رئیس‌جمهور آذربایجان با آتش بازی نکند؛
سخنرانی الهام علی‌اف در زنگ حساب!/ ایران بازشدن پای صهیونیسم و ناتو را به مرزهای شمالی بر نمی‌تابد
رئیس‌جمهور آذربایجان در حالی به رزمایش‌های نظامی ایران در مرزهای شمالی واکنش نشان داده که باکو در نرد عشق باختن با صهیونیست‌ها و برگزاری رزمایش‌های متعدد با اعضای ناتو زبانزد است.
به گزارش گروه جهان خبرگزاری آنا، به نظر می‌رسد که الهام علی‌اف، رئیس‌جمهور آذربایجان خیلی زود فراموش کرده است که سه دهه پیش وقتی اتحاد جماهیر شوروی به فروپاشی کشیده شد و چندین جمهوری تحت کنترل کمونیست‌ها ازجمله همین آذربایجان اعلام استقلال کردند، جمهوری اسلامی ایران در میان اولین کشورهایی بود که استقلال باکو را به رسمیت شناخت.
حیدر علی‌اف، پدر الهام علی‌اف وقتی به‌عنوان اولین رئیس‌جمهور آذربایجان به قدرت رسید، آن‌قدر خیالش از بابت امنیت مرزها با ایران راحت بود که توانست با خیال راحت اقدام به برنامه‌ریزی اقتصادی کند، در مناقشه به ارث رسیده از دوره شوروی در منطقه قره‌باغ وارد شود و در ضمن از برکات اقتصادی و ژئوپلیتیکی همسایگی با ایران برخوردار شود.
باکو استقلالش را مدیون حمایت‌های تهران است
الهام علی‌اف، رئیس‌جمهور آذربایجان، اگر اندکی مطالعه تاریخی داشته باشد به‌خوبی می‌تواند متوجه شود که چه خطرهایی می‌توانست متوجه کشور تازه به استقلال رسیده آذربایجان بشود، اگر ایران به‌عنوان یک کشور بزرگ و قدرتمند از بازگشت باکو به آغوش سرزمین مادری استقبال می‌کرد. این در حالی است که علی‌اف همه برکات همسایگی با ایران را فراموش کرده و مغرور از پیروزی در جنگ ۴۴ روزه با ارمنستان (۲۷ سپتامبر ۲۰۲۰)، تمرین نیروهای مسلح کشورمان را در مناطق مرزی، زیر سؤال می‌برد.
تهران نه تنها ادعایی برای بازگرداندن جمهوری آذربایجان فعلی که در طول تاریخ بخشی از خاک سرزمینی ایران بوده ندارد، حتی به این کشور هم کمک کرد که وضعیت بهتری در خلال جنگ قره‌باغ داشته باشد
بهتر است نگاهی به مانورهای نظامی بیندازیم که نیروهای مسلح جمهوری آذربایجان در آن‌ها شرکت فعال داشتند و با مخالفت تهران روبه‌رو نشدند. طی یک سال گذشته مانورهای نظامی دو و چندجانبه ترکیه و جمهوری آذربایجان در خاک دو کشور در حال برگزاری بوده که به‌سرعت هم از بابت وسعت منطقه و هم از بابت تعداد نیروهای حاضر در مانور رو به افزایش بوده‌اند.
رزمایش مشترک نظامی جمهوری آذربایجان و ترکیه با عنوان «برادران ناگسستنی ۲۰۲۱» در جمهوری خودمختار نخجوان، رزمایش نظامی مشترک ۱۲ روزه «آناتولی ۲۱» از ۲۸ ژوئن تا ۱۰ ژوئیه با حضور نیروهای ویژه ترکیه، آلبانی، جمهوری آذربایجان، قطر، قزاقستان، پاکستان و ازبکستان در مناطق اطراف آنکارا، مانور مشترک «مصطفی کمال آتاتورک - ۲۰۲۱» بین نیروهای نظامی ترکیه و جمهوری آذربایجان در حومه باکو، رزمایش یک‌هفته‌ای «دوستی سه برادر – ۲۰۲۱» از ۱۲ تا ۲۰ سپتامبر با حضور نیروهای ویژه ترکیه، پاکستان و آذربایجان در باکو، و سلسله رزمایش‌های کوچک و بزرگ آبی ترکیه و آذربایجان در دریای خزر ازجمله این رزمایش‌ها بودند.
