سیاه‌پوستان در دولت‌های آمریکا ناگزیر از کوچ اجباری هستند/ تکرار جمله نژادپرستانه «به خانه‌ات برگرد»

به گزارش گروه جهان خبرگزاری آنا، نشریه پولیتیکو در گزارشی با بیان اینکه کارمندان سیاه‌پوست کاخ سفید معتقدند از سوی مقام‌های مافوق در محیط کار خود کم حمایت می‌شوند و شانس کمی برای ارتقای شغلی دارند، نوشت: خروج کارمندان سیاه‌پوست از کاخ سفید در ماه‌های گذشته به قدری آشکار بوده که یکی از مقام‌های کنونی و یکی از مقام‌های سابق کاخ سفید از این رویداد با نام «بلکزیت» (Blaxit)‌ یاد کرده‌اند.

نخستین خروج دسته جمعی و قابل توجه کارمندان سیاه‌پوست کاخ سفید در ماه دسامبر گذشته روی داد؛ زمانی که سیمون سندرز، مشاور ارشد و سخنگوی کامالا هریس، معاون رئیس‌جمهور آمریکا کناره‌گیری خود را اعلام کرد. سپس تینا فلورنوی، اشلی اتین و وینسنت اوانز از مشاوران ارشد هریس و سدریک ریچموند، رئیس مشارکت عمومی کاخ سفید از پست‌های خود کناره‌گیری کردند.

خروج حجم بالای کارمندان سیاه‌پوست کاخ سفید، نگرانی‌ها را در میان ناظران درباره تنوع نژادی در پست‌های دولتی افزایش داده و این در حالی است که در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۰، ۲۲ درصد از آرایی که به جو بایدن داده شد، به‌وسیله سیاه‌پوستان بود. اسپنسر اورتون، رئیس مرکز مشترک مطالعات اقتصادی و سیاسی می‌گوید: این موضوع مهم است که کارمندان سیاه‌پوست نه‌تنها در پست‌های میانی و ارشد کاخ سفید، بلکه باید در تصمیم‌های کلان نقش داشته و فرصت‌هایی برای پیشرفت داشته باشند.

تکرار سریال اخراج سیاهان در دولت‌های قبلی آمریکا

اخراج سیاه‌پوستان البته نه‌تنها در دولت بایدن، بلکه در دولت‌های گذشته آمریکا سابقه داشته است. رکس تیلرسون حدود ۶ سال پیش زمانی که وزیر امور خارجه آمریکا بود، به بهانه تعدیل نیرو در وزارتخانه تحت فرمان خود شماری از دیپلمات‌های بلندپایه آمریکا را از کار برکنار کرد که بیشترشان زنان، لاتین‌تبارها یا سیاه‌پوستان بودند. وزیر امور خارجه اسبق آمریکا عطشی سیری‌ناپذیر برای کاستن از شمار کارکنان وزارتخانه تحت فرمان خود داشت و حتی بودجه وزارت متبوع خود را به میزان یک‌سوم کاهش داد که دال بر تعدیل نیرو در این وزارتخانه باشد.

اخراج سیاه‌پوستان البته نه‌تنها در دولت بایدن، بلکه در دولت‌های گذشته آمریکا سابقه داشته است

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا که تیلرسون شمه کوچکی از رفتارش بود، اوج اهانت به زنان راه به نمایش گذاشت و به چهار زن رنگین‌پوست کنگره گفت به خانه‌شان بازگردند. این واقعیت را نمی‌توان کتمان کرد که تاریخ آمریکا پر است از توهین و تهدید به اخراج سیاه‌پوستان و رنگین‌پوستانی که قصد می‌کنند خلاف جریان اصلی سیاسی این کشور حرکت کنند. توهین به رنگین‌پوستان در آمریکا چنان باسابقه است که بسیاری تا آن‌جا پیش رفتند که گفته‌های جنجالی دونالد ترامپ را در راستای علایق نژادپرست‌هایی خواندند که دوست دارند اقلیت نژادی سیاهان را همواره در موضع ضعف و بردگی نگاه دارند.

ترامپ در دور دیگری از تهاجمات نژادپرستانه خود ایلهان عمر، نماینده مسلمان را آماج توهین خود قرار داد و خطاب به الکساندریا اوساکیو کورتز، آیانا پریسلی و رشیده طالب یکی از جملات کلاسیک نژادپرستانه را به کار برد و بهشان گفت که اگر از آمریکا تا این حد بدشان می‌آید، باید به همان جاهای ورشکسته و آلوده به جرم که از آن آمده‌اند بازگردند. وی بعدها در یک کارزار انتخاباتی درحالی‌که حامیانش شعار می‌دادند «ایلهان عمر را به خانه‌اش برگردانید»، یک‌سری ادعاهای دروغین درباره عمر مطرح کرد. ایلهان عمر هم در پاسخ ترامپ، درحالی‌که در محل انتخابی‌اش به گرمی مورد استقبال رأی‌دهندگان قرار گرفته بود، خود را «تجسم مطلق ترکیب رؤیای آمریکایی که تبدیل شده به کابوس ترامپ» نامید.

