مواد شش‌گانه طرح جرم سیاسی تصویب شد/ مصادیق جرم سیاسی و غیرسیاسی مشخص شدند

به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری آنا، نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جریان بررسی طرح جرم سیاسی با تصویب مواد 1 و 2 این طرح، مصادیق جرم سیاسی را تعیین کردند.

طبق ماده 2 طرح جرم سیاسی، جرایم زیر در صورت انطباق با شرایط مقرر در ماده 1 این قانون جرم سیاسی محسوب می‌شوند:

الف- توهین یا افترا به رؤسای سه قوه، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، معاونان رئیس‌جمهوری، وزرا، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، نمایندگان مجلس خبرگان و اعضای شورای نگهبان به واسطه مسئولیت آنان.

ب- توهین به رئیس یا نماینده سیاسی کشور خارجی که در قلمرو ایران وارد شده است. با رعایت مفاد ماده 517 قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات.

پ- جرایم مندرج در بندهای «د» و «ه» ماده 16 قانون فعالیت احزاب، جمعیت‌ها، انجمن‌های سیاسی و صنفی و انجمن‌های اسلامی یا اقلیت‌های دینی شناخته شده مصوب 1360/6/7.

ت- جرایم مقرر در قوانین انتخابات خبرگان رهبری، ریاست جمهوری، مجلس شورای اسلامی و شورای اسلامی شهر و روستا به استثنای مجریان و ناظران انتخابات.

ث- نشر اکاذیب.

توهین و افترا به مسئولان نظام جرم سیاسی محسوب می‌شود

همچنین بر اساس تصمیم نمایندگان مجلس شورای اسلامی، توهین و افترا به مسئولان نظام بدون آنکه مرتکب، قصد ضربه زدن به اصل نظام را داشته باشد جرم سیاسی محسوب می‌شود.

به موجب مصوبه مجلس، هر یک از جرایم مصرح در ماده 2 این قانون مانند توهین و افترا به رؤسای سه قوه، رئیس مجمع تشخیص، وزرا، رئیس‌جمهوری، معاونان رئیس‌جمهوری، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، نمایندگان مجلس خبرگان رهبری و اعضای شورای نگهبان چنانچه با انگیزه اصلاح امور کشور علیه مدیریت و نهادهای سیاسی یا سیاست‌های داخلی یا خارجی کشور ارتکاب یابد، بدون آنکه مرتکب قصد ضربه زدن به اصل نظام را داشته باشد جرم سیاسی محسوب می‌شود.

چه جرایمی، جرم سیاسی محسوب نمی‌شوند؟

نمایندگان مجلس شورای اسلامی همچنین در نشست علنی امروز یکشنبه پارلمان ماده 3 طرح جرم سیاسی را پس از بحث و تبادل نظر به تصویب رساندند. طبق این ماده، مباشرت، مشارکت، معاونت و شروع به جرایم زیر جرم سیاسی محسوب نمی‌شود:

الف- جرایم مستوجب حدود، قصاص و دیات.

ب- سوء قصد به مقامات داخلی و خارجی.

پ- آدم‌ربایی، گروگان‌گیری و سلب غیرقانونی آزادی افراد.

ت- بمب‌گذاری و تهدید به آن، هواپیماربایی و راهزنی دریایی.

ث- سرقت و غارت اموال، ایجاد حریق و تخریب عمدی.

ج- حمل و نگهداری غیرقانونی، قاچاق و خرید و فروش سلاح، مواد مخدر و روانگردان.

چ- رشا و ارتشا، اختلاط، تصرف غیرقانونی در وجوه دولتی‌، پولشویی، اختلاف انواع ناشی از جرم مذبور.

ح- جاسوسی و افشای اسرار.

خ- تحریک مردم به تجزیه‌طلبی، جنگ و کشتار و درگیری.

د- اختلال در داده‌ها یا سامانه‌های رایانه‌ای و مخابراتی به کارگرفته شده برای ارائه خدمات ضروری عمومی یا حاکمیتی.

ذ- کلیه جرایم علیه عفت و اخلاق عمومی اعم از جرایم ارتکابی به وسیله سامانه‌های یارانه‌ای یا مخابراتی یا حامل‌های داده یا غیر آن.

تعیین نحوه رسیدگی به جرایم سیاسی

بهارستان‌نشینان در ادامه کار خود نحوه رسیدگی به جرایم سیاسی را با تصویب ماده 4 طرح جرم سیاسی تعیین کردند. بر اساس ماده 4 این طرح؛ نحوه رسیدگی به جرایم سیاسی و مقررات مربوط به هیئت منصفه آن مطابق آیین‌دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری است.

مرجع تشخیص جرم سیاسی

همچنین نمایندگان مجلس در جلسه علنی امروز -یکشنبه 4 بهمن‌ماه- بهارستان با ماده 5 طرح جرم سیاسی موافقت کردند. ماده 5 این طرح تصریح می‌کند: تشخیص سیاسی بودن اتهام با دادسرا یا دادگاهی است که پرونده در آن مطرح است. متهم می‌تواند در هر مرحله از رسیدگی در دادسرا و تا پایان جلسه اول دادرسی در دادگاه نسبت به سیاسی‌بودن اتهام خود ایراد کند. مرجع رسیدگی‌کننده طی قراری در این مورد اظهارنظر می‌نماید. شیوه صدور و اعتراض به این قرار تابع مقررات آیین‌دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری است.

امتیازات قانونی مجرمان سیاسی

با تصویب ماده 6 طرح جرم سیاسی امتیازات قانونی مجرمان سیاسی نیز مشخص شد. بر اساس ماده 6 این طرح؛ موارد زیر نسبت به متهمان و محکومان جرایم سیاسی اعمال می‌گردد:

الف- مجزا بودن محل نگهداری در مدت بازداشت و حبس از مجرمان عادی

ب- ممنوعیت از پوشاندن لباس زندان در طول دوران بازداشت و حبس

پ- ممنوعیت اجرای مقررات ناظر به تکرار جرم

ت- غیرقابل استرداد بودن مجرمان سیاسی

ث- ممنوعیت بازداشت و حبس به صورت انفرادی به جز در مواردی که مقام قضائی بیم تبانی بدهد یا آن را برای تکمیل تحقیقات ضروری بداند لکن در هر حال مدت آن نباید بیش از پانزده روز باشد.

ج- حق ملاقات و مکاتبه با بستگان طبقه اول در طول مدت حبس

چ- حق دسترسی به کتب، نشریات، رادیو و تلویزیون در طول مدت حبس