از «سکوت» در یادبود هیروشیما و ناکازاکی تا جنایات ادامه‌دار غرب!
مردم ژاپن مراسم یادبود عزیزانشان در بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی توسط آمریکا را در حالی به جای «فریاد زدن» با سنت «یک دقیقه سکوت» برگزار می‌کنند که فریاد نزدن ابعاد این جنایت و عدم مجازات عاملان آن، راه را برای تداوم آدم‌کشی مهیا کرده است.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، این روزها مصادف است با نسل‌کشی بزرگی که پیامدهای آن همچنان ادامه دارد. در ۶ اوت سال ۱۹۴۵( ۱۵ مرداد) بمب‌افکن آمریکایی با پرتاب بمب اتمی بر فراز هیروشیما در ژاپن، باعث کشته شدن ده‌ها هزار نفر شد. همچنین در ۹ اوت (۱۸ مرداد)، آمریکا شهر ناکازاکی ژاپن را نیز بمباران اتمی کرد.
آمریکا با بمب‌های اتمی‌اش که بر فراز هیروشیما و ناکازاکی فرو ریخت، هزاران انسان بی‌گناه را در چشم به‌هم‌زدنی به کام مرگ فرو برد و ده‌ها هزار تن دیگر نیز بر اثر پیامدهای این انفجار و بیماری‌های ناشی از آن جان خود را از دست دادند.
نکته قابل توجه آنکه اثرات و پیامدهای این بمباران اتمی همچنان ادامه دارد که به دنیا آمدن کودکانی با نقص عضو از آن جمله است. مردم ژاپن هفتاد و ششمین سالگرد قربانیان فاجعه بمباران اتمی هیروشیما را در حالی گرامی داشتند که همچنان عاملان این جنایت مورد بازخواست و محاکمه قرار نگرفته‌اند و آمریکا نه در مقام یک متهم که در قامت یک فاتح جنگ به این جنایات افتخار می‌کند.
این عدم مجازات پیامدهای سنگینی برای جامعه بشری و صلح و امنیت جهان داشته است که از چند منظر قابل توجه است:
نخست آنکه؛ محقق نشدن حق ملت ژاپن در بازخواست آمریکا موجب شده تا در طول این چند دهه ملت‌هایی مانند الجزایر، رواندا، نامیبیا، سربرنیتسا، افغانستان، عراق، لیبی، بومیان آمریکا و کانادا و... که مورد نسل‌کشی و جنایات نظام سلطه قرار گرفته‌اند نتوانند پیگیر حقوقشان شوند و سران غرب و عاملان این نسل‌کشی‌ها همچنان به رفتارهایشان ادامه می‌دهند. قطعا اگر آمریکا آن روز محاکمه و بازخواست می‌شد این نسل‌کشی‌ها ادامه نمی‌یافت.
دوم آنکه؛ عدم مجازات آمریکا رقابتی هسته‌ای را در جهان ایجاد کرد به گونه‌ای که نتیجه آن را در هزاران کلاهک هسته‌ای آمریکا و روسیه، بمب‌های هسته‌ای انگلیس، فرانسه، چین، هند، پاکستان و... می‌توان مشاهده کرد. جالب توجه آنکه کشورهایی غربی در حالی ادعای خلع سلاح اتمی را سر داده و با این ادعا مانع دست‌یابی سایر کشورها به دانش صلح‌آمیز هسته‌ای می‌شوند که رقابت اتمی میان این کشور ادامه دارد چنانچه آمریکا ۷۰۰ میلیارد دلار برای نوسازی تسلیحات هسته‌ای خود قرار داده و انگلیس از افزایش چند برابری بمب‌های هسته‌ای خود می‌گوید و فرانسه نیز نوسازی و گسترش سلاح هسته‌ای را برابر با امنیت ملی خود می‌داند.
سوم آنکه؛ عدم مجازات آمریکا پس از بمباران اتمی ژاپن موجب شد در طول این چند دهه جنایت‌های صورت گرفته با سلاح‌های هسته‌ای و شیمیایی تشدید شود، چنانچه از یک سو نظام سلطه مستقیما از این سلاح‌ها علیه مردم استفاده کرد.
آزمایش‌های هسته‌ای فرانسه در الجزایر و کشتار مردم این کشور، استفاده اشغالگران افغانستان از بمب‌های هیدورژنی و اورانیوم ضعیف شده علیه غیر نظامیان این کشور، استفاده انگلیس و آمریکا از فشنگ‌های اورانیومی در عراق که نتیجه آن گسترش سرطان و تولد کودکان با نقص عضو در این کشور به ویژه در بصره بوده، استفاده ناتو از بمب‌ها و تسلیحات هسته‌ای در لیبی (سال ۲۰۱۱) و... نمودی از آن است.
در همین حال غربی‌ها این سلاح‌ها در اختیار رژیم‌هایی قرار داده‌اند که کار نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت را به نیابت از آنها انجام دهند که استفاده صدام از این سلاح‌ها علیه مردم ایران و حتی عراق، استفاده رژیم صهیونیستی از این سلاح‌ها و بمب‌های فسفری علیه فلسطینی‌ها، استفاده سعودی از بمب‌های ممنوعه و کشتار جمعی علیه مردم یمن و استفاده گروه‌های تروریستی از سلاح‌های شیمیایی در لوای کلاه سفیدها در سوریه و... و. نمودی از این رفتار است که امنیت و صلح جهانی را هدف قرار گرفته است.
چهارم آنکه؛ خودداری جامعه جهانی از مجازات عاملان بمباران اتمی ژاپن موجب ایجاد ابعاد جدیدی از تروریسم و نسل‌کشی توسط غربی‌ها شد که امروز می‌توان از آن با عنوان تروریسم علمی و اقتصادی یاد کرد.
تحریم‌های اقتصادی و کارشکنی در دست‌یابی کشورها به دانش و علوم نوین که حتی به عرصه دارویی نیز رسیده است بُعد دیگری از نسل‌کشی است که توسط همان عاملان بمباران اتمی هیروشیما صورت می‌گیرد.
اعمال تحریم علیه کشورها آن هم در شرایط کرونایی، اقدام آمریکا و اروپا در ذخیره کردن میلیون‌ها دُز واکسن کرونا و خودداری آنها از دادن این واکسن‌ها به کشورهای فقیر، جان صدها میلیون انسان را در معرض مرگ قرار داده است.
بر این اساس؛ این روزها در حالی مردم ژاپن مراسم یادبود عزیزانشان در بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی توسط آمریکا را به جای «فریاد زدن» با سنت «یک دقیقه سکوت» برگزار می‌کنند که فریاد نزدن ابعاد این جنایت و عدم مجازات عاملان آن، رویه و بدعتی غلط و خطرناک را در جهان ایجاد کرده است که بر اساس آن جنایت‌کاران، آسوده‌خاطر از نبود هیچ مجازاتی، همچنان به گسترش و استفاده از تسلیحات هسته‌ای علیه بشریت و گسترش این نسل‌کشی‌ها به حوزه‌های دیگر ادامه می‌دهند.
منبع: نورنیوز
انتهای پیام/
انتهای پیام/
توسط متخصصان یک شرکت دانشبنیان؛