بیشتر بخوانید:

استعفای جمعی کارمندان سیاه‌پوست کاخ سفید/ بلکزیت در دولت بایدن

بایدن استفاده پلیس آمریکا از شیوه خفه کردن را ممنوع کرد

به دشواری می‌توان گفت نژادپرستی در آمریکا پدیده جدیدی است. ۴۰۰ سال پیش مردم آفریقایی‌تبار به این سرزمین آمدند و از همان موقع بنا گذاشته شدن آمریکا درد و مبارزه این قوم آغاز شد، با این‌که هنوز که هنوز است ادعای سیاهان در زمینه شهروندی و آمریکایی بودن همیشه در بهترین حالت مشکوک و در بدترین حالت نادرست قلمداد شده است. این تاریخچه دردناک، لایه دیگری از پوچی تهاجم نژادپرستانه ترامپ به سمت آیانا پرسلی را نشان می‌دهد.

در سال ۱۸۷۷ میلادی انجمن «استعمار آمریکا برای باز فرستادن سیاه‌پوستان آزاد به آفریقا» تأسیس شد. هدف این گروه که با عنوان جایگزینی برای رهایی عنوان شد، همواره برجسته کردن این ایده بود که نشان دهد مردم سیاه جایی در جامعه آمریکا ندارند. در دهه ۱۸۶۰ حتی آبراهام لینکلن که با لقب رهایی‌دهنده بزرگ شناخته می‌شد، مدافع بازفرستادن سیاهان به آفریقا بود. البته توجیه این موضوع در نگاه او این بود که بازگشت سیاهان به خانه‌شان باعث پایان جنگ داخلی می‌شود، زیرا با وجود اینکه لینکلن مخالف برده‌داری بود، اما به برابری سیاه و سفید باور نداشت و نمی‌پذیرفت که این دو نژاد می‌توانند در کنار یکدیگر به زندگی ادامه دهند.

اگرچه ترامپ حملاتش را متوجه چهار زن معروف کنگره کرد، اما نژادپرستی موضوعی شخصی نیست و هر آن‌چه در این روند اتفاق می‌افتد روی اشخاص دیگری هم تأثیر دارد

در نسل‌های بعد از نسل رهایی و دوران آبراهام لینکلن، تجربه شنیدن جمله «به خانه‌ات برگرد» به انواع و اقسام اشکال و همیشه با لحنی خصمانه بدل به تجربه‌ای مکرر شده است: «دوست نداریم این جا باشی»، «حالا حتما باید این‌جا باشی؟»، «مجوز زندگی در این‌جا رو داری؟» و مواردی از این دست اشکال مختلف بیان نژادپرستانه نارضایتی سفیدها از حضور سیاهان در آمریکاست، که امروزه روز نیز بی‌کم و کاست تجربه می‌شود.

اگرچه ترامپ حملاتش را متوجه چهار زن معروف کنگره کرد، اما نژادپرستی موضوعی شخصی نیست و هر آن‌چه در این روند اتفاق می‌افتد روی اشخاص دیگری هم تأثیر دارد. در واقع راهبرد سیاسی ترامپ برای راه انداختن یک جنگ فرهنگی را در این قضیه می‌توان دید و ظاهراً خوب متوجه شده است آن‌هایی که در انتخابات جنگ فرهنگی راه می‌اندازند، اغلب برنده می‌شوند.

ترامپ با برجسته کردن ترس‌های نژادی قصد جمع‌آوری آرا دارد و این کار را با سرکوب رأی‌دهندگان، ممنوعیت مهاجرت و قوانین ضد مهاجرین و اسلام‌هراسی و مواردی از این دست انجام می‌دهد. اتفاقاتی که در خلاء رخ نمی‌دهند و برای سیاهان و قهوه‌ای‌ها و دیگر رنگین‌پوستان یادآوری مکرر این واقعیت هستند که در تاریخ آمریکا حق شهروندی سیاهان همیشه محل شک بوده و بحث‌های فراوانی در این مورد انجام رسیده است.

نژادپرستی موضوعی فراگیر و هم سیستماتیک است. نمی‌توان تنها به دوره کوتاهی از تاریخ اشاره کرد که این معضل حل شده یا وجود داشته. چالش با نژادپرستی مستلزم مواجهه با حملات شخصی در بستری تاریخی و سیستماتیک است. درواقع این نمایندگان تنها از سوی کاخ سفید یا آن هوادارانی که فریاد می‌زنند «این‌ها را به خانه‌شان برگردانید» مورد حمله قرار نگرفته‌اند، بلکه حتی کسانی هم که به‌جای حمایت از رنگین‌پوستان به بحث‌های نالازم می‌پردازند، نیز در جبهه مقابل قرار دارند.

انتهای پیام/۴۰۳۳/