یادداشت/ مجید رفیعی؛
سرای محله یا سرای سوداگری؟
امروز به‌واسطه ایجاد بحران و پاندمی کرونا و عدم فعالیت حضوری شهروندان، ساختمان‌های سرای محلات تبدیل به اماکنی برای سوداگری و کسب درآمد اشخاص خاص گشته‌اند.
گروه جامعه خبرگزاری آنا مجید رفیعی؛ بیش از یک دهه از آغاز فعالیت سرای محلات که با اهدافی همچون زمینه‌سازی مشارکت شهروندان در مدیریت شهری در مقیاس محله، تمرکززدایی از مدیریت شهری در حوزه‌های تصمیم‌سازی و اجرا و ایجاد امکان برای توسعه مدیریت مشارکتی، تقویت هویت محلی و ایجاد مکانی برای فعالیت‌های عام‌المنفعه و جمعی شهروندان و سازمان‌های مردم‌نهاد محله‌ای پایه‌گذاری شده است، می‌گذرد.
اما فکر می‌کنید پایگاه‌هایی که قرار بود به ایستگاه انسجام اجتماعی و تقویت حس تعلق و هویت محله‌ای بدل شوند و در بعدی عالی‌تر راه را برای حکومت محلی و حکومت مردم بر مردم هموار نمایند در کجای مدیریت شهری و مدیریت محلی ایستاده‌اند؟ چه قدر مردم این سرای محلات را که قرار بوده متعلق به خودشان باشد که می‌بایست خودشان به‌صورت داوطلبانه، تأکید می‌کنم داوطلبانه، آن را اداره کنند، راه و چاهی برای معضلات و مشکلات محله خود بیابند، برای بهبود کیفیت زندگی محله خود تلاش کنند و از آن بهره‌برداری کنند، از وجود این اماکن اطلاع دارند یا ماهیت آن را می‌شناسند یا توانسته‌اند بدان راه پیدا کنند؟ شاید برخی محدود توانسته‌اند از کلاس‌های آموزشی، خدمات سلامت، دوره‌های قرآنی، تورهای گردشگری، جشن‌های محلی و امثالهم بهره ببرند اما این تمام ماجرا نیست چون حتی همین اندک هم شاید بعد از کرونا عاید محلات نشود.
امروز به‌واسطه ایجاد بحران و پاندمی کرونا و عدم فعالیت حضوری شهروندان، ساختمان‌های سرای محلات به اماکنی برای سوداگری و کسب درآمد اشخاص خاص تبدیل گشته‌اند. به نام کارآفرینی و کمک به کارآفرینان به واحدهای خصوصی، تولیدی‌ها و اشخاصی واگذار می‌شوند که خود این واگذاری‌ها مافیایی پشت پرده دارد و از هیچ ضابطه و قانونی پیروی نمی‌کند.
فضایی که در اختیار داشتیم برای ایجاد دموکراسی مشترک، هم‌افزایی، تشریک مساعی، ارائه تسهیلات ارزان به اقشار کم‌درآمد و قرار بود تبدیل شود به پایگاهی برای تقویت هویت محلی حالا تبدیل به فضاهای کاسب‌کارانه و سوداگرانه‌ای شده که علاوه بر خروج از کارکرد فرهنگی اصلی خود حالا موجبات تضعیف حس تعلق محلی را هم فراهم آورده چرا که کاسبان و صاحبان فضاهای تجاری در نزدیکی این سراها با قیمت‌ها و اجاره بهایی چند برابر بالاتر و پرداخت عوارض و مالیات، شاهدند که تخصیص این فضاها با مبالغ ناچیز کارشناسی نشده، رقابتی نابرابر را برای آن‌ها به وجود آورده و علاوه بر بر هم زدن کاسبی آنان، حس ناامنی، سرخوردگی و بی‌عدالتی ایجاد شده تمامیت هویت محلی، اعتماد و حس تعلق را از آنان می‌گیرد. از شما می‌پرسم این شهروند از اینجا به بعد چگونه و با چه انگیزه‌ای برای مشارکت و همراهی با مدیریت شهری پیشگام می‌شود؟
انتهای پیام/۴۱۲۷/پ
انتهای پیام/
