بریل بینبریج با تایتانیک به ایران آمد

به گزارش گروه فرهنگی آنا نشر شورآفرین رمانی از بریل بینبریج را با نام «هرکسی به فکر خودش» ترجمه و منتشر کرده است.

بریل بینبریج (1932-2010)بریل بینبریج (1932-2010)از بزرگ‌ترین نویسندگان ادبیات انگلیسی‌‌ است که او را به سبب داستان‌های روان‌شناسانه‌اش می‌شناسند، هم‌چنین از او با عنوان «جواهر ملت انگلیس» و «بانوی نویسنده» یاد می‌کنند.بینبریج بیش‌ترین نامزدی جایزه بوکر را – پنج بار- در کارنامه‌‌‌ی خود دارد، و در سال 2010 به پاس همین حضور پیوسته در نامزدی نهایی جایزه بوکر، از سوی آکادمی بوکر تقدیر شد و جایزهی ویژه به او تعلق گرفت. بینبریج در سال 2009 نیز نامزد دریافت جایزه نوبل شده بود. هم‌چنین او دوبار جایزه ادبی کاستا (ویتبرد) را برای بهترین رمان سال بریتانیا در سال‌های ١٩٧٧ و ١٩٩٦ برای رمان‌های «هر کسی به فکر خودش» و «وقت هرز» دریافت کرد. رمان «روز گردش کارخانه» نیز علاوه بر نامزدی بوکر، جایزه کتاب اول گاردین را از آن خود کرد و در روزنامه معتبر انگلیسی آبزِروِر در فهرست صد رمان برتر دنیا جای گرفت. سال ٢٠٠٨، روزنامه تایمز، بریل بینبریج را در فهرست خود، جزو ٥٠ نویسنده بزرگ بریتانیایی از سال ١٩٤٥ تا 2008 قرار داد.

رمان «هر کسی به فکر خودش» روایتی است جسورانه، استادانه، شگفت، نو و تازه از یکی از بزرگ‌ترین و تراژیک‌ترین حوادث تاریخ بشر: تایتانیک، کشتی غول‌پیکری که در سال 1912 مسافرانش را با «رویای انگلیسی-آمریکایی»‌ به قعر آب‌‌ها کشاند. بینبریج در این رمان، تصاویری از تایتانیک را جلوی چشم ما می‌گذارد که در سال‌های اخیر با آن‌ها کاملا آشنا شده‌ایم، از پله‌های سرسرای اصلی تایتانیک و میزهای شام پرزرق‌وبرق گرفته تا وضعیت فلاکت‌بار عرشه‌های درجه سه. در این رمان ما همه این‌ها را از دریچه چشم‌های جوان بیست‌ودوساله به نام مورگان می‌بینیم که خود از طراحان کشتی است؛ تصاویری اعجاب‌انگیز از یکی از عجایب دهه اول قرن بیست که همه‌چیز آن حتا تصویر آن در اذهان ما عظیم و بزرگ است: از نامش که به معنای عظیم‌الجثه است، عظمت ابعادش، فلسفه و بهانه ساخته‌شدنش و بحث‌وجدل‌های اخلاقی درباره ماجرای غرق‌شدنش گرفته تا امروز که بیش از یک قرن از فاجعه تایتانیک می‌گذرد که این نیز خود رویداد بزرگی به شمار می‌رود؛ آن‌طور که مورگان می‌گوید: «جالب‌ترین قصه دنیا.»

بینبریج از یک روز پیش از حرکت تایتانیاک از بندر ساوت‌همپتون به نیوریوک، داستان این تراژدی را روایت می‌‌کند تا لحظه‌هایی که مسافران با غرور به عظمت تایتانیک می‌نگرند و با شوروشوق و هیجان و بی‌خبر از حادثه، رویاهای‌شان را روی عرشه کشتی پرواز می‌دهند تا بامداد 15 آوریل که تراژدی در قلب اقیانوس اتفاق می‌افتد؛ بینبریج، مرثیه‌وار و با تصاویری بکر و بدیع، ما را کلمه‌به‌کلمه به قلب حادثه می‌کشاند؛ آن‌طور که سوزان هیل نویسنده بزرگ بریتانیایی می‌گوید، بینبریج نفس‌مان را با نبضِ هر کلمه و حسِ هر تصویر تا پایانِ ناتمامِ تراژدی بند می‌آورد، و وادارمان می‌کند که باز برگردیم عقب، به خوانشِ دوباره و دوباره «هر کسی به فکر خودش» تا همه آدم‌های این کشتیِ شکسته را که با چشم‌های باز روی آب به بالا، به آسمان نگاه می‌کنند، دوست بداریم، زیرا «فرصت ما آدم‌ها برای خوشحال‌ کردن زنده‌ها خیلی کم است، ولی تا ابد برای دوست‌ داشتن مُرده‌ها وقت داریم.»

نشر شورآفرین، پیش از این از بریل بینبریج رمان «وقت هرز» (بهترین کتاب سال انگلیس، 1977) را با ترجمه آزاده فانی منتشر کرده بود.