نگاهی به آخرین وضعیت شناگران/ هدف عالی تیم ملی واترپلو

به گزارش گروه ورزش خبرگزاری آنا، کسب مدال در ورزش‌های آبی اهمیت بسیار زیادی دارد و ارزش مدال‌های رشته‌های منتسب با این ورزش‌ها در مسابقات مهمی چون المپیک و بازی‌های آسیایی حس می‌شود، جایی که بسیاری از کشورهایی که در جدول توزیع مدال‌ها بالاترین جایگاه را به دست می‌آورند، بیشتر مدال‌های خود را از این رشته‌ها به دست آورده‌اند.

در ایران سه رشته آبی شنا، شیرجه و واترپلو زیر نظر یک فدراسیون اداره می‌شود و بودجه‌ای که در اختیار این فدراسیون با وجود سه رشته ورزشی قرار می‌گیرد قابل قیاس با برخی تک‌رشته‌ها نیست. با این وجود سطح انتظارات از ورزش‌های آبی بسیار بالاست و چون نمی‌توان به‌طور دقیق این رشته ورزشی را با دیگر رشته‌ها مقایسه کرد، بنابراین اشتباهات زیادی در برآورد نتایج می‌شود.

پیشرفت محسوس شنا

در رشته ورزشی شنا، طبق مطالعاتی که انجام شده یک ورزشکار باید از سنین کودکی وارد این رشته شود تا بتواند در طی مدت هشت تا ۱۲ سال به جایگاه بسیار خوبی برسد و صاحب موفقیت‌های زیادی شود. متأسفانه در ایران چنین موضوعی مورد توجه قرار نمی‌گیرد و انتظار می‌رود در ورزش پایه شنا، یک شناگر بتواند در مدت زمان مشابهی که یک کشتی‌گیر، شمشیرباز یا فوتبالیست شناخته می‌شود، آن شناگر نیز موفق باشد در حالی که چنین اتفاقی ممکن نیست. رشد ورزش شنا در ایران در مقایسه با گذشته بسیار بهتر بوده است. در مرحله نخست تغییر رکورد ملی که به‌مراتب رخ می‌داد از نگاه منتقدان ارزشی نداشت. پس از آن، رسیدن به سطح قهرمانی آسیا رخ داد، ‌البته در مسابقاتی که به‌عنوان قهرمانی قاره برگزار نشد و بسیاری می‌گفتند قدرت‌های سطح اول در این مسابقات حضور نداشتند، بنابراین ارزشی ندارد.

در حال حاضر شنای ایران توانسته به مرحله‌ای برسد که دو شناگر آن پیش از المپیک ۲۰۲۰ توکیو توانستند سهمیه B مسابقات را به دست آورند و جالب اینکه در حال حاضر هفت شناگر آماده داریم که می‌توانند به رکوردهای المپیک حمله کنند. دورنمایی که برای چند سال آینده دیده می‌شود، کسب سهمیه مستقیم المپیک است نه اینکه مدال‌آوری در چنین مسابقات معتبری رخ دهد و در مجموع می‌توان گفت عملکرد شنای ایران در هشت سال اخیر صعودی بوده و اگر به گذشته بازگردیم ما حتی یک شناگر هم نداشتیم تا بتواند به رکوردهای جهانی نزدیک شود. اگرچه در حال حاضر هم فاصله وجود دارد ولی می‌توان این فاصله را کم و کمتر کرد.

هدف باارزش ملی‌پوشان واترپلو

در رشته ورزشی واترپلو پس از آنکه سه دوره این رشته به بازی‌های آسیایی اعزام نشد، با انتخاب سرمربی خارجی تمرینات گسترده‌ای انجام شد و بحث استعدادپروری با جدیت پیگیری شد، در نتیجه این تیم توانست در بازی‌های آسیایی جاکارتا به مدال برنز دست یابد. این در حالی است که هدف بعدی واترپلوئیست‌های ایران حضور در دیدار فینال بازی‌های آسیایی چین است که دو سال دیگر برگزار می‌شود. مسلماً با وجود تیم‌های آماده ژاپن و قزاقستان، تیم ایران برای حضور در دیدار فینال باید از یکی از این دو تیم عبور کند ولی تیمی که در گذشته حتی حضورش در مرحله بعدی گروهی دشوار به نظر می‌رسید و به همین دلیل اعزام نمی‌شد، با حضور در مسابقات آسیایی به مدال برنز رسیده و می‌توان امیدوار بود که چنین اتفاقی رخ دهد.

ایران قصد میزبانی مسابقات جوانان جهان و جام باشگاه‌های آسیا را دارد تا با این کار تعداد مسابقات ملی‌پوشان به بهانه‌های مختلف افزایش یابد و آنها تجربه بیشتری پیدا کنند، ضمن اینکه نباید فراموش کرد به خاطر همه‌گیری ویروس کرونا، واترپلو به مدت یک سال در آسیا تعطیل بود.

انتظار معقول از شیرجه

در شیرجه به نسبت سرمایه منابع انسانی و سخت‌افزاری عملکرد خوبی داشتیم. تیم‌های قاره کهن در سطح اول آسیا و جهان حضور دارند. کره شمالی، ژاپن، چین و حتی کره جنوبی توانستند نتایج خوبی بگیرند و در بسیاری رقابت‌ها آنها با دو شیرجه‌رو حضور پیدا می‌کنند. فراموش نکنیم که امکانات کافی برای رشد ورزش شیرجه در ایران وجود ندارد. وقتی که استخری در بسیاری از استان‌ها نداریم و دایو استانداردی وجود ندارد، نمی‌توان انتظار داشت در استانی مانند یزد شاهد ارتقای شیرجه‌روها باشیم ولی در آذربایجان شرقی که چنین امکاناتی وجود دارد، در تبریز شاهد چنین اتفاقی هستیم و در تهران هم طبیعتاً این اتفاق رخ می‌دهد.

سرمایه‌گذاری به اندازه کافی، مسلماً نتیجه می‌دهد. واترپلو شرایط بهتری را تجربه کرد، سرمربی خارجی داشت و در نتیجه به مدال آسیایی رسید. پیگیری‌های صورت گرفته در شنا باعث شد تا به عنوان مثال پایگاه ملی اصفهان را داشته باشیم که یکی از شناگران آنها به سهمیه B المپیک رسید. متین بالسینی در حال تمرین با کاوه بیک اوغلی مربی ایرانی‌الاصل ساکن انگلستان است. اگر بتوانیم در شیرجه هم پایگاه مناسبی ایجاد کنیم، قطعاً چنین اتفاقی رخ می‌دهد. فراموش نکنیم حمید کریمی با نمایش بسیار خوبی که داشت، بورسیه فدراسیون جهانی شد و به کازان روسیه رفت تا در آنجا تمرینات خود را انجام دهد ولی به خاطر همه‌گیری ویروس کرونا دچار افت شد و حتی در مسابقات انتخابی المپیک نتایج خوبی نگرفت. مجتبی ولی‌پور هم که دیگر شیرجه‌رو موفق ماست، در دو بخش انتخابی المپیک شرکت کرد و عملکرد بهتری ارائه کرد. تا زمانی که امکانات لازم برای شیرجه فراهم نشود، نمی‌توانیم از این رشته هم انتظار پیشرفت داشته باشیم.

انتهای پیام/۴۰۴۸/