فلامنکونوازی آنتونیو ری/ اجرایی که کاش ادامه داشت

به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، آنتونیو ری در اجرای شب گذشته خود (چهارشنبه 28 بهمن) کار خود را با تک‌نوازی و نواختن قطعاتی آرام و پرکشش آغاز کرد و از همان آغاز، تشویق‌ها با لفظ «براوو» در تالار آغاز شد. ری در ادامه و برای برقراری ارتباط بیشتر با مخاطبان ایرانی‌اش به زبان فارسی به حاضران سلام و شب‌بخیر گفت و این مساله، واکنش مثبتی را از سوی حاضران به همراه داشت.

این نوازنده اسپانیایی در اجرای قطعات بعدی، به نواختن نت‌های ریز و با سرعت نواختنِ بالا پرداخت و رفته رفته قطعات بیشتر و بیشتر حال و هوای فلامینکو به خود می‌گرفتند. سکوت‌ها و آکوردهای قوی، از ویژگی‌های این اجرا بود و حرکت‌های سریع نوازنده روی دسته گیتار، مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت.

آنتونیو ری پیش از اجرای قطعه سوم، در دست‌های خود دمید تا سرانگشت‌های خود را بیشتر گرم کند و این کار، نوید از نواختن نت‌های ریز و تمپوی بالا در قطعات بعدی را می‌داد. او به خوبی با مدیریت نوانس‌ها و فورته و پیانو نواختنِ نت‌ها، لحن خاصی به جملات داده و به اجرای خود، حال و هوای خاصی می‌داد.

ری در ادامه از فرانسیس کارسلن نوازنده سازهای کوبه‌ای خواست تا روی صحنه آمده و با نواختن ساز کاخن، او را در نواختن قطعات بعدی همراهی کند. با اضافه شدن این نوازنده، قطعات حالت ریتمیک به خود گرفت و شور و حال بیشتری در تالار ایجاد کرد. در بخش‌هایی از این اجرا نیز، کارسلن به تک نوازی پرداخت و مورد تشویق حضار قرار گرفت.

صحبت کردن آنتونیو ری با برخی از حاضران که اسپانیولی می‌دانستند، نشان از توجه و احترامی داشت که ری برای مخاطبان ایرانی خود قائل بود. برقراری این ارتباط دوسویه باعث شد که دو بار اتمام این اجرا با یک اجرا به تعویق بیافتد؛ به گونه‌ای که با وجود تشکر و خداحافظی این نوازنده و ترک صحنه، حضار در تالار با دست‌زدن‌های متوالی او را به صحنه می‌خواندند و ری نیز به احترام این دعوت، به صحنه باز می‌گشت و قطعه‌ای را می‌نواخت. این رویه برای بار سوم نیز تکرار شد اما این‌بار ری، بدون ساز روی صحنه آمد تا ضمن احترام به مخاطبان ایرانی‌اش، محدودیت زمانی و اتمام این اجرا را اعلام کند.