واکنش علی مرادی به وداع با فدراسیون وزنه‌برداری
رئیس فدراسیون وزنه‌برداری به دریافت حکم بازنشستگی و رفتنش از فدراسیون واکنش نشان داد.
به گزارش گروه ورزش خبرگزاری آنا علی مرادی پس از دریافت حکم بازنشستگی خود با انتشار پیامی به این اتفاق واکنش نشان داد. متن کامل این پیام به این شرح است:
«به نام خداوند قادر متعال که دانا به ذات امور، افعال و افکار بندگانش است؛ در چنین بینشی، قطعاً در هر رخداد و واقعه‌ای می‌توان خیری را جست‌وجو کرد و به آن رسید که این امر شاید معنای عملی عبارت الخیر فی ما وقع باشد.
اینک که به حکم وزارت ورزش و جوانان، توفیق خدمتگزاری به جامعه ورزش و خانواده معزز رشته وزنه‌برداری از این‌جانب سلب شده و با تمدید مهلت قانونی انجام‌وظیفه در کسوت ریاست فدراسیون وزنه‌برداری موافقت نشده است (علی‌رغم اینکه چنین امکانی برای ۲ سال آینده هم وجود داشت) ضمن تمکین و احترام به تصمیم اتخاذشده، لازم می‌دانم به برخی موارد، اشاره‌ای کوتاه و مختصر داشته باشم.
پس از پایان دوران ورزش قهرمانی در لباس ملی‌پوش رشته وزنه‌برداری که اواسط دهه ۶۰ خورشیدی رخ داد، بنا بر وظیفه‌ای که بر دوشم نهاده شد و در برهه‌ای حساس و سرنوشت‌ساز، سکان هدایت فدراسیون وزنه‌برداری به این‌جانب سپرده شد. در طول ۳۳ سال گذشته، چه در بعد مسئولیت‌های داخلی و چه در مجامع آسیایی و جهانی، آنچه به‌عنوان اصل نخست مدنظرم قرار داشت، خدمت صادقانه به علاقه‌مندان این رشته پرزحمت بود چرا که خود سال‌ها با مشکلات و دغدغه‌های مرسوم وزنه‌برداران آشنا بودم. طبیعتاً آغاز فعالیت‌های مدیریتی آن هم در دهه ۶۰ که امکانات و اعتبارات بسیار محدود بود، سختی‌های خاص خود را به همراه داشت و در چنین شرایطی، طراحی و اجرای برنامه‌های کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت کار چندان آسانی نبود اما به فضل پروردگار و همراهی و همکاری اهالی زحمتکش خانواده وزنه‌برداری، با تلاش شبانه‌روزی و حرکتی همه‌جانبه، درنهایت ماحصل کار گروهی مشمول برکتی شد که در مسابقات المپیک، رقابت‌های جهانی، باشگاهی و همچنین پیکارهای رده‌های سنی پایه نمود عینی پیدا کرد.
طبیعتاً طی این مسیر طولانی و سی‌وچندساله با فراز و نشیب‌های فراوانی همراه بود که امروز درصدد بازگویی آن‌ها نیستم اما امروز بسیار خرسندم که در پایان دوران مسئولیتم، آرزوهای مهمی چون فعال شدن رشته وزنه‌برداری در بخش بانوان به یک واقعیت تبدیل شده و ایضاً نسل جدیدی در حال خودنمایی است که در صورت توجه درست و هدایت صحیح ایشان، می‌تواند تا حداقل یک دهه افتخارآفرینی‌های جوانان برومند ایرانی در صحنه‌های بین‌المللی را تضمین کند.
امروز مسئولیت حساس ریاست فدراسیون وزنه‌برداری را در حالی به جانشین خود واگذار می‌کنم که تیم ملی بزرگ‌سالان مردان ایران اخیراً نایب‌قهرمان جهان شده و زنان ایرانی هم به رتبه ارزنده ششمی جهان نائل آمده‌اند. دختران نوجوان ایرانی هم بر سکوی سوم جهان تکیه زده‌اند و در رده پسران جوان و نوجوان هم عناوین ارزنده بین‌المللی حاصل آمده است. این‌ها همه به آن معناست که در صورت توجه به سرمایه‌های موجود و ظرفیت‌های انکارناپذیر ایجاد شده، می‌توان سال‌های سال از رشته وزنه‌برداری انتظار تداوم افتخارآفرینی‌ها و شاد کردن دل مردم ورزش دوست کشورمان را داشت.
حالا وقت آن رسیده که این امانت گران‌مایه و البته خطیر را به دیگری بسپارم؛ امانتی که برای حفظ و صیانت از ارزش‌ها و شأن و منزلت آن، خون‌دل‌ها خورده‌ام و آن را شبیه یک فرزند پاس داشته‌ام.
در چنین شرایطی قصد گله‌گزاری و شکایت از ناملایمات، کاستی‌ها، بی‌توجهی‌ها و بعضاً عدم حمایت‌های کافی و وافی در برهه‌های مختلف زمانی ندارم و ترجیح می‌دهم به جای حرف زدن از نقایص و مشکلات، آرزوی توفیق برای جامعه وزنه‌برداری ایران کنم و این نوید را بدهم که این رشته ورزشی جذاب و مدال‌آور، در بستری پاک و علمی ان‌شاءالله همچنان خبررسان شادی‌ها و موفقیت‌های جوانان ایرانی خواهد بود.
ازنقطه‌نظر حضور در مجامع بین‌المللی نیز با توجه به رایزنی‌های صورت گرفته و تمهیدات اندیشیده شده، امکان احراز کرسی‌های تعیین‌کننده فدراسیون جهانی وزنه‌برداری برای این‌جانب و دیگر نمایندگان ایران فراهم شده بود تا در انتخابات پیش رو، شاهد حضور پررنگ کشورمان در پست‌های کلیدی و تصمیم‌ساز بین‌المللی باشیم اما تعویق انتخابات ازیک‌طرف به همراه فراغت این‌جانب از مسئولیت ریاست فدراسیون وزنه‌برداری ایران، قطعاً شرایط را به گونه دیگری رقم خواهد زد. بااین‌حال انتظار دارم تفکر و اندیشه نقش‌آفرینی تعیین‌کننده ایرانی‌ها در مجامع و مسندهای معتبر آسیایی و جهانی، همچنان با قوت و تدبیر دنبال شود تا از این حیث نیز پشتوانه‌های پرنفوذی داشته باشیم.
در پایان عرایضم، ضمن گردن نهادن به آنچه مقدر است، اعلام می‌دارم برای سربلندی رشته وزنه‌برداری، کما فی السابق از هیچ کوشش و تلاشی فروگذار نخواهم کرد چرا که خود را یکی از فرزندان این خانواده می‌دانم و تا زنده هستم، دل در گرو اعتلای بیش از پیش آن دارم.»
انتهای پیام/۴۱۲۷/
انتهای پیام/
