یادداشت وارده؛
در سوگ استاد عبدالله مسعودی‌آرانی
خبر درگذشت استاد عبدالله مسعودی‌آرانی، سنگینی خاصی از اندوه دارد که پناه‌بردن به مشیت الهی تنها مرهم آن است.
گروه استان‌های خبرگزاری آنا، عادت‌کردن به خبر تلخ درگذشت روزانه صدها هم‌میهن در بحران سیاه کرونا مانع از یکه خوردن به هنگام شنیدن برخی خبرهای تلخ دیگر ازجمله مرگ چهره‌های فرهنگی تأثیرگذار نیست؛ حتی اگر ماه‌ها بیماری آن شخصیت هم آمادگی لازم را برای روبه‌روشدن با فاجعه فراهم کرده باشد. خبر درگذشت استاد عبدالله مسعودی‌آرانی سنگینی خاصی از اندوه را دارد که پناه بردن به مشیت الهی تنها مرهم آن است.
استاد مسعودی را باید پژوهنده‌ای نستوه و سخت‌کوش و البته درست‌کردار و راست‌رفتار دانست که تا توانست لحظات عمر خویش را چون قلمش از بیهودگی و روزمرگی پاک نگه‌داشت و لاجرم آنچه در حوزه نگارش مقاله و تصحیح و تدوین آثار مختلف برجای نهاد گواه آن بوده که استاد در پیگیری مسائل علمی هم توفیق حفظ جایگاه خود را داشته است.
از اینها (که البته چیز کمی نیست) گذشته؛ آنچه مهم می‌نماید دل نسپردن استاد مسعودی به جلوه‌های فریبنده شغلی و نیاسودن در آموختن است؛ دوره بازنشستگی، استاد را به کم‌کاری و سرگرمی‌های این مقطع سرگرم نساخت و استاد با ادامه تحصیل توانست برای تدریس به دانشگاه‌های مختلف راه یابد و انصافاً در قامت دانشی‌مردی که همه هنرش انتقال حس جویندگی و پویندگی در مسیر دانش و اندیشه به جوانان بود، متعهدانه خوش درخشید.
تصحیح چند دیوان معتبر شعر و دیگر متون ادبی و نگارش مقاله برای نهادهایی مانند دایره‌المعارف بزرگ اسلامی نشان می‌دهد که استاد مسعودی هم توان و جنبه کارهای علمی مهم را داشته و هم اجماع کافی در پذیرش تراوش قلم وی فراهم بوده است.
می‌دانیم که هر کس می‌تواند با کوشش و تمرین و حتی شاگردی کردن، تخصص لازم را برای کارهای مهم فرا چنگ آورد؛ اما آدمیت و خوی مردمی داشتن چه؟ اینکه الزاماً با مکتب رفتن و درس نوشتن فراهم نمی‌شود؟ مگر نه اینکه جدا از وراثت و حسب و نسب، داشتن ملکات اخلاقی؛ محصول ریاضت و پای فشردن بر اصول و رها نکردن دامن شرافت شغلی و پرهیز از دنائت و نامردمی در روزگاری است که گاهی رذایل ارزشی فراتر از فضایل دارد؟
استاد مسعودی‌آرانی در دوستی، مردم‌نوازی، حرمت نهادن به استادان و پیشکسوتان، نکوداشت اهل علم(حتی اگر جوان بودند) و نیز بی‌پاسخ نگذاشتن محبت دیگران به هر شکل انصافاً صاحب سبک بود و به نظام و مردم مهر سرسپردگی داشت. با وجود این دوره فراگیر و ستبر فترت و سردرگمی فرهنگی و با رفتن هر کدام از استادان بی‌تکرارِ مِهین در این میهن، نمی‌دانیم چه اندازه باید چشم به راه پیدا آمدن چهره‌هایی بود که با ادب، متانت و فضل مثال‌زدنی خویش رجعت و تکرار خود را به درنگ و دوری سپرده‌اند.
به نام کارگر ساده بنای شکوهمند فرهنگ و ادبیات این سرزمین و با عنوان افتخارآمیز کوچک‌ترین معلم و بزرگ‌ترین ارادتمند خداوندگاران فکر و فرهنگ؛ درگذشت استاد مسعودی آرانی را که به جای دوره شاگردی رسمی در ایام دوستی بیشترین بهره را از محضرشان برده‌ام جانکاه حس می‌کنم و درگذشت وی را ماننددرگذشت والد معظم خویش(که یادشان تکیه‌کلام استاد بود) می‌دانم و بر این فقدان مویه و واگویه‌ای اشک‌آلود دارم و یقین دارم که در نخستین ایستگاه هراسناک عالم برزخ، نور شفاعت مولایشان حضرت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام را پذیره خویش خواهند دید.
عبدالرضا مدرس‌زاده دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان
به گزارش آنا، استاد عبدالله مسعودی آرانی، مُصحِّحِ آثار ادبی و نسخ خطی هفته روز گذشته به دیار باقی شتافت. این پژوهشگر ارجمند با تصحیح مجموعه آثار نظام وفا آرانی، کتاب اخلاق جلالی، دیوان صباحی بیدگلی، عقداللئالی، دیوان فرقتی و تألیف مقالاتی در دایره المعارف بزرگ اسلامی آثار ارزنده‌ای از خود به یادگار گذارد که هر یک از منابع اصلی تحقیق در موضوعات مرتبط شد.
وی سال‌ها در دبیرستان‌ها و دانشگاه‌های آران و بیدگل و کاشان به تدریس ادبیات فارسی پرداخت و در زمینه احیای آثار مکتوب دغدغه داشت. آخرین فعالیت پژوهشی این ادیب فرزانه، تصحیح کتاب «دبستان واعظین» در باب تفسیر سوره یوسف از ملااحمد امام جمعه آرانی بود که به علت ابتلا به بیماری نیمه‌تمام ماند.
استاد عبدالله مسعودی آرانی، فرزند مرحوم علی، دهم مرداد ۱۳۲۵ در محله دربند آران و در بیت عالم بزرگ ملامحمد علی دربندی آرانی به دنیا آمد و چهارم مرداد ۱۴۰۰ در ۷۵ سالگی در بیمارستان حضرت آیت‌الله یثربی کاشان دار فانی را وداع گفت. آیین تشییع پیکر استاد امروز سه‌شنبه پنجم مرداد ساعت ۱۹ از محل پارک شادی به طرف آستان مقدس حضرت محمدهلال‌بن‌علی‌بن ابیطالب‌علیهم الاسلام انجام خواهد شد.
انتهای پیام/۴۱۲۱/4062/
انتهای پیام/
