فرمول شکست هنگ‌کنگ مقابل بحرین جواب می‌دهد؟

به گزارش گروه ورزش خبرگزاری آنا - حامد فرضعلی بیک؛ اولین نمایش رسمی تیم ملی پس از ماه‌ها تعطیلی و بی جانی، همان‌طور که انتظار می‌رفت، با ۳ امتیاز همراه بود، گرچه روند حرکتی مجموعه‌ای که بازیکنانش بعد از مدت‌ها کنار هم جمع گشته و بدون دیدار دوستانه وارد مسابقات شده بودند، چنگی به دل نزد. درواقع بازی با هنگ‌کنگ، در عین رسمی بودن، حکم دیداری تدارکاتی را داشت و این، حداقل شانس ممکن برای تیمی محسوب می‌شد که به منظور آماده‌سازی، فدراسیون فوتبالش زحمتی به خود نداده و در هفته‌های اخیر، حواسش معطوف به مسائلی دیگر بود...

اسکوچیچ از همین دیدار اول نشان داد برای موفقیت، روی دو موضوع تمرکز کرده است، اول لژیونرها و بعد بهترین‌های پرسپولیس که طی سال‌های اخیر به اوج هماهنگی و آمادگی رسیده‌اند. مرد کروات که خودش نیز باورش نمی‌شود سرمربی تیم ملی ایران است و به همین خاطر هیچ شکایتی از بی‌برنامگی‌ها نکرده و نمی‌کند، درواقع چاره‌ای هم جز این ندارد که به این دو قابلیت دل ببندد و به چیز دیگری فکر نکند.

بیرانوند، کنعانی‌زادگان، خلیل‌زاده، محرمی، امیری، نوراللهی و ترابی، محصول موفق‌ترین تیم باشگاهی ایران هستند که چشم‌بسته در زمین یکدیگر را پیدا می‌کنند، حتی اگر چندتایشان امروز در تیم دیگری مشغول فعالیت باشند. جهانبخش، قلی‌زاده، طارمی، آزمون، عزت اللهی، قدوس، محمدی، انصاری‌فرد و رضایی هم که در فوتبال اروپا تکامل یافته و هر یک در تیم‌های باشگاهی خود مهره مؤثر و قابل اتکایی به حساب می‌آیند.

اسکوچیچ به نوعی عاقلانه‌ترین تصمیم را گرفته تا کمترین ریسک را متحمل شود. با توجه به تدارکات نامطلوب تیم ملی و حیاتی بودن بازی‌های این مرحله، فارغ از بحث رنگ‌ها و هیاهوهای باشگاهی، رویکرد سرمربی کروات تا حدود زیادی منطقی به حساب می آید. لژیونرها، به ویژه امثال طارمی، جهانبخش و آزمون، توانایی‌های منحصر به فردی دارند که می‌تواند در بازی با بحرین و عراق به کارمان بیاید و وقتی این قابلیت‌ها در کنار هماهنگی و تأثیرگذاری پرسپولیسی‌های تیم ملی قرار گیرد، احتمال موفقیت در این مرحله نفس‌گیر را به حداکثر می‌رساند. البته فقط با توجه به شرایط خاص این دور از مسابقات، این فرمول مقبول واقع می شود وگرنه پس از راهیابی به مرحله بعدی، لازم است سرمربی تیم ملی (که نمی‌دانیم همچنان اسکوچیچ هست یا نه) به سایر تیم‌های لیگ برتری و بازیکنانشان نیز توجه کند و اجازه ندهد استعدادی تلف شود.

با تمام این تفاسیر اما در برخی نقاط باید تأمل بیشتری کرد، حتی اگر بازیکنانش جزو دو گروه ذکر شده در قسمت‌های قبلی باشند. شجاع خلیل‌زاده که در هند نیز نشان داده بود از آمادگی مطلوب به دور است، مهره مطمئن و شش‌دانگی به حساب نمی‌آید و با وجود مدافعانی چون مجید حسینی و پورعلی گنجی، شاید بهتر باشد خط دفاع را در بازی مرگ و زندگی مقابل بحرین، با آنها شکل داد. در رابطه با بیرانوند فعلی نیز باید منطقی تصمیم گرفت. او تجربه بالایی دارد و با مهار پنالتی رونالدو در جام جهانی، به اوج اعتماد به نفس رسیده اما باید پذیرفت که در یک سال اخیر از شرایط مسابقه دور بوده و اختلاف نظر با سرمربی تیمش نیز باعث شده از لحاظ روحی کمی متزلزل شود. تجربه او برای بازی آینده مقابل بحرین بسیار به کارمان می‌آید اما آمادگی فنی و روحی روانی مرد لُر دروازه تیم ملی را هم باید ارزیابی کرد.

یک اشتباه فردی می تواند کل رویاهایمان را بر باد دهد، به همین خاطر تا روز بازی با میزبان لازم است تک تک پست‌ها و نفرات را زیر ذره‌بین برد و عاقلانه و هوشمند ترکیب را انتخاب کرد. مثلاً محرمی در سمت راست خط دفاعی بعید است مقابل بحرین باری از روی دوشمان بردارد و روی این منطقه به صورت ویژه باید تامل کرد. مربیان و آنالیزورهای بحرین اینک شناخت خوبی از تیم اسکوچیچ دارند، فقط امیدواریم او در بازی دیروز آنچه در دیدار حساس دوم مدنظر دارد را رو نکرده باشد. حقیقتاً امیدواریم ترکیب خط دفاع مقابل هنگ‌کنگ یک «رد گم کنی» باشد و در سمت راست نعمتی یا محمدی جایگزین محرمی و در قلب این منطقه، مجید حسینی و پورعلی گنجی به بازی گرفته شوند.

قلی زاده و جهانبخش نیز باید شناور بازی کنند وگرنه مهار آنها و از کار انداختن خلاقیت و قدرت بازی‌سازی خط میانی ما چندان کار دشواری نیست. بازی دوم ما در این مرحله، حکم مرگ و زندگی را دارد و امیدواریم به هر شکلی که هست، از آن جان سالم به در ببریم. وضعیت تیم ملی چندان مطلوب نیست و آرزو می‌کنیم با اتکا به قابلیت‌های فردی، بحرین و عراق را پشت سر بگذاریم تا ببینیم برای مرحله نهایی چه باید و چه می‌توان کرد...

انتهای پیام/4048/