«رمانتیسم عماد و طوبا» و تلاش برای خلق کمدی رمانتیک ایرانی

گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، محمد جلیلوند - یکی از معضلاتی که سینمای ایران در دهه نود درگیر آن بوده، غلبه دو گونه کمدی و ملودرام بر سایر گونه‌ها بوده که سبب یکنواختی فیلم‌های روی اکران شده است. آثاری که حول محور جامعه و مسائل و مشکلات آن چرخیده و تخیل، حلقه مفقوده آن به حساب می‌آید.

در سال‌های اخیر تلاش‌هایی برای تولید آثاری متفاوت با جریان روز سینمای ایران صورت گرفته که گاه به نتایج قابل اعتنایی هم منتهی شده است.

«کاوه صباغ‌زاده» پس از ساخت فیلم «ایتالیا ایتالیا» که آنچنان که باید در اکران عمومی قدر ندید، در دومین فیلم خود نیز در همین مسیر حرکت کرده و «رمانتیسم عماد و طوبا» را در این حال و هوا روایت می‌کند. او که علاقه زیادی به کمدی-رمانتیک دارد، قصه خود را برپایه عشق میان عماد و طوبا بنا کرده و دیگر اجزا را حول محور آن قرار داده است.

در اینجا با فیلمنامه‌ای شخصیت‌محور مواجهیم که یکی از تم‌های اصلی سینما (عشق)، قهرمان‌هایش را به هم پیوند زده و قصه را پیش می‌برد. صباغ‌زاده، قصه‌اش را خوب و بدون لکنت شروع کرده و به نقطه عطف نخست می‌رساند، اما پس از آن یک شیب نزولی را طی کرده و تا حدودی از هسته اولیه خود به ویژه در نیمه میانی دور می‌شود. اهل سینما و تئاتر بودن، این دو ایده‌ای مناسب برای شکل دادن شوخی‌های جذاب به نظر می‌رسد که در عمل به خلق چند شوخی جذاب منتهی شده است.

فیلمنامه براساس الگوی کمدی-رمانتیک نوشته شده و پیش می‌رود اما به یک‌باره به سمت کمدی-فانتزی رفته و پس از چند سکانس دوباره به همان الگوی نخست برمی‌گردد. در عین حال با جلو رفتن قصه و نزدیک شدنش به یک سوم پایانی، قصه به سمت حوزه‌های روانشناسی به ویژه در حوزه کودک رفته و تلاش کرده تا پیام خود را در این باب به مخاطبان خویش منتقل سازد. از طرف دیگر فیلم روی خط قرمزهایی که کمدی-رمانتیک‌های ایرانی با آن مواجه هستند، مانور داده و شوخی‌های بامزه‌ای را خلق کرده که به خوبی تماشاگرانش را می‌خنداند. به علاوه اینکه صباغ‌زاده روی وجوه بصری فیلم خود کار کرده و از رنگ و به ویژه نور برای خیال‌انگیزتر کردن فیلم خود سود جسته که جزو نقاط قوت آن به حساب می‌آید.

انتخاب بازیگر در کمدی-رمانتیک‌ها از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار بوده و تنها اندک لغزشی در این زمینه می‌تواند کلیت کار را به خطر بیندازد. اتفاقی که به نوعی در رمانتیسم عماد و طوبا رخ داده است. الناز حبیبی که تجربه‌های موفقی در قاب کوچک تلویزیون داشته، در نخستین نقش یک سینمایی‌اش تلاش کرده تا در قالب نقش برود. کاری که تا حدودی هم در انجام آن موفق بوده و نامزدی سیمرغ بلورین نقش اول زن را برایش به ارمغان آورده است. اما حسام محمودی پارتنر مناسبی برای حبیبی نبوده است.

«رمانتیسم عماد و طوبا» با همه ضعف‌ها و قوت‌هایش، تلاش ستودنی یک فیلمساز برای ساختن دنیایی است که در آن تخیل به کار رفته و می‌تواند تماشاگر خسته از ملودرام‌های تلخ اجتماعی را به سمت خویش بکشاند.

*فعال رسانه‌ای در حوزه سینما و تلویزیون

انتهای پیام/۴۱۷۳/