گزارشی از یک روز در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی؛
«دانشجو» بودن از سکه افتاده است؟/ علم بهتر از ثروت
بی‌تفاوتی نسبت به نظام حکمرانی زنگ خطر برای مؤذنان جامعهبه مناسبت روز دانشجو، بزرگداشت‌ها و جشن‌های متعددی در واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی برگزار شد. جشن واحد تهران مرکزی با یک روز تأخیر در سالنی که مملو از دانشجو بود، برگزار شد ولی سوالی که ذهن را درگیر می‌کند از سکه افتادن «دانشجویی» است.
گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، لاله قلی‌پور- رویای ورود به دانشگاه و داشتن تحصیلات عالی در خیل عظیمی از دهه شصتی‌ها موج می‌زد. سد کنکور و رتبه‌های نجومی، امید بسیاری از داوطلبان کنکوری را بر باد می‌داد. شاید بسیاری از داوطلبان قبل از عشق به مهندس، پزشک و وکیل شدن، عشق‌شان، دانشجو شدن بود ولی چند دهه بعد و در سال ۱۴۰۰ نه تنها با اشتیاق نیمی از داوطلبان مجاز کنکور سراسری برای انتخاب رشته مواجه نیستیم بلکه انگار دانشجو شدن از سکه افتاده است شاید هم دانشجو شدن.
البته که فاصله زمین تا آسمانی بین «دانشجویی» و «دانشجویی» وجود دارد. با باطل شدن کارت دانشجویی، دوران دانشجویی دانشجو تمام می‌شود ولی دانشجو تا پایان عمر در جستجو و طلب دانش است. دانشجو راحت جَوزده می‌شود؛ جو شلوغ‌بازی، جو هول شدن، جو ناگهان همه چیز را عوض کنیم، جو ما مبارزیم، جو اصلاحات، جو تندروی، جو رادیکالیسم این‌وری یا آن‌وری، جو مد، جو روشن‌فکری، جو فقط ما می‌فهمیم ولی دانشجو را هیچ‌وقت، هیچ جوی نمی‌گیرد. دانشجو به رشته‌اش به رتبه‌اش به معدل و به دانشگاهش می‌نازد ولی دانشجو به علاقه‌ها، توانایی‌ها و هدف‌هایش می‌نازد.
دانشجو می‌خواهد در طول چند سال دوران دانشجویی‌اش ایران را آباد کند و مدرکش را هم که گرفت همه چیز یادش می‌رود و سراغ کسب و کار و خانواده‌داری می‌رود، دانشجو اما می‌خواهد در این چند سال کمی سواد و آگاهی‌اش را زیاد کند تا شاید بتواند نقش کوچک ولی واقعی و مثبتی در تحولاتی که دیشب شروع نشده‌اند و احتمالا تا چند صد سال دیگر نیز ادامه دارند، بازی کند. دانشجو پس از اتمام دوران دانشجویی دیگر دانشجو نیست بلکه همکار، همسر، پدر یا مادر است ولی دانشجو همیشه دانشجو است حتی اگر همکار، همسر، پدر یا مادر شده باشد.
دانشجو به محض اینکه کارت دانشجویی‌اش صادر شد، جامعه‌شناس، کارشناس امور سیاسی، حقوق‌دان و اصولا صاحب‌نظر می‌شود. دانشجو اما معمولا ده‌ها سال طول می‌کشد تا در یک یا دو زمینه صاحب‌نظر شود. دانشجو را هیچ‌کس بیست سال دیگر به خاطر نمی‌آورد ولی دانشجو احتمالا استاد شده یا محققی برجسته با دامنه تأثیرگذاری بسیار گسترده. دانشجو غر می‌زند و بهانه می‌گیرد اما دانشجو تحلیل می‌کند.
شاید برای دیدن این دانشجو و آن دانشجو همین چند ساعت جشنی که به مناسبت روز دانشجو در تالار غدیر دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی برگزار شد، کفایت کند. جشن فوق العاده‌ای برای روز دانشجو که ورودی آن مزین به تصویر امامین انقلاب اسلامی و سردار شهید حاج قاسم سلیمانی بود و با شمعدان‌ها، فانوس و سقف آذین بندی شده با سربندهای یازهرا(س) و یاحسین(ع) به سنگر جبهه‌ها می‌ماند.
