مهرش دلم ربود، بانوی بی‌نشان
امرالله عظیمی شعری برای بانوی بی‌نشان حضرت زهرا(س) سروده است.
مهرش دلم ربود، بانوی بی‌نشان
با چهره‌ای کبود، بانوی بی‌نشان
زخمی شده دلم، در لا به لای در
جایی که مانده بود بانوی بی‌نشان
سیلی چرا زدن بر صورتش مگر
او فاطمه نبود؛ بانوی بی نشان؟
او یک بهار بود در باغ مصطفی
پژمرده شد چه زود، بانوی بی نشان
این گردش زمین، بود و نبود ما
آمد از او وجود؛ بانوی بی نشان
بوی پیمبر و آیینه ی علی
باچهره ای کبود، بانوی بی نشان
امرالله عظیمی-کرمانشاه
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زباله‌های زیستی:
