هدف آتش‌بازی جدید علیه دولت چیست؟

به فاصله ی کوتاهی از آن، علیرضا زاکانی نماینده فعلی مجلس و نامزد ردصلاحیت شده انتخابات ریاست جمهوری گذشته؛ دریک نشست خبری با عنوان «گزارش یک فاجعه» با موضوع ادعایی" بررسی و افشای اسناد و ابعاد سازمان فساد در گلوگاه ‌های اقتصادی کشور" که در محل دانشکده رسانه فارس و با میزبانی "انجمن روزنامه نگاران مسلمان "برگزار شد، با ارائه ی برخی اطلاعات مربوط به قرارداد کرسنت و همچنین فرایند بررسی قرارداد های جدید نفتی و افراد مسئول و مرتبط با آن، شخص حسین فریدون برادر رئیس جمهور، زنگنه وزیر نفت ،مهدی هاشمی و سیروس ناصری عضو پیشین تیم مذاکره کننده هسته ای در زمان مسئولیت حسن روحانی به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی را به هدایت ،دخالت یا ذی نفع بودن در فساد مالی متهم کرد.
صبح امروز نیز روزنامه ی کیهان و وطن امروز این گونه به ادامه ی آتش باری علیه دولت پرداختند :

موارد طرح شده در سخنان دیروز دو نماینده ی مجلس حاوی اطلاعات ارزشمند و مهمی از فعالیت های اقتصادی دولت و مشکلات مربوط به آن است که در جای خود محل تامل و دقت و نقد هستند. اما آنچه اتفاق افتاد ،مصداق آمیختن حق و باطل و استفاده از مقدمات قابل استناد همراه با موارد غیر قایل تایید برای بمباران افکار عمومی علیه دولت بود.
اما دلیل این آتش باری سنگین و روانه کردن سیل اتهامات به دولت چیست؟ چه هدفی با انجام این حرکات تبلیغاتی سنگین و به جان خریدن عواقب قانونی احتمالی آن دنبال می شود؟
دو احتمال را می توان برای دلیل آغاز این حمله ی رسانه ای مطرح کرد .احتمال اول ،جبران ناتوانی اصول گرایان برای در آمدن از زیر سایه سنگین حمایت از احمدی نژاد با ابراز برائت است.
یکی از مواردی که از جانب اصلاح طلبان با شدت بیشتر و اعتدالیون اصول گرا با شدت کمتر در تبلیغات انتخاباتی برای قانع کردن رای دهندگان به دوری از لیست های اصول گرایان مطرح می شود، حمایت طیف اصولگرا از احمدی نژاد است که به زعم این تبلیغات، منجر به تفویض قدرت نامحدود و سوء استفاده ی تیم کابینه ی احمدی نژاد در زمینه ی فساد های مالی مشهور و بزرگ است .
در این مدل تبلیغات سلبی، عدم تکرار اشتباه اعتماد به اصول گرایان با ارجاع به تجربه ی حمایت ایشان از احمدی نژاد پررنگ شده و لزوم جلوگیری از ایجاد زمینه ی فساد اقتصادی از این طریق به جامعه ی رای دهندگان تذکر داده می شود.
واقعیت این است که علی رغم تلاش های بسیار اصول گرایان برای تبری جستن از این اتهام ،حتی پیش از پایان دوره ی ریاست جمهوری احمدی نژاد، هنوز نتوانسته اند به گونه ی موثری از این اتهام رهایی یابند.
به نظر می رسد که حرکت رسانه ای جدید اصول گرایان در دو روز اخیر، نوعی ایجاد "انفجار بزرگ تر" برای اطفاء این حریق از طریق غیر مستقیم و تغییر گارد اصلاح طلبان از حالت تهاجمی به حالت تدافعی است که از این رهگذر، زمینه برای تبلیغات موثر اصول گرایان در انتخابات پیش رو بدون اینکه نیاز مند رفع اتهام باشند، حاصل خواهد گردید.این مساله را نباید دور از ذهن نگاه داشت که قرائن و نشانه های دو قطبی شدن فضای انتخاباتی، زاکانیست های جریان اصولگرا را نگران کرده است و این حرکت می تواند به این قرائن نیز مربوط باشد.