بیشتر بخوانید:
اردوغان سالگرد پیروزی آذربایجان را در جنگ قره‌باغ تبریک گفت
مصاحبه ضدایرانی رئیس‌جمهور آذربایجان با رسانه ترکیه‌ای
جالب اینجاست که علی‌اف در مصاحبه با خبرگزاری ترکیه‌ای آناتولی مدعی شده؛ «رزمایش نیروهای ایرانی اتفاق بسیار شگفت‌آوری است زیرا چنین اقدامی در دوران ۳۰ ساله استقلال آذربایجان رخ نداده بود. البته هر کشوری می‌تواند هر رزمایش نظامی را که می‌خواهد در خاک خود انجام دهد. این حق حاکمیت اوست. اما سؤال اینجاست که چرا اکنون و چرا در مرز ما؟ این سؤالات را نه من بلکه جامعه آذربایجان می‌پرسند. آذربایجانی‌های سراسر جهان آن را می‌پرسند.»
وی سپس ایران را به‌صورت غیرمستقیم به حمایت از تصرف خاک آذربایجان توسط ارمنستان متهم کرده و می‌پرسد: «چرا در دوره اشغال، چنین تمریناتی انجام نشد. چرا وقتی ارامنه در جبرئیل، زنگیلان و فضولی بودند ایران رزمایش نظامی برگزار نکرد؟ چرا این کار پس از آزادسازی این سرزمین‌ها و پایان ۳۰ سال اسارت و اشغال صورت می‌گیرد؟ این‌ها سؤالاتی مشروع هستند. البته ما تمایل نداریم اتفاقی بیفتد که به همکاری بلندمدت منطقه آسیب برساند. آذربایجان در اینجا نیز بسیار مسئولانه رفتار می‌کند و امیدوارم واکنش‌های احساسی نسبت به اقدامات قانونی ما موقتی باشند.»
بازخوانی دستورات فرمانده وقت سپاه پاسداران در حمایت از آذربایجان
علی‌اف اگر رسانه‌های کشور خودش را هم رصد کند، به‌راحتی می‌تواند به مصاحبه‌ای از سردار محسن رضایی، فرمانده اسبق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با شبکه بین‌المللی سحر در سال ۱۳۹۱ دست یابد و به این نتیجه برسد که اگر ایران نبود شاید مناقشه قره‌باغ تا باکو و گنجه هم گسترش می‌یافت. محسن رضایی در مصاحبه خود اظهار کرده بود: تعداد زیادی ایرانی در جنگ قره‌باغ شرکت کردند که علاوه بر زخمی‌ها که به کشور منتقل شدند، تعداد زیادی از شهدای ایرانی جنگ قره‌باغ نیز در باکو مدفون هستند. شخصاً دستور داده بودم تا وضعیت منطقه قره‌باغ مشخص شود و ارتش جمهوری آذربایجان با تجهیزات نظامی مناسب تجهیز شده و آموزش‌های لازم نیز برگزار شود.
بنابراین، مناسبت دارد که علی‌اف برود ببیند که وقتی تاجیکستان از ابرقدرت اتحاد جماهیر شوروی جدا و مستقل شد، مجبور شد در یک مناقشه مرزی نزدیک به یک هزار کیلومتر از خاک خود را به ابرقدرت دیگری به نام چین واگذار کند؛ اما تهران ادعایی برای بازگرداندن جمهوری آذربایجان فعلی که در طول تاریخ بخشی از خاک سرزمینی ایران بوده، نداشت که هیچ، حتی به این کشور هم کمک کرد که وضعیت بهتری در خلال جنگ قره‌باغ داشته باشد.
