انتخابات از نگاه امامین انقلاب اسلامی (۶):
قرآن، مردم را نسبت به وضع جامعه مسئول می‌داند
قرآن کریم دربارهٔ مسئولیت مردم نسبت به سرنوشت جامعه مطالب روشن و فراوانی بیان می‌کند و همهٔ آحاد مردم را نسبت به وضع جامعه مسئول می‌داند.
به گزارش خبرنگار سیاست خبرگزاری آنا، دشمنان اسلام و جمهوری اسلامی از ابتدای انقلاب اسلامی به دنبال نابودی این انقلاب مردمی و دینی بوده‌اند اما ملت بصیر ایران همواره با حضور خود در میدان بینی این دشمنان را در عرصه‌های مهم به خاک مالیده است. هم اکنون که در آستانه سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری قرار داریم بار دیگر دشمنان اسلام سعی و تلاش خود می‌کنند تا با بی‌رونق کردن انتخابات ۱۴۰۰ وجه جمهوری اسلامی را خدشه دار کنند.
رهبر معظم انقلاب در ۱۴ خرداد ۱۴۰۰ در سخنرانی خود، درباره اهمیت و واجب بودن شرکت در انتخابات ریاست جمهوری سخن گفتند در این مطلب به بازخوانی سخن رهبری می‌پردازیم:
در بین نظام‌های عالم بنده هیچ نظامی را سراغ ندارم که به قدر جمهوری اسلامی دربارهٔ آن، پیش‌بینی زوال و نابودی و فروپاشی شده باشد.
یک حزب فرسودهٔ قدیمی و البتّه خیلی پرمدعا در سال ۱۳۶۹ یک بیانیه‌ای داد و در آن بیانیه اعلام کرد که جمهوری اسلامی در لبهٔ پرتگاه است؛ تعبیرش این بود که جمهوری اسلامی در لبهٔ پرتگاه است؛ یعنی یک تکانِ دیگر بخورد، جمهوری اسلامی ازبین‌رفته و ساقط شده است؛ این در سال ۱۳۶۹ بود.
یکی دو سال پیش نیز یک مقام عالی‌رتبهٔ آمریکایی با قاطعیت اعلام کرد که جمهوری اسلامی چهل‌سالگی خودش را نخواهد دید. این پیشگویی‌ها و پیش‌بینی‌ها در مورد جمهوری اسلامی است. من یادم نمی‌آید در هیچ نظام دیگری این قدر و این همه از اوّل تشکیل تا سال‌ها بعد، پیشگویی برای زوال و فروپاشی و نابودی شده باشد.
البتّه این کسانی که این جور پیشگویی‌ها را می‌کنند، نگاهشان به خیلی از انقلاب‌ها و نظام‌های برآمده از انقلاب‌ها است؛ چون بسیاری از حرکت‌ها و نهضت‌ها و انقلاب‌ها بعد از سال‌های کوتاهی بعدازاینکه به وجود آمده بودند از بین رفتند؛ شروع شوق‌انگیزی داشتند ولی پایان زهرآگینی داشتند. انقلاب کبیر فرانسه که علیه سلطنت بود، تقریباً پانزده سال بعدازآنکه به وجود آمد، دچار یک سلطنت استبدادی محکمی شد که همان حکومت ناپلئون بناپارت باشد.
در ایران خود ما هم اتفاق افتاده بود. نهضت مشروطه در ایران باآن‌همه سروصدا و هیاهو و شوق و فتوا و دیگر چیزها به وجود آمد، پانزده سال بعدازآنکه فرمان مشروطیت امضا شد، یک کسی مثل رضاخان سر کار آمد، با آن دیکتاتور عجیب، با آن استبداد سیاه که از استبداد دوران قاجار به‌مراتب بدتر بود.