و در انتهای این راهرو، سالنی است مملو از جمعیت دانشجویان با حضور و اجرای چند لحظه‌ای عبدالله روا، مجری صاحب سبک تلویزیون تا گروه سرود زینبیون، فرزندان شهدای مدافع حرم و با حضور مهدی اقراریان، عضو شورای شهر تهران تا سید محمودرضا آقامیری، رئیس دانشگاه و از اجرای برنامه‌های شاد و مفرح تا سخنرانی‌های دانشجوپسند که تشویق‌های مکرر حضار، سالن را گاه‌به‌گاه منفجر می‌کرد و این حقیقت که دانشجو روح دانشگاه است را زنده‌تر می‌کرد به راستی آموزش مجازی رنگ و روح را از دانشگاه‌ها برد.
بی‌تفاوتی نسبت به نظام حکمرانی زنگ خطر برای دانشجویی که باید موذن جامعه باشد
«دانشجو مؤذن جامعه است اگر خواب بماند نماز امت قضا می‌شود.» سخنی از شهید بهشتی است و در کلیپی که به مناسبت روز دانشجو و پس از تلاوت روح بخش آیاتی از قرآن مجید و سرود ملی پخش شده، ذهن مخاطب را برای فهم مفهوم آن درگیر می‌کند. کلیپی حاوی گلایه‌ها، دغدغه‌ها، پیشنهاد و مطالبه‌های دانشجویان و البته با سوال جالبی از آنان «اگر به عقب برگردی باز هم دانشجو می‌شوی؟» و جواب‌های مشابه که بله، بله و البته چند بله مشروط زیرا همه آن‌ها دغدغه‌ای مشترک دارند، اشتغال بلافاصله پس از فارغ‌التحصیلی. پایان کلیپ با شروع سخنان سید ابوالفضل سیدمحمدی، معاون فرهنگی و دانشجویی واحد تهران مرکزی همراه است و جمله شهید بهشتی که رمزگشایی می‌شود «مؤذن کارش خبررسانی است و با اذان زدن اعلام می‌کند این لحظه وقت نماز و ارتباط با خدا است و این تشبیه وظیفه خطیری را متوجه دانشجویان می‌کند و انجام اصلی‌ترین کار در جامعه را نشان می‌دهد.»
هدف از حضور دانشجویان در دانشگاه یادگیری است، اگر خوب بیاموزید، می‌فهمید که علم بهتر و موثرتر از ثروت استمهدی اقراریان، عضو شورای اسلامی شهر تهران دیگر سخنران این برنامه، چرایی مؤذن بودن دانشجویان از سوی شهید بهشتی را دانستن اینکه در چه موقعیت مکانی و زمانی قرار گرفته است، می‌داند «بی‌تفاوتی نسبت به نظام حکمرانی زنگ خطر برای دانشجویی است که باید مؤذن جامعه باشد.»
به عقیده وی امروز تحول در کشور نیازمند به انرژی ، توان و مشارکت دانشجویان است و اگر این حضور و دغدغه‌مندی اتفاق نیفتد تغییر ایجاد نمی‌شود لذا بازگشت و حرکت کشور به سمت اداره علمی و مبتنی بر نظام نخبگانی مهم است.
هدف از حضور دانشجویان در دانشگاه یادگیری است
شیوع کرونا، تمام جهان و نیز کشور ما را تحت تأثیر قرار داد و همه را در بهت فرو برد. متعاقب آن، حضورها، مجازی شد و یکی از آن نهادهای به شدت درگیر، دانشگاه‌ها بودند. هر چند مجازی شدن، مانع از تعطیلی آموزش شد ولی آسیب‌های جدی در سطح گسترده به آن وارد آورد زیرا از سویی اساتید با این شیوه آموزشی بیگانه بودند و از سوی دیگر خواه ناخواه موجب پیش پا گذاشتن راه‌های دور زدن استاد توسط دانشجویان با شرکت نصف و نیمه در کلاس‌ها شد.
