لبخند عربستان بعد از حوادث تهران و مشهد

عربستان با اعدام شیخ نمر نشان داد به دنبال ماجراجویی در منطقه و تقابل با ایران است. آل سعود می‌خواهد ایران را وارد جنگ کند. جنگی که نه تقابل ایران و عربستان بلکه تقابل شیعه و سنی است و می‌تواند فرقه گرایی را در خاورمیانه به اوج خود برساند.

این اعدام نشان داد که در عربستان عقلانیتی وجود ندارد اما پشت این حرکت یک استراتژی بزرگ نهفته است که

ایران و شیعیان نباید از آن غافل شوند. تقریبا برای همگان از جمله آل سعود مشخص بود که اعدام شیخ نمر اعتراض گسترده شیعیان در عربستان، عراق و ایران را به همراه خواهد داشت. آنها به خوبی می‌دانستند که این اعتراض‌ها در ایران شدیدتر از دیگر کشورهاست و این همان نکته‌ای است که باید به آن توجه کنیم. عربستان با اعدام شیخ نمر دو هدف عمده را دنبال کرد. هم توانست یک نیروی مخالف حکومت خود را حذف کند و هم ایران را درگیر بحران اساسی کند.

استراتژی نهفته عربستان پشت این اعدام ضربه زدن به حیثیت ایران در منطقه و جهان است. آل سعود به خوبی می‌دانست که اولین کار ایرانیان عصبانی حمله به سفارت و احتمالا آتش زدن آن است. کاری که درست در شب گذشته در تهران و مشهد انجام شد.

این حملات باعث شد تا توپ از زمین عربستان با گل خودی عده‌ای به زمین ایران بیفتد. در صدر اخبار رسانه‌های جهان در روز گذشته نه اعدام شیخ نمر بلکه حمله به سفارت عربستان در تهران بود. بالا رفتن از دیوار یک سفارت خارجی در ایران برای رسانه‌های جهان به شدت جذاب تر از اعدام شیخ نمر در عربستان است.

قطعاً اعدام شیح نمر، محکوم است اما حمله مردم عصبانی از اعدام شیخ نمر به سفارت عربستان، درست همان چیزی بود که حکومت ریاض منتظر آن بود. این دولت می‌دانست که برخی در ایران منتظر دولت نمی‌مانند و خود اجرای احکام در سیاست داخلی و سیاست خارجی را به عهده می‌گیرند. همین حملات باعث شد تا حکومت ریاض خود را در موضع مظلومیت قرار دهد و بگوید ایران ناامن است.

ابراز نگرانی دبیرکل سازمان ملل از اعدام شیخ نمر و حمله به سفارت عربستان در تهران به خوبی حکایت از این معنا دارد.حادثه‌ای که ایران می‌توانست بهترین بهره‌برداری را از آن علیه حکومت سعودی داشته باشد حالا تبدیل به چماقی علیه جمهوری اسلامی شده است.

نیروهای خودسر اگر اجازه می‌‎دادند دستگاه دیپلماسی کشور از مسیرهای مشخص مانند سازمان ملل، کنفرانس

کشورهای اسلامی و نهادهای حقوق بشری این حرکت غیر انسانی عربستان را پیگیری کند، اتحاد بین المللی علیه رژیم آل سعود در جهان شکل می‌گرفت. این گروه که همیشه بر اساس حجت شخصی خود کار می‌کنند می‌توانستند به جای حمله به سفارت عربستان روزی را مانند امروز به عنوان روز «خشم علیه آل سعود» معرفی و یک راهپیمایی بزرگ را ترتیب دهند. راهپیمایی که می‌توانست کمک بزرگ به دولت برای مقابله با عربستان داشته باشد.

در حال حاضر ایران به جای اینکه عربستان را محکوم کند باید پاسخ گوی رفتار شهروندان خود در قبال یک سفارت خارجی باشد. متاسفانه عده‌ای در ایران به مسائل سیاسی به ویژه سیاست خارجی ساده نگاه می‌کنند و فکر می‌کنند با حرکات تند و افراطی مانند حمله به سفارت می‌توان مشکلات را حل کرد. ایران و عربستان امروز در حالت جنگ سرد قرار دارند. شطرنجی که هر حرکت آن باید با تدبیر و عقلانیت صورت بگیرد تا بتوان حریف را مات کرد. حالا تصور کنید در میانه این شطرنج سیاسی، عده‌ای خودی بیایند و با حرکاتشان زمین بازی را به نفع حریف تغییر دهند.

مسائل سیاست خارجی با حمله به سفارت‌ها و آتش زدن آنها حل نمی‌شود. باید بدانیم بالارفتن از دیوار هر سفارتخانه‌ای در تهران یک گل به خودی بزرگ است که می‌تواند مشکلات فراوانی را برای جمهوری اسلامی فراهم کند. نمونه بارز این معنا تغییر زمین بازی اعدام شیخ نمر از ریاض به تهران است. حال بگذریم که کل خسارت های مالی وارده به سفارت باید از بودجه عمومی مردم ایران پرداخت شود.

نباید اجازه بدهیم برخی با تصمیمات احساسی امنیت ملی ایران را به خطر بیندازند و اجازه بدهند در بحران خاورمیانه، ایران به عنوان یک بازیگر بد شناخته شود.