در نشست خبری جشنواره فیلم فجر
رضا کیانیان: از فیلم تلخ خوشم نمی‌آید/ مجید مظفری: هشت سال فیلم بازی نکردم
نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «کفش‌هایم کو؟» با حضور کیومرث پوراحمد کارگردان، علی قائم مقامی تهیه‌کننده، علیرضا زرین‌دست فیلمبردار، میثم مولایی تدوینگر، فردین خلعتبری آهنگساز، رضا کیانیان، مجید مظفری و مینا وحید از بازیگران این اثر سینمایی برگزار شد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، کیومرث پور احمد گفت: «در سفر که بودم کتاب تازه‌ای به نام«هنوز آلیس» ترجمه شهین احمدی را می خواندم، در فصل دوم این کتاب جمله ای بود که می پرسید: «مامان حالت خوبه؟» و همین جمله آنچنان مرا به یاد مادرم انداخت که منقلب شدم و با صدای بلند گریه کردم.»
وی خطاب به حاضران پیشنهاد کرد که اگر علاقه‌مند به مطالعه این کتاب هستند ترجمه شهین احمدی را که بهترین ترجمه این کتاب است مطالعه کنند.
وی در سخنانش همچنین با اشاره به این‌که آنقدر خواندن این کتاب برایم لذت بخش بود که این رمان را که می‌شد در مدت 5 ساعت مطالعه کرد، در یک ماه خواندم، گفت: «مطالعه «هنوز آلیس» و حسی که نسبت به سوال «مامان حالت خوبه» به من دست داد باعث شد تا به سراغ پزشک مادرم، مهین نورزویان بروم و درباره ابعاد مختلف بیماری آلزایمر با او صحبت کنم. همچنین یادداشتی که تحت عنوان «کفش‌هایم کو؟» در مجله فیلم چاپ شد از دلایلی بود که باعث شد تا تصمیم به فیلم ساختن درباره این موضوع بگیرم.»
پوراحمد درباره نقش مینا وحید عنوان کرد: «در آغاز قرار بود این نقش را باران کوثری بازی کند اما بعد از آن تصادف هولناکی که برای وی اتفاق افتاد، حضور وی در این فیلم کنسل شد. تا این که قائم مقامی درباره بازیگر جدیدی در فیلم علیرضا رئیسیان با من صحبت کرد که مینا وحید بود. وقتی وی به دفتر ما آمد، عین این بود که بیتا صبح از آمریکا آمده است.»
وی در سخنانش اظهار کرد: «من دوست نداشتم مینا لهجه داشته باشد، چون دختران خودم سی سال است که در آمریکا زندگی می کنند و لهجه ندارند، فقط کلمه کم می آورند، اما بعد که با خلاقیت بازیگر کمی لهجه نیز به کار اضافه شد از نوع بیان نیز راضی شدم.»
مجید مظفری نیز در این نشست اعلام کرد: «من فیلم متوسط بازی نمی‌کنم و زمانی هم متوجه شدم که با مسئولان ارشاد دولت قبلی نمی‌توانم کار کنم، هشت سال در سینما نبودم و از این فضا کناره‌گیری کردم و بیشتر در تلویزیون حضور داشتم.در زمان «مسافران» هم بعد از دو سالی که فعالیت نکردم، در کار بیضایی حاضر شدم. بعد از این‌که این دولت بر روی کار آمد، نشانه‌هایی را دیدم که می‌توان کار کرد. من بعد از سه ماه که با اکسیژن در خانه زندگی می‌کردم، حجت‌الله ایوبی و فرجی شبکه اول بدون عکاس و خبرنگار به من سر زدند و متوجه شدم که دوباره حضور دارم و حتی در جشنواره فیلم‌های یاس برای من بزرگداشت گرفتند که اتفاق خوبی بود. ارتباطی که در این مدت با پور احمد شکل گرفته بود، باعث شد در این کار حضور داشته باشم.»
مینا وحید تصریح کرد: «به پیشنهاد آقای قائم مقامی بود که من در این فیلم بازی کردم. اول با من تماس گرفتند و بعد که به دفترشان رفتم، آقای پوراحمد گفت من بیتایی هستم که در ذهنش داشته است.ما در حد دو سه جلسه با هم درباره نقش صحبت کردیم تا شناسنامه‌اش در بیاید. قرار نبود لهجه داشته باشم اما من بعد از صحبت با آقای پور احمد چند ساعت با دوستی که در خارج از کشور زندگی می کند صحبت کردم و با آن لهجه‌ای که از او برداشت کردم به دیدار پوراحمد رفتم و او هم داشتن این لهجه را پسندید.«
وی افزود: «کیانیان از روز اول فیلمبرداری بدون این که قبلا با هم صحبت کرده باشیم، به من کمک می‌کردند و با هدایت‌های وی این رابطه به خوبی در آمد.»