بیشتر بخوانید:
«مشکل زیادی در آموزش مجازی وجود دارد چه در کلاس درس و چه امتحان در نتیجه با افت کیفیت آموزشی و نیز با تقلب معنادار در امتحانات مواجه شده‌ایم و ادامه روند فعلی به شدت ضرر آفرین است.» این واکنش رئیس دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی خطاب به دانشجویان در پاسخ به درخواست آن‌ها برای مجازی بودن امتحانات پایان ترم نیمسال جاری بود.
دانشجو موذن جامعه است، اگر خواب بماند نماز امت قضا می‌شوداگر هدف از ورود به دانشگاه، درس خواندن از روی رفع مسئولیت و احساس زرنگی کردن با یک حاضری در ابتدای کلاس و به دنبال کار خود رفتن و تقلب در امتحان، پرتاب کلاه فارغ‌التحصیلی، دریافت مدرکی برای قاب گرفتن و آویزان کردن بر در و دیوار خانه و اشتغال به کار نامرتبط، موثر نبودن و بی‌تفاوتی نسبت به حل مسائل جامعه است، این دانشجویی آن دانش جویی نیست. سید محمودرضا آقامیری معتقد است «هدف از حضور دانشجویان در دانشگاه یادگیری است، اگر خوب بیاموزید، می‌فهمید که علم بهتر و موثرتر از ثروت است.»
در ادامه برنامه، حضور حجت‌الاسلام مرتضی جلیلی، مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه آزاد اسلامی استان تهران اندکی متفاوت بود و رو به دانشجویان با اشاره به اینکه روز دانشجو به صورت خاص برای دانشجویان است و باید حرف های شما را بشنویم با طرح سوالاتی و پاسخ از دانشجویان، شنیدن دغدغه‌های آن‌ها را اولویت نهاد دانست.
«برنامه‌های جشن روز دانشجوی واحد تهران مرکزی به دو نیمه تقسیم شده است. نیمه اول مختص سخنرانی‌ها و نیمه دوم نیز اجرای برنامه‌های شاد» این جمله را زوج پرشور جوانی که اجرای صحنه را بر عهده دارند به سخن می‌آورند و سالن با اعلام برنامه‌های نیمه دوم باز هم با تشویق وصف ناپذیر دانشجویان به مرز انفجار می‌رسد. بلافاصله آقای مجری بدون همراهی همسرش اجرای ترانه‌های ماندگار به زبان‌های محلی را با همراهی حضار می‌خواند.
اجرای گروه سرود زینبیون فرزندان شهدای مدافع حرم برای چند لحظه سالن را آسمانی می‌کند و البته در کنار آن تقدیر از مدافعان سلامت، کادر درمان و اهدا جوایز به فعالان واکسن نیز جالب توجه است.
استاد عزیزی که روانشناس است برای لحظاتی کلیدهای موفقیت و روانشناسی زندگی موفق را با زبان دانشجوپسند به دانشجویان می‌آموزد.
عبدالله روا، مجری برنامه‌های تلویزیونی و البته معروف‌ترین اجرایش ویدئوچک از شبکه ورزش که شوخی با مسائل روز ورزش ایران است با آمدن به روی استیج نه فقط سالن محل اجرا بلکه انگار تمام تالار و دانشگاه را منفجر می‌کند با آن اجرای همیشه دوست داشتنی.
سین برنامه به ایستگاه پایانی نزدیک می‌شود و تقدیرها از دانشجویان با معدل ۲۰ و تقدیم احکام دبیران تشکل‌ها، پایان برنامه است. سالنی که مملو از دانشجویان و دانشجویان بود. دانشجویانی که سر به زیر، آرام و متین به فکر ساختن ایرانی آباد، بدون وابستگی و در اندیشه نخبگانی خود تلاش برای حل مسائل کشور دارند و در نقطه مقابل دانشجویانی که تمام خواسته‌شان از رئیس دانشگاه و معاونان، برگزاری امتحانات به شیوه مجازی است و در اندیشه‌شان تنها به قاب گرفتن مدرکی می‌اندیشند به راستی آیا «دانشجو» بودن از سکه افتاده است؟
انتهای پیام/۴۱۶۷/پ
انتهای پیام/
