ییلاق تهرانی‌های قدیمی کدام خیابان امروز است؟

به گزارش گروه جامعه خبرگزاری آنا، سعید روشن، مدیرعامل موسسه تهران شناسی با اشاره به شیب شمالی جنوبی تهران گفت: محور توسعه نیز باید بر اساس شیب قنات باشد ولی در زمانی که آب لوله‌کشی آمد و توانستند در نقاط دیگر شهر نیز آب را ببرند، مسیر توسعه شرقی غربی شد.

وی آغاز این روند را به دهه ۳۰ مربوط دانست و گفت: بسیاری زمین‌ها تا پیش از آن هیچ ارزشی نداشت ولی آن را آباد کردند در آن زمان کمتر خیابانی به صورت شرقی غربی دارای چنارهای خوب و مرغوب می‌بود؛ پس یکی از دلایل توسعه شهری، وجود آب است.

این پژوهشگر حوزه تهران شناسی ادامه داد: اگر شهرهای دارای شن را متمایز کنیم، می‌بینیم شهرها در نقاط دارای آب توسعه یافته‌اند. در دوره‌های مدرن نیز مسئله آب اهمیت بیشتری یافت تا زمانی که نهر کرج را پدید آوردند.

در زمانی هم که با کمبود آب رو به رو بودیم، از آب زیرزمینی استفاده کردند تا شهر را گسترش دهند ولی این بار توسعه به جای شمالی جنوبی –که دیگر جایی برای آن نبود- به صورت غربی شرقی وسعت پیدا کرد تا جایی که امروز در حال اتصال به کرج هستیم.

روشن همچنین از فرهنگ ییلاق و قشلاقی در تهران سخن گفت و افزود: مردم در تهران قدیم حتی در منازل از این فرهنگ بهره می‌بردند؛ به گونه‌ای که تابستان در پشت‌بام‌ها می‌خوابیدند و زمستان را در اتاق‌ها می‌گذراندند.

وی افزود: اعیان و برخورداران تهران، خانه‌ای نیز در شمیرانات داشتند. از جمله الهیه که دره توچال در آن جا واقع است و علاوه بر آب، باد خنکی نیز در آن منطقه می‌وزید و برای ییلاق خطه‌ای معقول بود. از طرفی ولنجک به دلیل ارتفاع و نبود آب، نقطه مناسبی برای سکونت ییلاقی نبود. در الهیه یا فرشته باغات قجری وجود داشت و از نامِ ثروتمندان آن ناحیه گرفته شده است.

روشن همچنین به زندگی ییلاقی کارکنان سفارت انگلیس و آلمان در تهران قدیم اشاره کرد و افزود: امروز هم باغ ییلاقی عثمانی، آلمانی و انگلیسی‌ها را داریم. در دوره بعدی که شمیران پر از جمعیت شد، مردم به سمت جاجرود می‌رفتند و کم کم ییلاقات به سمت لواسان و... کشیده شد.

انتهای پیام/۴۱۲۹/