علی قائم‌مقامی نیز گفت: «ما طرح این فیلم را داشتیم که البته طرح خامی بود و بعد که پروانه ساخت گرفتیم و کل کار در ۳۳-۳۴ جلسه فیلمبرداری شد و این خیلی مدت زمان کمی برای کار است و کیومرث پوراحمد از افرادی است که پلان اضافه‌ای نمی‌گیرد. فیلم هم روزی ۱۰ ساعت فیلمبرداری داشتیم که کارگردان دقیق می‌دانست چه چیزی می‌خواهد و مجموعه‌ای از افراد حرفه‌ای در کار جمع شده بودند تا فیلم به نتیجه برسد.»
فردین خلعتبری نیز که آهنگسازی این فیلم را برعهده داشته است، گفت: «پوراحمد در تمام مراحل ساخت موسیقی در کنار من بود و فکر می‌کنم سبکی حضور او به همه گروه فیلمبرداری سرایت کرده است.»
وی اظهار کرد: «همین دیشب در زمان نمایش فیلم هم، گروه آرامش بسیاری داشتند و این به خاطر روح آرام پوراحمد بود. او با همه فیلم‌هایش زندگی می کند، حتی آنهایی که دوست داشته نشده و به این فکر می کند که چرا این اتفاق افتاده است. خوشبختانه پوراحمد دچار آلزایمر نمی‌شود و گذشته‌اش را فراموش نمی‌کند. وی همیشه نظراتش را بی‌پرده بیان می‌کند و هر اتفاق خوبی که افتاده تقصیر وی است.»
رضا کیانیان درخصوص نقشش عنوان کرد: «نقش حبیب در این فیلم خیلی تلخ و سنگین است. من خودم از فیلم تلخ خوشم نمی‌آید، چون در دنیا اینقدر تلخی است که نمی‌خواهم من هم یکی به آن اضافه کنم. شیرینی که به این نقش اضافه کردم باعث می‌شود مخاطب گاهی لبخند بزند. البته من هر کاری می کنم قبلا با کارگردانم درباره آن صحبت می کنم، هر چند که با پوراحمد مدت‌ها است که به زبان مشترکی رسیده‌ایم.»
وی گفت: «یکی از اخلاق‌های خوب مرحوم خسرو شکیبایی این بود که وقتی بازیگر کم تجربه‌ای در مقابلش قرار می‌گرفت با او دوستی را آغاز می کرد، به طوری که بازیگر جوان این فکر را می‌کرد که نوع رابطه به گونه‌ای است که گویا سال‌ها است که با هم دوست هستند. »
وی افزود: «من همین کار را می کنم، چون می‌دانم که می‌توانم برای بازیگر جوان مثل خسرو یک تکیه‌گاه باشم و معتقد هستم هر چقدر نقش مقابلم خوب بازی کند، من دیده می شوم و بالعکس.»
این هنرمند پیشکسوت اعلام کرد: « 90 درصد نقش‌هایی که تاکنون بازی کرده‌‌ام، منفی بوده. اما من تمام تلاشم را کردم تا اگر نقش منفی بازی می‌کنم به آن کمی مثبت بودن بیفزایم، چون نمی‌خواهم بگذارم نقش تخت بماند. من در بازی‌هایم کاری می کنم که تماشاگر آن شخصیت منفی را درک کند. من در بازی‌هایم به مخاطب می‌گویم که مگر خودت نمی‌خواهی که بخشوده شوی بنابراین دیگران را ببخش.»
وی بیان کرد: «با توجه به مشاوره‌های پزشک راهنمای فیلم، در بیماری آلزایمر ارتباط نورن‌ها قطع می‌شود و همین امر باعث می‌شود افراد آلزایمری ارتباط بین واقع و اشیا را متوجه نشوند. همین آنها را گیج می‌کند. برای همین است که در مقابل افراد جدید واکنش متفاوتی دارند.»
وی یادآور شد: «گاه به دلیلی که علم هم هنوز نمی‌داند ارتباط بین این نرون‌ها برقرار می‌شود و آنها افراد را می‌شناسند. بنابراین نباید فکر کنید که در آن لحظات سر کار رفته‌اید.»
کیانیان در این نشست گفت: « من همیشه روز اول فیلمبرداری روی بینی‌ام جوش می‌زند و همه گریمورها می‌دانند که باید آن را پنهان کنند. چون برای بازی در نقش‌های جدید اضطراب دارم و نمی‌دانم چه سرنوشتی پیدا می‌کند. البته جوش من بر سر این فیلم بیشتر از همیشه طول کشید تا خوب شود.»
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
