نکوداشت استاد آل‌یاسین (همایون کاشانی)

گروه استان‌های خبرگزاری آنا، استاد سیدرضا آل‌یاسین (همایون کاشانی) در ٢٨ بهمن ١٣٨٢ در بیمارستان بانک ملی ایران (سازمانی که ایشان عمری به پاک‌دستی و درست‌کرداری در آنجا به مردم خدمت کرده بود) درگذشت.(بیشتر بخوانید)

شادروان آل‌یاسین در غزل‌سرایی شاعری صاحب‌سبک و توان‌مند بود که می‌توانست با ترکیب‌آفرینی‌های تازه، خود را از سایه شعر عاشقانه و مرسوم فارسی بیرون بیاورد که استاد دکتر دادبه گفتنی‌ها را در این‌باره در مقدمه دیوان غزل‌های شاعر گفته‌اند.

آل‌یاسین آن‌گونه که از سایقه و سابقه خانوادگی ایشان نیز برمی‌آمد، خیلی زود در کنار غزل‌سرایی، به شعر آیینی پرداخت و کارهایی مانند ترجمه منظوم قرآن کریم، نهح‌البلاغه، شهیدان کربلا و صحیفه سجادیه و خطبه فدکیه را به یادگار گذاشت.

مرور خاطرات شخصی نگارنده با استاد همایون نشان می‌دهد که لحظات شبانه تا سحرگاه در سرودن این شعرهای آیینی بی‌اشک و ابتهال نبوده است و این به آن معنی است که شاعر در پی کار سفارشی و خودنمایی نبوده است و تا خود به سرحد اعتقاد هنرمندانه نمی‌رسیده، دست به قلم نمی‌برده است.

روشن است که چنین شاعری که به سبب اشتغال در بانک، سطوح گوناگون جامعه و مردم را می‌شناسد، زبان به طنز و انتقاد شاعرانه هم بگشاید و از این راه پاره‌ای دردسرها و حواشی را برای خود فراهم کند که البته همایون، هراسی از آنچه برایش درست می‌کردند، باکی نداشت.

در ۱۸ سال پس از وفات او اگر چه کوشش‌ها در حد مصادره لقب سیدالشعرا (که زیبنده او بود و فقط مقام سیادتش، هم آن را تضمین نمی‌کرد) پیشتر نرفت؛ اما با وجود شاعران جوان امروز کاشان (که اگر ایشان حیات داشتند به نیکی مورد تشویق واقع می‌شدند) شیوه غزل‌سرایی آل‌یاسین به او ختم شده است.

صفاتی مانند گشاده‌رویی و مهمان‌نوازی و اخلاق خوش داشتن و زبان به هجو نیالودن هم از آن چیزهایی است که محضر این شاعر را دوست‌داشتنی‌تر و دیریاب‌تر می‌ساخت و از این حیث هم ارتحال ایشان، پرشدن جایشان را متعذر می‌سازد. خاک جای استاد پر از نور آمرزش باد.

عبدالرضا مدرس‌زاده دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد کاشان

انتهای پیام/۴۱۰۳/