همه چیز درباره «بچه مهندس4»/ جواد و مرضیه ازدواج می کنند؟!

 بازیگر موفق صحنه تئاتر، این شب ها با فصل چهارم سریال «بچه مهندس» از شبکه دوم سیما مهمان خانه های شماست. سریالی که البته بعضی آن را گامی رو به عقب نسبت به فصل های گذشته اش می دانند. به بهانه پخش سریال «بچه مهندس4» سراغ سیاوش چراغی پور رفتیم و با او پیرامون این سریال صحبت هایی انجام دادیم که در ادامه می خوانید. 

 اگر خاطرتان باشد در انتهای فصل دوم من در نقش آقای لاهوتی، مدیر داخلی پرورشگاه بازنشسته شدم. در فصل سوم سریال هم دوستان برای بازی در آن از من دعوت کردند، اما از آنجا که مشغول بازی در چند پروژه تصویری بودم امکان حضور در «بچه مهندس» را نداشتم و به همین دلیل نقش من در فصل سوم حذف شد تا رسید به فصل چهارم که شانس حضور در این مجموعه را مجددا پیدا کردم.

 هنوز معلوم نیست فصل پنجمی ساخته می شود یا خیر.

 آقای لاهوتی مدیر «خانه مهر» بود و «خانه مهر» مکانی بود برای نگهداری کودکان بی سرپرست و بدسرپرست. بازی در این نقش برایم جذاب بود هم به دلیل اینکه من بازیگر هستم و به هر حال باید کار کنم و هم به دلیل رسالتی که به عنوان سیاوش چراغی پور، در جایگاه یک انسان در جامعه امروزی بر دوش می کشم. کدامیک از ماست که کودکان کار را ندیده باشد. کودکان کاری که سر چهار راه خیابان ها می بینیم باید از طرف مسوولان، خیران دولتی و فعالان اجتماعی مورد حمایت و پشیبانی قرار بگیرند که.... بگذریم. خلاصه که این نقش، نقش دغدغه مندی بود و «دغدغه مندی» از نکاتی است که همیشه در انتخاب هایم موثر است.

 من برای این سریال تحقیقات میدانی انجام ندادم. به این خاطر که تجربه تحقیقاتی با همین محوریت را در کارهای قبلی ام داشتم. برای مستندی چندین بار به اصطلاح پرورشگاه رفتم و با مدیران و مددکاران گپ و گفتی داشتم تا از نحوه فعالیت و دغدغه هایشان اطلاع پیدا کنم. حتی چندین بار برای اجرای برنامه به موسسه کهریزک رفته بودم و از نزدیک شاهد فعالیت های این عزیزان بودم یا اینکه خیریه هایی البته برای رسیدگی به مشکلات بزرگسالان می شناسم که اشتراکات زیادی با خانه های مهر که برای رسیدگی به کودکان است، دارند. به همین خاطر اطلاعات و تجربیات بصری ام در این باره زیاد بود و بنابراین تنها به فیلمنامه و راهنمایی های کارگردان اکتفا کردم.

 در واقعیت می بینیم بچه هایی که از این خانه ها به دل جامعه وارد می شوند، بعضا بچه هایی بسیار سخت کوش و متکی به نفس هستند که برای اجتماع شان بسیار مفیدند و ما موظف هستیم که به این بچه ها اعتماد کنیم. این بچه ها در مقاطع مختلف برای گرفتن مشورت، راهنمایی و... به خانه های مهر که در حکم خانه پدری شان است مراجعه می کنند که این نکته به نظرم به زیبایی در این فصل نشان داده شده.   

 بله، با علی غفاری در فصل اول و دوم و با احمد کاوری در فصل چهار این سریال همکاری داشتم. با علی غفاری که سابقا در تلویزیون و سینما همکاری داشتم. ایشان انسانی بسیار متواضع و فروتن است که کارش را  بادقت، هوشمندی و وسواس زیاد انجام می دهد. با احمد کاوری هم تنها در همین سریال همکاری کردم که ایشان را هم کارگردانی بسیار دقیق و صاحب نظر دیدم، اما هر دو این دوستان در چهارچوب یک سریال  مناسبتی در تعامل با بازیگر هستند و سعی می کنند سکانس ها و شخصیت ها را در مشورت با بازیگران جلو ببرند. خوشبختانه تفاوتی چندانی بین شان ندیدم.    

 با توجه به تجربیات چندین ساله ام باید بگویم که در سریال سازی باید به علاقه و خواسته مردم توجه کرد. تلویزیون امکان آمارگیری از میزان استقبال مردم از پروژه های تلویزیونی را دارد و قطعا رصد کردن واکنش های مردم در قسمت ها و فصول مختلف یک سریال راهگشای ارزنده ای برای سریال سازان و حتی مسوولان صدا و سیماست. سریال «بچه مهندس» در فصل اول و دوم فضایی بسیار عاطفی و احساسی داشت و بخش عمده ای از فیلمبرداری در خانه مهر می گذشت. همین لطافت و صمیمیت باعث جذب مخاطب در سری اول و دوم این سریال شد، اما زمانیکه فضای سریال به بیرون از خانه مهر منتقل شد حکایت روابط و موقعیت ها در قصه تغییر کرد و عده ای از مخاطبان این سریال را ناراحت کرد. هر چند فصل چهارم «بچه مهندس» را جزو سریال های موفق ماه رمضان امسال می دانم، اما چنانچه این سریال در همان فضای قصه گویی اولیه اش پیش می رفت شاید خیلی موفق تر از اینی که الان هست، میشد.

 من به دلایل مختلف با فضای سیاسی در سریال ها موافق نیستم که مهمترین دلیل ام این است که در اینطور فضاها به خاطر برخی ملاحظات دست نویسنده و کارگردان برای طرح یکسری از مباحث باز نیست. به همین خاطر ناگفته هایی در این فضاها باقی می ماند که باعث ابهام و سردرگمی مخاطب می شود. این در حالی است که هر چه در سریال داستان و قصه گویی قوی تر باشد مخاطب گرایش بیشتری نسبت به آن نشان می دهد. چون مردم ما عاشق داستان دیدن و شنیدن هستند و نسبت به سریال هایی که تا حدودی سفارشی تهیه می شوند، حمایت کمتری نشان می دهند.

 نه، فکر می کنم تا روزهای آخر ماه رمضان طول بکشد. متاسفانه ضیق وقت در تهیه و تولید سریال های مناسبتی از مشکلات هر ساله است و امیدوارم بالاخره تمهیداتی بیاندیشند که وقتی هر سال یکسری مناسبت های خاص مثل نوروز، ماه رمضان و ماه محرم را در پیش داریم، زودتر برای تولید سریال های مناسب این ایام اقدام شود. چه بسا اگر زمان بیشتری برای تولید در نظر گرفته شود سریال های خوش ساخت تر و با محتوا تری در معرض دید عموم قرار خواهند گرفت.

 آقای چراغی پور، قسمت پایانی «بچه مهندس4» به شادی و خوشی تمام می شود یا اینکه مخاطب باز باید منتظر تعیین تکلیف جوادی عاشق پیشه باشد؟  

 مشغول بازی در فصل دوم سریال «روزگار جوانی» به کارگردانی اصغر توسلی برای شبکه پنج هستم. این سریال بسیار خاطره انگیز و جذاب است که امیدوارم این فصل آنهم مورد تایید مردم باشد. 

منبع: جام‌جم آنلاین

انتهای پیام/