مخاطب بیانیه قدرت‌های هسته‌ای کیست؟
بیانیه قدرت‌های هسته‌ای تنها زمانی می‌تواند کارایی و ضمانت اجرایی داشته باشد که خود این کشورها به خلع سلاح هسته‌ای تن داده و زرادخانه‌های هسته‌ای خود را نابود سازند.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، روسیه، انگلیس، آمریکا، چین و فرانسه به عنوان دارندگان بزرگ‌ترین زرادخانه‌های هسته‌ای در یک بیانیه مشترک تأکید کرده‌اند که جنگ هسته‌ای قابل بردن نیست و نباید هرگز وارد آن شد.
در این بیانیه آمده است: «از آنجا که استفاده از سلاح‌های هسته‌ای تبعات گسترده‌ای دارد ما تصریح می‌کنیم که سلاح‌های هسته‌ای تا زمانی که وجود داشته باشند بایستی در خدمت مقاصد دفاعی باشند، مانع ستیزه‌جویی شده و از جنگ جلوگیری کنند. ما قویاً باور داریم که باید از گسترش بیشتر چنین سلاح‌هایی جلوگیری کرد.»
این مواضع در بیانیه مشترک این کشورها در حالی مطرح شده که برخی از محافل رسانه‌ای تلاش کرده‌اند تا با ادعای تقارن آن با از سرگیری مذاکرات میان جمهوری اسلامی ایران و گروه ۱+۴، این بیانیه را نشانه همگرایی میان قدرت‌های مذکور برای مقابله با آنچه دست‌یابی ایران به سلاح هسته‌ای عنوان شده، نشان دهند.
این خط رسانه‌ای تلاش دارد تا اجماع‌سازی آمریکایی در قبال ایران را به مخاطب القاء و چنین وانمود کند که ایران در برابر این فشار گزینه‌ای جز عقب‌نشینی از مواضع و حقوق خود در روند مذاکرات ندارد.
حلقه تکمیلی این خط رسانه‌ای را ادعای فشار چین و روسیه بر ایران برای عقب‌نشینی از خواسته‌های خود و برجسته‌سازی مذاکرات نماینده روسیه در وین با نماینده آمریکا تشکیل می‌دهد.
این فضای رسانه‌ای با هدف اعمال فشار بر ایران و ایجاد اشتباه محاسبات در عملکردها و مطالبات ایران در دور جدید مذاکرات در حالی صورت می‌گیرد که نگاهی به تحولات عرصه جهانی بیانگر حقایقی است که واهی بودن این ادعا را آشکار می‌سازد.
طی ماه‌های اخیر تنش‌ها میان قدرت‌های هسته‌ای به شدت افزایش یافته است چنانچه از یک سو آمریکا و ناتو روسیه را به بهانه اوکراین تهدید به اقدام نظامی کرده‌اند که واکنش روسیه نیز پاسخگویی با تمام امکانات حتی گزینه هسته‌ای بوده است.
از سویی؛ تحرکات نظامی آمریکا و اروپا علیه تمامیت ارضی چین به بهانه تایوان شدت گرفته در حالی که پکن نیز تاکید دارد که از تمام ابزارها و قوای خویش برای حفظ تایوان بهره خواهد گرفت.
از سوی دیگر؛ تنش‌ها میان فرانسه با انگلیس و آمریکا بر سر منافع اقتصادی از جمله دور زدن پاریس توسط این کشورها در قرارداد ساخت زیر دریایی هسته‌ای با استرالیا شدت گرفته است.
با توجه به این مسائل می‌توان گفت که مخاطب بیانیه مذکور خود صادرکنندگان بیانیه بوده است و ارتباطی با ایران و مذاکرات وین ندارد.
نکته مهم اینکه؛ منظور از مقابله با رقابت هسته‌ای نه در حوزه مصارف صلح‌آمیز از دانش هسته‌ای بلکه مقابله با انحرافات هسته‌ای است، لذا نسبت دادن این بیانیه به جمهوری اسلامی که به اذعان جهانیان صرفا در حوزه صلح‌آمیز و ذیل «ان‌پی‌تی» خواستار بهره‌گیری از حقوق هسته‌ای خویش است ادعایی کاملا واهی است، به ویژه اینکه بر اساس فتوای رهبر معظم انقلاب تولید، نگهداری و استفاده از هرگونه سلاح کشتار جمعی از جمله هسته‌ای حرام می‌باشد.
حال این سوال مطرح است که چگونه می‌توان امنیت جهان را تامین و از آنچه رقابت هسته‌ای نامیده می‌شود جلوگیری کرد؟ در پاسخ به این پرسش بررسی ریشه ناامنی هسته‌ای جهان امری قابل توجه است که در چند بعد قابل ارزیابی است:
نخست؛ تلاش قدرت‌های هسته‌ای برای نوسازی زرادخانه‌های اتمی زمینه‌ساز رقابت ناسالم در جهان است، چنانچه آمریکا ۷۰۰ میلیارد دلار برای نوسازی زرادخانه هسته‌ای خود اختصاص داده و فرانسه و انگلیس نیز رسما بر افزایش کلاهک‌های هسته‌ای خویش تاکید کرده‌اند.