علاوه بر این، علی‌اف در خصوص ورود کامیون‌های ایرانی به آرتساخ نیز رجزخوانی کرد؛ اما این ترددها قبل از جنگ ۴۴ روزه به آرتساخ یا همان منطقه ارمنی‌نشین قره‌باغ بر اساس قوانین بین‌المللی صورت می‌گرفت و به‌هیچ‌وجه غیرقانونی نبود. بعد از جنگ ۴۴ روزه هم گذرگاه لاچین که خاک ارمنستان را به آرتساخ متصل می‌کند، هم بر اساس توافق سه‌جانبه باکو، مسکو و ایروان در اختیار صلح‌بانان روس قرار داشته است و عبور از آن تحت نظارت نیروهای روس بخشی از توافق آتش‌بس است. بنابراین، علی‌اف که این همه علامت سؤال در مقابل ایران قرار داده، خودش باید به سؤالات بسیاری پاسخ دهد. این کدام کشور است که خاکش را به حیاط‌خلوت نیروهای جاسوسی رژیم صهیونیستی تبدیل کرده است؟ مگر باکو نمی‌داند که این اقدام تا چه حد می‌تواند حساسیت ایران را برانگیزد؟
نگاه علی‌اف به غرب و همکاری عمیق نظامی باکو با تل‌آویو اگرچه باعث عقب‌نشینی نیروهای نظامی ارمنستان از قره‌باغ شد اما دیری نخواهد پائید که نه‌تنها قره‌باغ بلکه تمامی خاک جمهوری آذربایجان را به میدان جدید نبردهای نیابتی در منطقه تبدیل کند
اگرچه آمار دقیقی در دست نیست اما خبرهای متعدد، بیانگر حضور امنیتی رو به رشد رژیم صهیونیستی در جمهوری آذربایجان با محوریت «پایگاه هوایی قبله» است. شمار نیروهای امنیتی اسرائیل در این کشور بین ۵۰۰ تا یک‌هزار نفر ذکرشده است. به گفته منابع میدانی همین حمایت رژیم صهیونیستی بود که باعث شد نیروهای باکو دست به پیشروی‌های سریع علیه ارتش ارمنستان در خلال جنگ ۴۴ روزه بزنند.
عدم دوراندیشی علی‌اف، قفقاز جنوبی را در بحرانی عمیق و ماندگار خواهد کشید
کارشناسان علوم نظامی وقتی رویکرد نظامی باکو را در کنار حضور نظامی ارتش ترکیه و نیروهای امنیتی اسرائیلی در جمهوری آذربایجان می‌گذارند تنها نقشه‌ای که در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد، اقدام غیرعاقلانه باکو در فراهم کردن زمینه تغییرات ژئوپلیتیکی در منطقه قفقاز جنوبی است که اولین صدمه را به همین آذربایجان خواهد زد.
چندی پیش علی‌اف به‌صورت آشکار از حمله به جنوب ارمنستان صحبت کرد تا بتواند جمهوری آذربایجان را به خاک جمهوری خودمختار نخجوان متصل کند. این اقدام یعنی اینکه ایران دیگر مرزی با ارمنستان نداشته باشد. این یعنی تغییر جغرافیای سیاسی منطقه و کشاندن پای ناتو تا کرانه غربی دریای خزر. کدام کشور در منطقه بوده که با حضور نظامیان ناتو به‌ویژه آمریکایی‌ها به تنش و جنگ کشیده نشده باشد؟
علی‌اف نمی‌داند که روسیه حضور ناتو در دریای خزر را تحمل نخواهد کرد؟ حضور نظامی ترکیه به‌عنوان عضو ناتو در منطقه قفقاز جنوبی همین الان هم اوضاع را بسیار شکننده کرده است چه رسد به اینکه باکو بخواهد در اقدامی احتمالی جنوب ارمنستان را اشغال کند.
بیشتر بخوانید:
تجارت زمینی ایران، قربانی اختلافات آذربایجان و ارمنستان/ غرب در حال موج‌سواری رسانه‌ای است
در مرزهای شمالی ایران چه می‌گذرد؟ رمزگشایی از تحرکات توسعه‌طلبانه جمهوری آذربایجان/ باکو رؤیای ابرقدرتی قفقاز را در سر می‌پروراند
علاوه بر همسایه شمالی جمهوری آذربایجان یعنی روسیه، همسایه جنوبی این کشور یعنی ایران به‌دقت تحولات منطقه را رصد می‌کند و همین امر باعث شده که بالاترین مقامات نظامی و سیاسی کشور به این نتیجه برسند که نیاز به رزمایشی امنیتی در کرانه جنوبی رود ارس ضروری است.
از طرفی، نگاه علی‌اف به غرب و همکاری عمیق نظامی و اقتصادی باکو با تل‌آویو اگرچه باعث عقب‌نشینی نیروهای نظامی ارمنستان از قره‌باغ شد اما دیری نخواهد پایید که نه‌تنها قره‌باغ بلکه تمامی خاک جمهوری آذربایجان را به میدان جدید نبردهای نیابتی در منطقه تبدیل کند.
همگان مطلع هستند که ایران در چهار دهه گذشته آن‌قدر از بابت نظامی، اطلاعاتی، مدیریت بحران و خودکفایی اقتصادی توانمند شده که از پس یک بحران جدید در قفقاز جنوبی برآید اما آیا باکو و الهام علی‌اف هم تا این حد به خود اطمینان دارند که پای خطرناک‌ترین و بدنام‌ترین رژیم‌ها را به خاک خود گشوده‌اند؟
انتهای پیام/۴۱۵۵/پ
انتهای پیام/
