یادداشت |
از قدیمی‌ترین نسخه شاهنامه فردوسی چه می‌دانیم؟
شاهنامه از جمله آثار فاخر و جهانی است که پیدا شدن یک نسخه کهن از آن می‌تواند راه را برای نیازهای پژوهشی هموار کند.
گروه فرهنگ خبرگزاری آنا - محمدجعفر محمدزاده *ـ نسخه‌پژوهی و تصحیح متن از شاخه‌های پر زحمت و البته اثربخش حوزه علم به ویژه ادبیات و علوم انسانی است؛ اغلب هرگاه نسخه جدیدی از کتابی مهم در گوشه‌ای از جهان پیدا می‌شود توجه پژوهشگران را جلب می‌کند. شاهنامه از جمله آثار فاخر و جهانی است که پیدا شدن یک نسخه کهن از آن می‌تواند راه را برای نیازهای پژوهشی هموار کند.
قدیمی‌ترین نسخه خطی شناخته شده از شاهنامه، نسخه مشهور به فلورانس است، این نسخه را چندین دهه پیش در ۱۹۷۸م پروفسور پیه مونتزه ایتالیایی، ایران‌پژوه و استاد زبان و ادبیات فارسی، در کتابخانه ملی شهر فلورانس شناسایی کرده است. پس از بررسی‌ها مشخص شد که این نسخه از همه نسخه‌های قبلی قدیمی‌تر و مربوط به سال ۶۱۴ هجری قمری/۱۲۱۷م یعنی حدود ۲۰۰ سال پس از به نظم درآوردن شاهنامه به وسیله فردودسی است. گفتنی است که تا پیش از آن گمان می‌شده که این نسخه یک قرآن خطی است و در ردیف قرآن‌های خطی کتابخانه فلورانس نگهداری می‌شده است.
تا زمان کشف نسخه فلورانس قدیمی‌ترین نسخه خطی شاهنامه نسخه لندن بود که به سال ۶۷۵ هجری قمری نوشته شده است.
مسئولین کتابخانه فلورانس گفته‌اند که این نسخه خطی سال‌ها قبل، از مصر به ایتالیا برده شده است؛ و این خود حکایتی از جهانی بودن ارزش‌های این کتاب پارسی است که باید به عنوان میراث جهانی به آن نگریست.
نسخه فلورانس حدود ۵۰ هزار بیت دارد و بیت‌های افزوده کمتری نسبت به سایر نسخه‌ها دارد. اساتیدی همچون جلال خالقی مطلق و عزیزالله جوینی در تصحیح‌های خود از این نسخه بسیار بهره‌اند.
* کارشناس ادبیات و مدیر رادیو ایران
انتهای پیام/۴۱۰۴/
انتهای پیام/
