توجه حسن فتحی قرار می‌گرفت و کار به خوبی پیش می‌رفت.

او در پایان در ارتباط با نگرانیش درباره سوتی‌هایی که ممکن بود از دل طراحی صحنه این اثر گرفته شود و پیش‌بینی‌اش از آن گفت:‌ واقعاً پیش از شروع کار به تمام این حساسیت‌ها فکر کرده بودم و تمام تلاشم را از همان ابتدا انجام دادم تا هیچ ناهماهنگی در صحنه و طراحی آن به وجود نیاید، برخی از نکات که اصلاح‌پذیر بود، اصلاح می‌کردیم و برخی از ویژگی‌های دیگر مانند وجود تیر چراغ‌برق که در صحنه که مربوط به آن دهه نمی‌شد و در مقابل دوربین قرار داشت،‌ تصمیم گرفته شده بود که در پس‌تولید با کمک گرفتن از CG حذف شود.