اگر ساکن شهرهایی باشید که در ایام تعطیلات مورد اقبال گردشگران قرار می‌گیرند،دیدن رفتار و سکنات برخی از مسافران،ممکن است آزارتان دهد.
منظور از این آزار لزوما بی‌دقتی در حفظ آثار باستانی شهرتان،بی‌توجهی به تمیز نگه‌داشتن فضای شهری،بی‌مبالاتی در حفظ محیط زیست و امثال این موارد نیست،هر چند که اهمیت این موضوعات بر کسی پوشیده نیست و همه می‌دانیم که از اصول ساده سفر و مهمان شدن در یک منطقه باید رعایت موارد ذکر شده باشد.
تصور کنید وارد یکی از بازارها و یا مراکز خرید شهرتان می‌شوید،ناخواسته با خانواده‌ای که مسافر هستند،هم‌گام می‌شوید.پدر خانواده به بهانه سفر،لباس راحتی پوشیده،لباسی که شاید برای چهاردیواری منزلش مناسب باشد،شلواری کوتاه،زیرپوش مناسب وقت خواب و با ارفاق گرم‌کنی ورزشی که روی دوشش انداخته است.مادر خانواده مسلما در شهر خودش با ساپورت گل گلی و لباسی که تشخیص‌اش از مانتو یا بلوز سخت است،برای خرید نمی‌رود.تصویر سازی از فرزندان این خانواده را که مرکز خرید را با زمین بازی اشتباه گرفته‌اند،به شما واگذار می‌کنم.
جایی به نقل از جهانگردی می‌خواندم که اگر باز به دنیا بیاید،سعی می‌کند حتما سبک‌تر و راحت‌تر سفر کند،قطعا کسی برای مسافرت لباس رسمی انتخاب نمی‌کند اما هر مسافر در هر شهری،به نوعی مهمان محسوب می‌شود و قاعدتا مهمان بودن آدابی دارد.
جالب است بدانید که سال ۲۰۱۴ قانونی در ونیز تصویب شد که براساس آن هر شخصی که با کشیدن چمدان‌های چرخ‌دارش روی سنگفرش خیابان‌های این شهر صدای ناخوشایند، تولید کند به جرم ایجاد آلودگی صوتی تا 500 یورو جریمه خواهد شد.
این در حالی بود که روزانه 60 هزار گردشگری که از ونیز بازدید می‌کنند، چنین چمدان هایی دارند، اما نکته اینجا بود که به اعتقاد تصویب‌کنندگان این قانون کاهش آلودگی صوتی به طور حتم ونیز را به شهر بهتری برای گردشگران و ساکنانش تبدیل می‌کند.
توجه به چنین نکات ریزی نشان می‌دهد که در صنعت گردشگری،لزوما اولویت با گردشگر و مشتری نیست.در واقع اینکه وارد جایی شویم که کسی نمی‌شناسدمان،دلیل مناسبی برای اینکه هر رفتاری از ما سربزند نیست.احترام به مردمان میزبان،توجه به خرده‌فرهنگ‌ها آن منطقه،در نظر گرفتن آداب و رفتار آنها،از اصول مهم سفر محسوب می‌شود.
*دبیر گروه اجتماعی خبرگزاری آنا
انتهای پیام/
دایرة المعارف دانشبنیانها ۱۱۱؛