احتمال دوم، آغاز جنگ رسانه ای با هدف دور بعدی انتخابات ریاست جمهوری است. دور شدن از قدرت برای اصول گرایان در دو سال گذشته اتفاق خوبی نبود و آنگونه که از قرائن پیداست، ترکیب مجلس اتی مانند مجلس فعلی مجال یکه تازی اصول گرایان نخواهد بود.
حضور موثر و متحد اصلاح طلبان و اعتدالیون در انتخابات با وجود عدم تایید صلاحیت چهره های شاخص و سعی در بازگرداندن جامعه ی رای دهندگان پای صندوق های رای ،قطعا منجر به حضور تعداد بیشتری از چهره های غیر اصول گرا در مجلس خواهد گردید و این موضوع می تواند منجر به کاهش نقش فعلی آنها در عرصه ی قدرت گردد. بدین لحاظ، حرکت برای آغاز اتهامات اقتصادی علیه تیم دولت روحانی با استفاده از الگوی تهاجمی احمدی نژاد در استفاده از روش تجربه شده ی "آی دزد، آی دزد!" و نهادینه کردن آن با استفاده از امکانات رسانه ای گسترده ی در اختیار این طیف ،زمینه ی تاثیر بر افکار عمومی در تخریب دولت و امکان استفاده از این حربه را در انتخابات ریاست جمهوری آینده مهیا خواهد نمود.
هریک از احتمالات فوق برای دلیل آغاز حرکت درست باشد، نتیجه ی محتوم این روانه کردن سیل اتهامات که طبق الگوهای قبلی با آتش اتهامات متقابل پاسخ داده خواهد شد،ایجاد فضای فتنه به معنی آمیخته شدن "حق و باطل" است که منجر به غبار آلود شدن افکار عمومی با اتهامات به همه ی مسئولین سابق و فعلی و ایجاد فضای بی اعتمادی عمومی به نظام جمهوری اسلامی است. این فتنه انگیزی ،ولو نا خواسته ، قطعا جز دور کردن بیشتر مردم از نظام و ایجاد یاس و بدبینی بیشتر در جامعه نبوده و نیست.
از طرفی ،آنچه در این کارزار مغفول می ماند بررسی و کشف شبکه های فساد انگیز در اقتصاد ایران است. همواره این گونه بوده است که استفاده ی انتخاباتی و غیر کارشناسی از نمونه های فساد اقتصادی با سوختن چند چهره ی شاخص از مفسدین که در جهت آرام نمودن افکار عمومی صورت می گردد، پایان می پذیرد و شبکه های پنهان موثر در جریان های اقتصادی که در مراکز تصمیم گیری و حساس اقتصادی نفوذ دارند ،بی سرو صدا حرکت خود را ادامه داده و مهره های جدیدی را برای ادامه فعالیت مفسده برانگیز خود بر می گزینند. به این ترتیب، افشا گری به جای اینکه منجر به جلوگیری از فساد گردد، منجر به تغییر پوشش آن شده و موارد افشا شده نیز در هیاهوی انتخابات تبدیل به قسمتی از بازی رقابت جناحی گردیده و اصلاح فرایند موجد فساد، به حاشیه می رود.
اصلاح ساختاری اقتصاد ایران ، کشف شبکه های فساد و اصلاح نقاط ضعفی که منجر به سوء استفاده از بیت المال می گردد خواسته ی قلبی مردم است که تا کنون از راه "بگم ،بگم!" های شب انتخابات محقق نشده است .
آیا این بار ،دولت تدبیر و امید این کفایت را از خود بروز خواهد داد که به جای فرا فکنی و پاسخگویی شتابزده ،گام های عملی برای جراحی غده ی بد خیم فساد در اقتصاد ایران بردارد؟