«موقعیت مهدی» با وسواس زیادی ساخته شده است/ انعکاس حرفه‌ای قهرمانی دوست‌داشتنی روی پرده نقره‌ای

به گزارش گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، سعیده نیک‌اختر، منتقد سینما در یادداشتی نوشت: فیلم سینمایی «موقعیت مهدی» به چند دلیل اثری دوست داشتنی است؛ نکاتی همانند فیلمنامه بسیار خوب، توجه درست به شخصیت‌پردازی، طراحی داستان و موقعیت‌ها. فیلم در رابطه با شخصیتی است که او را می‌شناسیم و یک قهرمان ملی است. بسیاری از تماشاگران درباره این شخصیت نکات مختلفی را خوانده و شنیده‌اند ولی فیلم فارغ از همه این نکات ساخته شده بود و اگر کسی شهید مهدی باکری را نمی‌شناخت، می‌توانست تشخیص دهد زندگی او از ابتدا تا انتها به‌عنوان قهرمان یک اثر نمایشی چه شرایطی داشته است.

فیلم با نمای معرفی شخصیت‌هایش آغاز می‌شود. کاراکترهای مختلف را بی‌دلیل وارد داستان نمی‌کند. از همان ابتدای قصه، شخصیت‌ها به مرور معرفی می‌شوند، دغدغه‌هایشان را بیان می‌کنند و تماشاگر با آن‌ها درگیر می‌شود. زمانی که شخصیت‌ها به‌طور کامل شناسانده شد، با آن‌ها در چالش‌های مختلف درام همراه می‌شویم و به مرور می‌بینیم تمام اتفاقاتی که در فیلم می‌افتد، همه معنی پیدا می‌کنند. به این دلیل که ما قبلاً آن شخصیت را شناختیم، با او همراه شدیم و می‌پذیریم که در چنین شرایطی، این رفتار از او سر بزند.

در حقیقت فضای فیلم «موقعیت مهدی» چنین نیست که شخصیت‌های مختلفی وارد قصه شوند و ما به جای اینکه با داستان فیلم درگیر شویم، به دنبال این باشیم که فلان شخص کیست، این کاراکترها چه نسبتی با هم دارند و قرار است چه کارهایی از آن‌ها سر بزند. نکاتی که در بسیاری از فیلم‌ها می‌بینیم که میزانسن‌های پربازیگر چیده می‌شود، همه دیالوگ می‌گویند، در این میان اتفاقی هم رخ می‌دهد و ما به‌عنوان مخاطب هنوز با شخصیت‌های داستان درگیریم و نمی‌توانیم تشخیص دهیم که نسبت‌ها با هم چیست؟ این یکی از نقاط قوت فیلم است و فارغ از اینکه «موقعیت مهدی» در مورد سوژه‌ای شناخته شده است، ما می‌توانیم به‌عنوان مخاطبی عام تشخیص دهیم و نسبت‌ها را متوجه شویم.

نکته دوم طراحی صحنه بود که در نخستین ساخته هادی حجازی‌فر بسیار شاخص است. فیلم در چند جغرافیای مختلف اتفاق می‌افتد؛ در ارومیه، اهواز، قم، آبادان و صحنه جنگ، اما با وجود این تعدد لوکیشن می‌توانیم این تغییرات را تشخیص دهیم و فضا را درک کنیم؛ هم از لحاظ مکانی و هم از لحاظ زمانی. نکته جالب اینجاست که نشانه‌ها و جزئیات بسیار دقیقی در صحنه‌های مختلف این فیلم استفاده شده است، از قوری و استکان گرفته تا پلیور دست‌بافت و لباس‌های شخصیت‌های مختلف و تمام آکسسوار صحنه همه چیز درست چیده شده است.

صحنه‌های جنگ هم تقریبا همین‌طور است، همه آن چیزی که در سکانس‌های نبرد فیلم «موقعیت مهدی» می‌بینیم، ساخته شده است. از مکان‌هایی همچون شهرک دفاع مقدس و... که قبلاً در فیلم‌ها وجود داشته، استفاده نشده است. همه این موارد در فیلم ساخته شده تا به درک بهتر از موقعیت فیلم و فضای ذهنی کارگردان نزدیک شویم. تا جایی که می‌توان گفت حجازی‌فر از ابتدا تمام این صحنه‌ها را در ذهن داشته و بعد با وسواس به تصویر کشیده است. حالا ما نتیجه این وسواس را روی پرده می‌بینیم، یعنی در مرحله انتهایی تصویرسازی ذهنی کارگردان قرار داریم.

نکته پایانی در رابطه با «موقعیت مهدی» موسیقی خوش ساخت آن است که در بخش‌هایی از کار نواهای آذری ارومیه را نیز می‌شنویم. در این فیلم از موسیقی‌های بومی و محلی استفاده شده و رفته‌رفته ما با همین سبک موسیقی به جنگ و حماسه نزدیک می‌شویم و تلفیق این دو سبک با هم به خوبی صورت گرفته است. این ترکیب موسیقیایی بسیار درست و استاندارد روی فیلم نشسته است. تا جایی که می‌تواند باری از فضاسازی کار را به دوش می‌کشد و مخاطب را با خود به پیش می‌برد، مخصوصاً بخش پایانی فیلم که موسیقی در آن‌جا یکی از نقاط ویژه این فیلم محسوب می‌شود.

انتهای پیام/۴۱۷۳/