خب، این سؤال پیش می‌آید که راز این ماندگاری چیست؟
من عرض می‌کنم راز پرشکوه و افتخار بخش این نظام و ماندگاریِ این نظام همین دو کلمه است: یعنی «جمهوری» و «اسلامی». همراهیِ این دو کلمه باهم؛ و موجودی که از این دو کلمه تشکیل‌شده، باید هم پایدار بماند؛ هم جمهوری و هم اسلامی؛ مردم و اسلام؛ جمهوری یعنی مردم، اسلامی هم که یعنی اسلام؛ مردم‌سالاری دینی.
مردم نسبت سرنوشت جامعه مسئول‌اند
مسئلهٔ جمهوریت، مردم‌سالاری و اعتبار رأی مردم؛ این هم مسئلهٔ خیلی مهمی است. از دو منظر هم باید به مسئله مشارکت مردم نگاه کرد: یک منظر، این منظرِ جنبهٔ دینی قضیّه است، جنبهٔ اعتقادی قضیّه است که مسئلهٔ مسئولیت و حق است؛ یک منظر دیگر، منظر امکان عملی تحقق حاکمیت دین است که بدون مردم امکان‌پذیر نیست.
بخش اول که حضور مردم، یک حضور قطعی در باب حکومت اسلامی است از مسئولیت انسان‌ها فهمیده می‌شود. در قرآن کریم و در روایاتِ ما دربارهٔ مسئولیت مردم نسبت به سرنوشت جامعه مطالب روشن و فراوانی هست: «کُلُّکُم راعٍ وَ کُلُّکُم مَسئولٌ عَن رَعِیَّتِه»، یعنی همهٔ آحاد جامعه مسئول‌اند نسبت به وضع جامعه. «مَن اَصبَحَ لا یَهتَمُّ بِاُمورِ المُسلِمینَ فَلَیسَ بِمُسلِم»؛ امور مسلمین یعنی همین امور جامعهٔ اسلامی که همهٔ امور را شامل می‌شود. یا در این خطبهٔ معروف صفّین که مطالب زیادی در باب حکومت در این خطبه وجود دارد، امیرالمؤمنین (علیه السّلام) یک عبارتی دارند که به نظر من خیلی مهم است: «وَ لَکِن مِن واجِبِ حُقوقِ اللَهِ سُبحانَهُ عَلَی عِبادِهِ النَّصیحَةُ بِمَبلَغِ جُهدِهِم وَ التَّعاوُنُ عَلَی اِقامَةِ الحَقِّ بَینَهُم»؛ جزو مهم‌ترین و لازم‌ترین حقوق پروردگار این است که: «اَلتَّعاوُنُ عَلیٰ اِقامَةِ الحَقِّ بَینَهُم»؛ باید همکاری کنند تا حق در جامعه اقامه بشود، بر پا بشود؛ یعنی این مسئولیت مردم است دیگر؛ مردم مسئول‌اند، بایستی کمک کنند که در کشور، حکومت حق بر پا بشود، حکومت خدا بر پا شود.
منظر دوّم که منظر پشتیبانی و نیاز به پشتوانهٔ مردمی است، چیز واضحیست. حکومت، نه حالا حکومت دینی، بلکه حکومت‌های دیگر هم اگر چنانچه بدون پشتوانهٔ مردمی باشند و مردم طرفدار این‌ها نباشند، مجبورند با شمشیر و شلّاق زندگی کنند؛ یعنی امکان ادامهٔ حکومت نیست. حالا حکومت اسلامی و قرآنی که اهل ظلم و شمشیر و شلّاق بیخودی بر سر مردم نیست، بنابراین نمی‌تواند بدون پشتوانهٔ مردم حرکت کند؛ بنابراین نه امکان داشت بدون پشتوانهٔ مردم جمهوری اسلامی به وجود بیاید، نه بعد که به وجود آمد، امکان داشت که ادامه پیدا کند. حالا بحمدالله ادامه پیدا کرده، بعدازاین هم همین‌طور خواهد بود.
بیشتر بخوانید:
انتخابات از نگاه امامین انقلاب اسلامی
انتهای پیام/
انتهای پیام/
