اتفاقی وارد تیراندازی شدم/ طلای المپیک زندگی‌ام را عوض کرد

به گزارش گروه ورزش خبرگزاری آنا، جواد فروغی مهمان برنامه «شب نشینی» بود. قهرمان المپیک در رشته تیراندازی که از اعضای کادر درمان است، اظهار کرد: چند نکته و زاویه در آرامش من وجود دارد که ممکن است به ویژگی‌های شخصیتی‌ام برگردد. تیراندازی آرامش دهنده و مستلزم آرامش است؛ اگر تیرانداز آرامش ویژه‌ای نداشته باشد نمی‌تواند عملکرد مناسب داشته باشد. مورد دیگر این است که قبل از مسابقات خیلی دعا می‌کنم که خدا آرامش را از من نگیرد چون بالاخره فضای مسابقه بر ذهن تیرانداز تأثیر می‌گذارد. در رشته تیراندازی به ندرت می‌توان متوجه احساسات تیرانداز شد چون ریتم تیراندازی این اجازه را به تیرانداز نمی‌دهد که همین موضوع کار را سخت می‌کند.

وی بیان کرد: بین ۱۰ تا ۱۵ سال از دوران خدمتم باقی مانده است. بعد از کرونا همه مراکز ورزشی باشگاه‌ها تعطیل شدند امکان حضور برای تمرین در باشگاه‌های تیراندازی را نداشتیم و مجبور بودیم در خانه ریتم خشک مثل تصویرسازی ذهنی مقاومت و ... را پیش ببریم. بعد از آرام شدن نسبی اوضاع توانستیم اندکی به تمرین برسیم و بعد از آن راه‌اندازی مسابقات آنلاین کمک بزرگی کرد ولی بازهم کرونا ضربه خود را زده بود. امید به المپیک نداشتم اما بعد از مدالم در هند و کرواسی امیدم بیشتر شد. امید مردم از تیراندازی افزایش یافته بود و همه کشورها چشمشان به ایران بود. فاصله کرواسی تا المپیک کمتر از دو هفته بود و تبلیغ مناسب رسانه‌ها باعث شد به قهرمانی امیدوار تر شوم.

قهرمان تیراندازی المپیک توکیو افزود: تیراندازی چیزی است که علاقه‌مندان زیادی دارد هرچند حرفه‌ای نباشد. من هم مانند همه افراد علاقه به تیراندازی داشتم اما زمینه حرفه‌ای نداشتم و ورودم به این عرصه کاملاً اتفاقی شد. باشگاه کوچکی در بیمارستان وجود دارد که سالنی نمور و کوچک با چند خط کوچک و ساده ساخته بودند و در همین سالن تمریناتم را آغاز کردم. از همان شبی که مدال را گرفتم تماس‌های مسئولان و افراد برای تبریک به من شروع شد؛ شانس آوردم که آن روز گوشی در دهکده المپیک جا مانده بود. خستگی‌های من و بهم ریختگی زندگی‌ام از همان شب آغاز شد و هنوز هم درگیر هستم. از ابتدای کار برتری خود را ثابت کردم؛ اختلاف نمره خیلی زیاد شده بود حتی اگر دستم را بدون دقت بالا می‌بردم کافی بود. قبل از المپیک احتمال می‌دادم مدال بیاورم اما به اینکه چقدر می‌تواند زندگی‌ام را عوض کند فکر نکرده بودم.

فروغی درباره زندگی شخصی‌اش گفت: در زمان جنگ ۹ ماهه بودم و متولد دهلران هستم. در زمان جنگ به شهرستان آبدانان رفتیم تا سال ۷۰ که بازسازی شروع شد بعد به شهر خودمان برگشتیم با رتبه ۱۰۱۵ پرستاری تهران آوردم سربازی را کاملا ًتهران بودم. کلاً چهار برادر و دو خواهر هستیم و من نایب‌قهرمان هستم. برادر بزرگترم چند سالی کنگ‌فوکار بود و برادر کوچک‌ترم هم همین حرفه را دنبال می‌کرد. پدرم کرونا گرفت و در ابتدای سال فوت کرد و شغل آزاد داشت. در غرب کشور چون عشایرنشین هستند علاقه خاصی به تیراندازی و سوارکاری وجود دارد شاید سبقه‌ای از کارم به آن انگیزه برگردد.

صاحب مدال طلای تیراندازی در المپیک توکیو درباره اسلحه‌اش و برچسب‌های نقش بسته بر روی آن بیان کرد: قبضه اسلحه با توجه به فیزیک دستم طراحی شده است و برای ایجاد اصطکاک سوراخ سوراخ است تا از دستم سر نخورد. در مسابقات لباس، کفش و اسلحه شرکت کننده بررسی می‌شود وزن و نوع اسلحه و ... باید تأیید شود. اگر تأیید شود برچسب خاصی می‌گیرد هر یک از این برچسب‌ها برای یک مسابقه خاص است. اگر تأیید نشود یا ایراد آن باید رفع شود و یا به طور کلی مجوز شرکت در مسابقه را نمی‌گیرد.

وی وضعیت تیراندازی در ایران را تشریح کرد و گفت: دو سالی است که وضعیت تیراندازی به لحاظ امکانات بهتر شده است و خروجی که از آن گرفته شده نیز مسلماً بهتر است برای مثال همین ۶ سهمیه‌ای که برای اولین بار اتفاق افتاد اما هنوز هم کاستی‌هایی مثل کمبود تجهیزات داخلی مثل ساچمه و فشنگ ایرانی وجود دارد که امیدواریم رشد کند و کیفیت داشته باشد. رقبایی که در سطح لیگ برتر دارم اگر در المپیک حضور داشتند نقره و برنز را می‌آوردند در مسابقات هند و کرواسی منتظر این بودم که مبادا رقیبانم به من برسند و سرنوشتم به دهم‌ها وابسته بود مثلاً در مسابقات هند با ۰.۴ اختلاف طلا گرفتم اما در المپیک با ۷ نمره اختلاف طلا گرفتم. غیر از این مدال خیلی از مدال های لیگ را گردن همسرم انداخته‌ام و می‌دانم که هر چیزی به دست می‌آورم نتیجه زحمات او هم هست. نیازی به توضیح نیست چون خانواده شبیه تیم است اگر یک پای آن بلنگد همه چیز خراب می‌شود.

انتهای پیام/۴۰۴۸/