روسیه نیز در واکشن به رفتارهای ناتو و غرب، افزایش توان هسته‌ای را حق خود عنوان کرده و چین نیز اخیرا با صدور بیانیه‌ای بر لزوم افزایش توان زرادخانه هسته‌ایش تاکید نموده است.
دوم؛ رفتارهای غیر منطقی و تهدیدآمیز آمریکا علیه سایر کشورها، اجبارا برخی کشورها را به سمت سلاح هسته‌ای سوق داده است، چنانچه اقدامات هسته‌ای کره شمالی واکنشی بوده به تهدیدات امنیتی، اقتصادی و سیاسی آمریکا علیه این کشور در حالی که کره شمالی بارها تاکید کرده است که شرط کنار نهادن رویکردهای هسته‌ایش پایان تهدیدات آمریکا علیه این کشور است.
در همین حال اقداماتی همچون خروج آمریکا از پیمان‌های موشک‌های بالستیک با روسیه که تهدیدی برای امنیت هسته‌ای و موشکی جهان شده از دیگر عوامل رقابت هسته‌ای در جهان می‌تواند باشد.
نکته مهم آنکه؛ سکوت جهانی در برابر استفاده آمریکا از سلاح هسته‌ای علیه مردم ژاپن در جنگ جهانی دوم آغاز راهی برای رقابت هسته‌ای در جهان شد لذا بازخواست و محاکمه آمریکا به دلیل آن جنایت بزرگ و البته جنایاتی که کشورهایی همچون فرانسه و انگلیس علیه مردم در آفریقا برای انجام آزمایش‌های هسته‌ای صورت دادند، می‌تواند مولفه‌ای برای خلع سلاح هسته‌ای در جهان باشد.
سوم؛ دوگانگی قدرت‌های بزرگ در قبال مسائل هسته‌ای می‌رود تا به تهدیدی برای امنیت جهان مبدل و رقابت هسته‌ای را تشدید کند. سکوت غرب در برابر کلاهک‌های هسته‌ای رژیم صهیونیستی و یا قرار داد آمریکا و انگلیس جهت ساخت زیردریایی هسته‌ای برای استرالیا نمودی از این رفتارهای تامل برانگیز است.
این رفتار البته در ابعاد دیگر نیز مشاهده می‌شود چنانچه قدرت‌های بزرگ در حالی ادعای خلع سلاح شیمیایی را سر می‌دهند که خود به جنایت‌کاران و تروریست‌ها سلاح شیمیایی علیه مردم بی‌گناه می‌دهند.
دادن سلاح شیمیایی به رژیم صدام علیه ملت ایران و در سال‌های اخیر دادن سلاح شیمیایی به تروریست‌ها در عراق و سوریه و حتی استفاده از این سلاح‌ها توسط کلاه سفیدها در سوریه در حالی که اعای رفتارهای بشر دوستانه را داشته‌اند و نیز استفاده رژیم صهیونیستی و سعودی از این بمب‌ها علیه فلسطینی‌ها و مردم یمن نمودی از این تناقض رفتاری است.
به عبارت دیگر می‌توان گفت که غرب با دادن سلاح هسته‌ای و شیمیایی و کشتار جمعی به تروریست‌ها و رژیم‌های جنایت‌کار عملا زمینه‌ساز تهدید امنیت جهان شده‌اند.
چهارم؛ آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در حالی مسئول خلع سلاح هسته‌ای و منع اشاعه است که قدرت‌های بزرگ با به انحراف کشاندن آژانس به سیاسی‌کاری و حاشیه‌های بی‌منطق نظیر پرونده‌سازی دروغین علیه ایران، عملا آژانس را از مسئولیت اصلی خویش مبنی بر خلع سلاح و منع اشاعه دور ساخته که نتیجه آن نیز ایجاد حاشیه امن برای قدرت‌های هسته‌ای برای نگهداری و گسترش زرادخانه‌هایشان است.
بر این اساس؛ بیانیه قدرت‌های هسته‌ای تنها زمانی می‌تواند کارایی و ضمانت اجرایی داشته باشد که خود این کشورها به خلع سلاح هسته‌ای تن داده و زرادخانه‌های هسته‌ای خود را نابود سازند و از سوی دیگر از رفتارهای دوگانه در قبال مسئله هسته‌ای دست برداشته و با تناقضات رفتاری زمینه‌ساز ایجاد رقابت هسته‌ای در جهان نشوند.
منبع: نورنیوز
انتهای پیام/
انتهای پیام/
