حسینی در گفت‌وگوی تفصیلی با آنا:
سفرهای استانی رئیس‌جمهور صرفاً به حضور در میان مردم محدود نشود/ ضرورت اولویت‌بندی مشکلات به تفکیک هر استان
کارشناس ارشد جامعه‌شناسی سیاسی گفت: سفرهای استانی رئیس‌جمهور در کوتاه‌مدت مطلوبیت دارد و نکته مثبتی است اما در بلندمدت اگر با اقدامات دیگری اضافه و همراه نشود، می‌تواند به یک تهدید برای سرمایه اجتماعی تبدیل شود.
گروه سیاست خبرگزاری آنا، حدود ۲ ماه از آغاز دوره ریاست‌جمهوری حجت‌الاسلام سید ابراهیم رئیسی می‌گذرد و وی در این مدت به ۵ استان خوزستان، سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی، ایلام و کهگیلویه و بویر احمد سفر کرده است؛ رئیس‌جمهور در این سفرها ضمن بازدید از مراکز مهم، به دیدار و گفت‌وگو با مردم محلی پرداخته است.
کارشناسان معتقدند که قطعاً ماهیت سفرهای استانی مسئولان مثبت است اما اگر این سفرها هدفمند و برنامه‌محور باشد، ثمرات بیشتری به همراه خواهد داشت.
بر همین اساس و پیرامون اهمیت برنامه‌محوری سفرهای استانی مسئولان، گفت‌وگویی با سید جواد حسینی، کارشناس ارشد جامعه‌شناسی سیاسی و عضو هیئت‌علمی دانشگاه امام صادق (ع) انجام داده‌ایم که در زیر می‌خوانید:
آنا: به عقیده شما کلیت سفرهای استانی رئیس‌جمهور چگونه است و چه فوایدی به همراه دارد؟ آیا این سفرها موجب افزایش اعتماد مردم نسبت به حاکمیت می‌شود؟
در دولت روحانی رابطه دولت-ملت آسیب‌های جدی دید
حسینی: در ۸ سال گذشته رابطه دولت-ملت و رابطه اعتماد فی‌مابین مسئولان و مردم آسیب‌های جدی دیده بود و مدیران ارشد کشور تمایلی به حضور در میان مردم نداشتند؛ در دو سال آخر دوره رئیس‌جمهور قبل، شیوع ویروس کرونا نیز در این خصوص مزید بر علت شد. ثمره این فاصله منجر به این شد که در بحث سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی جامعه دچار مشکلات جدی شدیم و این قضیه در جریان انتخابات خردادماه خودش را نشان داد.
بیشتر بخوانید:
برخی سفرهای استانی در ادوار گذشته فرمایشی بود/ ضرورت حضور بی‌واسطه بین مردم
کسری بودجه غافلگیرکننده/ مهم‌ترین چالش دولت رئیسی چیست؟
دولت حجت‌الاسلام رئیسی از این نظر که تلاش می‌کند فاصله اجتماعی بین مردم و دولت و نظام را کاهش دهد و منابع سرمایه اجتماعی را تقویت کند، برای جامعه ایرانی مطلوب است و ملت هم از آن استقبال می‌کند اما این مسئله در کوتاه‌مدت جواب می‌دهد.
سفرهای استانی و دیدار رئیس‌جمهور با مردم شاید در یک بازه زمانی ۶ تا ۹ ماهه پاسخگو باشد و مقداری جامعه را ترمیم کند اما می‌توان گفت که بعد از این زمان سفرهای استانی و ارتباط چهره‌به‌چهره نمی‌تواند تولید سرمایه اجتماعی کند و بالعکس حتی ممکن است تبدیل به نقطه ضد خودش هم بشود زیرا مردم نیاز دارند که پس از مدتی، تأثیر مثبت تلاش‌های دولت جدید را در زندگی خود لمس کنند؛ به عبارت دیگر این سفرها در کوتاه‌مدت مطلوبیت دارد و نکته مثبتی است اما در بلندمدت اگر با اقدامات دیگری اضافه و همراه نشود، می‌تواند به یک تهدید برای سرمایه اجتماعی تبدیل شود.
آنا: برنامه‌محوری و هدفمندی این سفرها چه اهمیتی دارد؟ یعنی اینکه برنامه‌ریزی شود که سفرهای استانی به حضور رئیس‌جمهور در بین مردم محدود نشود؛ به‌طور مثال رویکرد تحولی ۶ ماهه نسبت به هر استانی که حجت‌الاسلام رئیسی در آن حضور میابد، وجود داشته باشد. به نظر شما آیا این مسئله می‌تواند اتفاق بیفتد و وقوع آن چه اهمیتی دارد؟
حسینی: در علم مدیریت مهم‌ترین مسئله‌ای که ذکر می‌کنند این است که مدیر باید بتواند اولویت را تشخیص دهد. اگر یک گروه کارکشته از بدنه معاونت اجرایی و معاون اول رئیس‌جمهور یا سایر مسئولان دولت، در سفرهای استانی رئیس‌جمهور، با این ذهنیت وارد شوند که اولویت‌های آن استان مبنای بحث، بررسی، تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی قرار بگیرد، موجب می‌شود که برنامه‌محوری و اولویت‌بندی مورد توجه قرار گیرد. این مسئله مهمی است که می‌بایست اولویت مشکلات هر استان مبنای سفر استانی باشد و سفرها به صرف دیدار و حضور در بین محدود نشود.
آنا: به عقیده شما چه برنامه‌ای می‌توان تدوین کرد که به‌طور مثال از یک سال دیگر که دولت به‌طور کامل مستقر شد، دیگر نیازی به حضور شخص رئیس‌جمهور در استانها نباشد بلکه یک سیستم مشخص و کارآمدی وجود داشته باشد که مسئولان هر استان بتوانند در یک برنامه منظم کار خودشان را انجام دهند؟
حسینی: اولین مسئله این است که وقتی اولویت‌های هر استان مشخص شود، وزیر مسئول آن استان مشخص می‌شود. یعنی اگر مسئله فلات مرکزی ایران مسئله کشاورزی است، طبیعتاً باید وزیر کشاورزی مسئول شود. اگر به‌طور مثال مسئله بیکاری در استان کردستان مبنا است، وزیر کار باید مسئول آن استان شود. اگر مسئله آب در خوزستان است، وزیر نیرو باید مسئول شود؛ به عبارت دیگر در هر سفر استانی اولویت آن استان که تشخیص داده شد، وزیر مربوطه باید پیگیر آن مسئله باشد.
استاندار غیربومی برای دولت هزینه‌ساز است
نکته دوم استانداران هستند. استانداران باید توانمند و بومی باشند تا بتوانند مسائل استان را به خوبی تشخیص دهند و از ظرفیت سفر استانی رئیس‌جمهور برای حل مشکل استفاده کنند. به نظر من استانداران غیربومی مثل آن چیزی که در سیستان اتفاق افتاد، منجر به یکسری هزینه‌ها برای دولت می‌شود.
کسی که استاندار یک استان پرچالش و پربحران می‌شود و استان را هم نمی‌شناسد، یک فرصت زمان طولانی نیاز دارد تا با مسائل استان آشنا شود و این برای دولت هزینه‌زاست، لذا اگر وزرای مربوطه، در هر استان مسئول پیگیری اولویت آنجا شوند و استانداران هم به‌عنوان نیروهای بومی در منطقه پیگیر مسائل باشند، باید امیدوار باشیم که سفرهای استانی به نتیجه برسد.
انتهای پیام/
انتهای پیام/
