همکاری دولت‌ها، کلید کاهش فقر جهانی
هرگز مردم فقیر جهان تا این اندازه تحت تأثیر درگیری‌های محلی، منطقه‌ای و جهانی نبوده‌اند و تغییرات شدید در الگوهای آب‌وهوای جهانی ناشی از فعالیت‌های انسانی نیز در این سال‌ها و سال‌های پیش رو، بی‌سابقه است.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، هرگز مردم فقیر جهان تا این اندازه تحت تأثیر درگیری‌های محلی، منطقه‌ای و جهانی نبوده‌اند و تغییرات شدید در الگوهای آب‌وهوای جهانی ناشی از فعالیت‌های انسانی نیز در این سال‌ها و سال‌های پیش رو، بی‌سابقه است.
هرچند پایان دادن به فقر شدید و ترویج رفاه، از اهداف مهم دولت‌هاست اما بشر هیچ بدیلی برای پایان دادن فوری به فقر ندارد.
آمارها حکایت از این دارند که برای تقریباً ۲۵ سال، تعداد افرادی که با کمتر از۱.۹۰(کمتر از ۲ ) دلار برای هر نفر در روز در فقر شدید زندگی می‌کردند به‌طور پیوسته در حال کاهش بود.
برای مثال دنیا در سال ۲۰۱۷، حدود ۹.۲ درصد از جمعیت جهان معادل ۶۸۹ میلیون نفر در دنیا در زیر خط فقر بین‌المللی زندگی می‌کردند لیکن این میزان ۵۲ میلیون نفر کمتر از سال ۲۰۱۵ است اما این روند در سال ۲۰۲۰ متوقف شد، زمانی که فقر به دلیل اختلال ناشی از بحران کووید-۱۹ همراه با اثرات درگیری و تغییرات آب‌وهوایی – که قبلاً کاهش فقر را کاهش داده بود، افزایش یافت.
آمارها حکایت از این دارند که فقر جهانی در این روزها سیر نزولی گرفته است، اما به دلیل تأثیرات ماندگار همه‌گیری، جنگ اوکراین و روسیه و تورم جهانی، بین ۷۵ تا ۹۵ میلیون نفر دیگر ممکن است در سال ۲۰۲۲ در مقایسه با پیش‌بینی‌های پیش از کووید-۱۹ در فقر شدید زندگی کنند.
تورم مواد غذایی می‌تواند تأثیر مخربی به‌ویژه بر خانواده‌های فقیر داشته باشد. یک فرد معمولی در یک کشور کم‌درآمد حدود دوسوم منابع خود را صرف تهیه غذا می‌کند، درحالی‌که این رقم برای افراد معمولی در یک کشور با درآمد بالا نزدیک به ۲۵ درصد است البته دولت‌ها اغلب می‌توانند از طریق سیاست‌های حمایت اجتماعی، تأثیر تورم فزاینده بر خانواده‌های فقیر را کاهش دهند.
با این حال، منابع مالی دولت‌ها به دلیل تدابیر مالی مختلفی که از طریق بحران کووید-۱۹ به اجرا درآمده است، نسبت به گذشته، تحلیل رفته است. برای اقتصادهایی که هنوز از همه‌گیری بیرون نیامده بودند فشارهای تورمی نمی‌توانست در زمان بدتری رخ دهد.
تحقیقات نشان می‌دهد که اثرات بحران‌های کنونی تقریباً به‌طورقطع در بیشتر کشورها تا سال ۲۰۳۰ احساس خواهد شد. در این شرایط، هدف رساندن نرخ فقر مطلق جهانی به کمتر از ۳ درصد تا سال ۲۰۳۰، دور از دسترس است، مگر اینکه کشورها اقدامات سیاسی سریع، قابل‌توجه و اساسی انجام دهند.
برخی از سیاست‌های موردنیاز برای دستیابی به این هدف، مانند سیستم‌های حمایت اجتماعی، در حال حاضر وجود دارد و کارشناسان توصیه‌هایی را برای یک رویکرد دو مسیری، پاسخ مؤثر به بحران فوری در کوتاه‌مدت و درعین‌حال تمرکز بر مشکلات اساسی توسعه، از جمله درگیری و تغییرات آب‌وهوایی در بلندمدت را، ارائه می‌دهند آنان مدعی هستند، اگر بخواهیم فقر شدید را از بین ببریم باید بر روی کشورهای با درآمد متوسط تمرکز کنیم.
چراکه بیش از ۶۰ درصد از فقرای شدید جهان در این کشورها زندگی می‌کنند. همچنین تلاش‌ها باید معطوف به دستیابی به رشد متوازن اقتصادی، افزایش درآمد متوسط نیروی کار، ایجاد شغل، مشارکت کامل زنان و جوانان در اقتصاد، رسیدگی به چالش‌های محیطی و آب‌وهوایی، و حمایت از یک اقتصاد باثبات قوی‌تر باشد برای درک بهتر اینکه آیا جهان در مسیر پایان دادن به فقر شدید قرار دارد وضعیت تمامی کشورها می‌بایستی رصد شود، همچنین کشورها موفقیت‌های خود زمینه فقرزدایی را باهم به اشتراک بگذارند.
منبع: عصر اقتصاد
انتهای پیام/۴۱۲۹/
انتهای پیام/
